Πάσχος Μανδραβέλης
Κάποιος θα μπορούσε να σχολιάσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση εποιείτο την νήσσαν όταν το μόνο που μπορούσε (κι έπρεπε) να κάνει ήταν να καυτηριάζει τις επιθέσεις των χουλιγκάνων κατά Μέσων Ενημέρωσης. Τώρα που είναι κυβέρνηση και κάτι μπορεί (και πρέπει) να κάνει για τη διάχυτη βία, δεν κινητοποιεί τον κρατικό μηχανισμό. Βγάζει, σαν να ήταν αντιπολίτευση, ανακοινώσεις καταδίκης για την επίθεση που έκαναν οι γνωστοί-άγνωστοι κατά της εφημερίδας «Εθνος». Καλά κάνει, αλλά δεν αρκεί. Η ανακοίνωση μπορεί να θεωρηθεί πρόοδος κι ας γίνεται επειδή, όπως θα πούνε κάποιοι κακεντρεχείς, η ιστορική αυτή εφημερίδα στηρίζει ανοικτά και κραυγαλέα την κυβέρνηση. Αλλά μια κυβέρνηση κρίνεται πρωτίστως για το έργο της και όχι για τις ανακοινώσεις.
Την ίδια μέρα μια ομάδα τριάντα περίπου ατόμων, που πήγαιναν –τι ειρωνεία!– σε αντιφασιστική συγκέντρωση, ξυλοκόπησαν και τραυμάτισαν επτά άτομα, τρεις εκ των οποίων ήταν Ευέλπιδες κι ένας στρατιώτης. Τα ανακλαστικά του κυβερνώντος κόμματος δεν ήταν τόσο άμεσα. Με καθυστέρηση κάποιων ωρών ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε και αυτή την επίθεση, καλώντας μάλιστα «τις αρμόδιες αρχές να προχωρήσουν άμεσα στον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών». Καλά όλα αυτά, αλλά υπάρχει ένα ορθό ερώτημα που έθεσε το «Κίνημα»: «Στα πόσα “μεμονωμένα περιστατικά” μπορούμε να μιλάμε για κατάρρευση της ασφάλειας στην πόλη; Στις πόσες δολοφονίες, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς ή απαγωγές;».
Πράγματι. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι το κλίμα ανασφάλειας στην ελληνική κοινωνία παράγεται από μυθεύματα των ΜΜΕ, και δεν υπάρχουν πραγματικές απειλές κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας των πολιτών, πόσο ασφαλής μπορεί να νιώσει κάποιος που περπατά στο Μοναστηράκι και βλέπει τριάντα εγκληματικά στοιχεία να επιτίθενται κατά ανυποψίαστων ανθρώπων; Πόσο ασφαλής μπορεί να νιώσει ένας μελαψός στον Ασπρόπυργο, ένα μέλος του ΚΚΕ στο Πέραμα, ένας δημοσιογράφος στα Εξάρχεια, ένας Εύελπις ή φαντάρος στο κέντρο της πόλης, ένας άνθρωπος με ειδικές ανάγκες στο Πανεπιστήμιο, ένας καθηγητής στο Πάντειο που θέλει να κάνει τη δουλειά του, ένας υπουργός (όπως ο κ. Πάνος Σκουρλέτης) σε μπαρ της Καλλιδρομίου, ένας μαγαζάτορας που έχει το βιος του σε δρόμο που περνά μια διαδήλωση; Ποιες είναι εκείνες οι ομάδες ανθρώπων οι οποίες δεν νιώθουν ότι απειλούνται από τα εγκληματικά στοιχεία που ελεύθερα αλωνίζουν στις πόλεις;
Η χώρα έχει χρόνιο πρόβλημα βίας. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να ξεριζωθεί το απόστημα, αλλά η κυβερνητική αβελτηρία να αντιμετωπίσει το φαινόμενο το διογκώνει. Γι’ αυτό όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους καλά είναι να προσέχουν. Κανείς ποτέ δεν μπορεί να ξέρει τι στόχους βάζει αυτό που κάποτε λεγόταν «δίκαιη οργή»…
Πηγή: Καθημερινή
