Διονύσης Γουσέτης
«Οποιος νέος δεν είναι αριστερός δεν έχει καρδιά. Οποιος ώριμος εξακολουθεί να είναι αριστερός δεν έχει μυαλό». Η παλιά ρήση εννοεί ότι με την ωρίμανση των ανθρώπων, οι αρχές τους είναι φυσιολογικό να αλλάζουν. Ομως, για να αλλάξουν οι αρχές, πρέπει κατ’ αρχήν να υπάρχουν. Και όταν οι κοινωνίες διαλύονται, οι αρχές –ακόμα και αν υπήρχαν– διαλύονται και αυτές. Με πρώτες τις αρχές της Αριστεράς που μας κυβερνά.
Οταν οι κοινωνίες διαλύονται, το στέλεχος των Γιατρών του Κόσμου Γιάννης Μουζάλας υποψιάζεται ότι οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί που ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας μπορεί να είναι πραξικοπηματίες! Ο υπέρμαχος αυτός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η Αριστερά γενικά, όταν αριστεροί υφίσταντο λογιών διακρίσεις από τη δικτατορία, αγαπούσαν πολύ τη Διεθνή Αμνηστία. Τώρα ο κ. Μουζάλας «ξέχασε» να διαβάσει την έκθεσή της για το καθεστώς Ερντογάν. Αν το θυμόταν, θα μάθαινε ότι το διακύβευμα για τη χορήγηση ασύλου δεν είναι η τυχόν συμμετοχή των οκτώ στο πραξικόπημα. Είναι οι εγγυήσεις που δίνει το καθεστώς για έντιμη δίκη και για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και αυτές οι εγγυήσεις δεν υπάρχουν, τόσο κατά τη Διεθνή Αμνηστία όσο και κατά τον Αρειο Πάγο. Συνεπώς, ακόμα και αν πρόκειται περί πραξικοπηματιών, οι διεθνείς συνθήκες που δεσμεύουν τη χώρα μας απαγορεύουν την έκδοσή τους.
Γιατί λοιπόν υπέγραψε την αίτηση ακύρωσης ασύλου ο κ. Μουζάλας; Ή αδυνατεί να δει καθαρά ή προτίμησε την υπουργική καρέκλα και υπάκουσε τον κ. Τσίπρα που υποσχέθηκε στον κ. Ερντογάν την έκδοση των οκτώ. Διότι ο κ. Ερντογάν δεν ικανοποιείται με τους τόσο πολλούς (ο ακριβής αριθμός αγνοείται) που ο κ. Τσίπρας του επέστρεψε κρυφά, χωρίς δίκη, μέσω Εβρου.
Η υπόθεση είναι σιχαμερή και δεν αφορά μόνο τον κ. Μουζάλα. Αφορά και την κ. Χριστοδουλοπούλου που ξεφορτωνόταν τους πρόσφυγες και μετανάστες παράνομα στην Ε.Ε., αφού τους έλιαζε. Αφορά και τους τζάμπα «αλληλέγγυους» συριζαίους που μετέτρεπαν τη Νομική σε καταυλισμό τους. Αφορά και το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι αυτοί οι «ανθρωπιστές» έχουν ξεχάσει τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –αλλά και του μαρξισμού– τις οποίες επικαλούνταν. Αυτή τη μετάλλαξη των αρχών σε εργαλείο πρωτόγονου κοινωνικού μίσους και καταστροφής την ανέμενα. Δεν ανέμενα τη σιωπή κάποιων παλαιών συντρόφων του ΣΥΝ, με τους οποίους ακόμα διατηρώ επαφή.
Πηγή: Καθημερινή
