Σεραφείμ Κωνσταντινίδης
Δεν ήταν τελικά υπερβολικές οι σκωπτικές παρατηρήσεις του. Το διασκεδαστικό βιβλιαράκι «Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας» είναι επίκαιρο παρότι γράφτηκε το 1733 και αποδίδεται στον Τζόναθαν Σουίφτ, τον Ιρλανδό συγγραφέα των «Ταξιδιών του Γκιούλιβερ».
Το κεντρικό ερώτημα που διερευνά είναι αν επιτρέπεται να εξαπατάς τον λαό για το καλό του, για καλό σκοπό. Ναι, ισχυρίζεται ο συγγραφέας, περιγράφοντας τις προϋποθέσεις. Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας είναι τέχνη λεπτή, που διέπεται από κανόνες. Να προνοείς ώστε τα ψέματα να μην υπόκεινται σε κανενός είδους επαλήθευση· να μην υπερβαίνεις ποτέ τα όρια της αληθοφάνειας. Να διαφοροποιείς την απάτη συνεχώς, να τελειοποιείς την παραγωγή των πολιτικών ψευδολογιών ιδρύοντας «Ψευδολογικές εταιρείες». Σοφοί κανόνες που πάντα ισχύουν.
Το σκηνικό ήταν μεγαλοπρεπές. Ο πρωθυπουργός καλεί στο επίσημο γραφείο του τις διοικήσεις των τραπεζών. Προφανώς έχει κάτι σημαντικό να τους πει, γιατί συνήθως υπουργοί συνεργάζονται με τραπεζίτες. Πράγματι, τους εγκαλεί γιατί δεν έχουν «προτεραιοποιήσει» τους πλειστηριασμούς ακινήτων στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Γιατί ανέχονται «ψευδείς ειδήσεις ότι κινδυνεύει η λαϊκή κατοικία». Τους προτρέπει να «βγάλουν από τα συρτάρια τους μεγαλομπαταχτσήδες και τους μεγαλοοφειλέτες που κατάφεραν να χρεοκοπήσουν τις εταιρείες τους όντας οι ίδιοι πλούσιοι».
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι δεν πρέπει να διωχθούν κατά προτεραιότητα οι μεγάλοι οφειλέτες; Ποιος θα συμφωνήσει με ψέματα που διαδίδουν διάφοροι κακοήθεις; Κανείς.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι η ευχέρεια των τραπεζών να βγάζουν σε πλειστηριασμό ακίνητα που έχουν δεσμεύσει, είναι παλιό θέμα. Η διευκόλυνση αυτής της δυνατότητας, χωρίς περιορισμούς, ήταν από τα προαπαιτούμενα που ζητούσε η τρόικα προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση και να εγκριθεί η δόση που περιμέναμε. Η κυβέρνηση δέχθηκε τη ρύθμιση. Χωρίς επιφύλαξη, χωρίς να βάζει εξαιρέσεις όταν πρόκειται για «λαϊκή κατοικία», ούτε να ορίζει προτεραιότητα στα ακίνητα ή σπίτια πλουσίων. Ολα αυτά, τώρα που ήρθε η ώρα να εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις των προαπαιτουμένων, έγιναν ξαφνικά υποχρέωση των τραπεζών. Τέλειο ψέμα θα έλεγε ο Σουίφτ, αλλά και περαιτέρω βελτιωμένο.
Ταυτόχρονα με τις νουθεσίες προς τραπεζίτες, παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, λήφθηκε μια πρακτική απόφαση. Αναβάλλονται μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 2018 οι πλειστηριασμοί στα Ειρηνοδικεία Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και Δωδεκανήσου με επισπεύδοντα τις τράπεζες, το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Αναβάλλονται βέβαια όλοι οι πλειστηριασμοί. Και των «μεγαλομπαταχτσήδων». Μετά θα διώκονται όσοι εμποδίζουν πλειστηριασμούς.
Η ανάλυση του Σουίφτ καλύπτει πολλές περιπτώσεις. Οταν μιλάμε για πολιτική ψευδολογία για καλό σκοπό, εννοούμε αυτό που φαίνεται καλό (bonum) στον καλλιτέχνη, όπως χαρακτηρίζει όποιον ασκεί επαγγελματικά την τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας. Και το καλό στο όνομα του οποίου χρησιμοποιείται το πολιτικό ψέμα είναι το bonum dulce, το γλυκό καλό, αυτό που λέγεται για τη διαιώνιση της εξουσίας. Για να περνάμε καλά. Προφανώς όμως δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε ψεύτες. Δεν είναι τυχαίο ότι αμφισβητείται αν το βιβλιαράκι γράφτηκε από τον Τζόναθαν Σουίφτ. Μάλλον το έγραψε ένας φίλος του, Αγγλος γιατρός με τον οποίο διασκέδαζαν στη λέσχη όπου σύχναζαν.
Πηγή: Καθημερινή
