Αλέξης Παπαχελάς
Ενοχλήθηκαν ορισμένοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επειδή η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ξοδέψει λίγο παραπάνω από ένα δισ. ευρώ στην αναβάθμιση των F-16. Μέρος της ενόχλησης προέρχεται προφανώς από το γεγονός ότι δανειζόμαστε ευρωπαϊκά χρήματα για να πληρώσουμε τους Αμερικανούς. Σε κάποιες πρωτεύουσες δεν είχε γίνει καν αντιληπτό ότι η Ελλάδα δεν αγοράζει νέα αεροσκάφη αλλά αναβαθμίζει τα παλαιά, προφανώς γιατί δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια για μια καινούργια «παραγγελία του αιώνα».
Οι αντιδράσεις όμως είναι εξόχως ενοχλητικές. Πρώτα απ’ όλα ένα κράτος, έστω και αν βρίσκεται σε καθεστώς επιτήρησης από τους δανειστές, παίρνει κάποιες αποφάσεις με γνώμονα τα δικά του εθνικά συμφέροντα και μόνο. Το ελληνικό αμυντικό σύστημα έχει βέβαια ακόμη πολύ «λίπος». Οι επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων γνωρίζουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν για να το εξορθολογίσουν και να εξοικονομήσουν πολύτιμους πόρους για τις άκρως απαραίτητες αποστολές του. Μπαίνει όμως πάντοτε στη μέση το περιώνυμο πολιτικό κόστος και μπλοκάρει όποιον τολμήσει να βάλει τις αλλαγές αυτές σε ένα χαρτί. Πίσω από το «συμφέρον της πατρίδας» έχουν κρυφτεί συνδικαλιστές, αποτυχημένοι πολιτευτές και διάφορα μικροσυμφέροντα, που απομυζούν σαν παράσιτα τον ευρύτερο χώρο γύρω από την άμυνα.
Αλλο όμως αυτό και άλλο η προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα σε ένα επίπεδο ασφάλειας το οποίο επιβάλλουν οι στρατηγικές προκλήσεις και η αβεβαιότητα στη γειτονιά μας. Η Ελλάδα είναι, καλώς ή κακώς, χώρα πρώτης γραμμής και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Οταν οι Ευρωπαίοι ηγέτες κλείνουν άκομψα την πόρτα στην Τουρκία, την πίεση τη νιώθουμε εμείς πρώτα, πολύ πριν φτάσει στο Βερολίνο και στο Παρίσι.
Εδώ ενδεχομένως κρύβεται και μια μεγάλη ευκαιρία. Στην Ευρώπη διεξάγεται μια ευρεία συζήτηση για την ανάγκη κοινής παραγωγής εξοπλισμών και μεγαλύτερου συντονισμού στα ζητήματα της άμυνας και της ασφάλειας. Η Ελλάδα έχει να δώσει, γιατί διαθέτει ορισμένα εξαιρετικά οπλικά συστήματα και έμπειρους στρατιωτικούς. Ενας σημαντικός στόχος για την ελληνική πολιτική ηγεσία θα έπρεπε να είναι να συμμετάσχει ενεργά στο νέο σκηνικό η χώρα μας και παράλληλα να απαιτήσει να προστατεύεται από μια ευρωπαϊκή «ομπρέλα». Αν αυτό συνέβαινε, η Ελλάδα δεν θα είχε ανάγκη να διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ καλύτερους όρους για την αναβάθμιση των F-16, ούτε να ξοδεύει τόσα χρήματα σε στρατιωτικές προμήθειες.
Αυτή την ώρα όμως η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη για τέτοιες αποφάσεις, ούτε είναι διατεθειμένη να εγγυηθεί πραγματικά τα ελληνικά σύνορα ως σύνορα της Ε.Ε. ή να μας χορηγήσει δωρεάν εξοπλισμούς. Οπότε, και μέχρι να συμβεί αυτό, η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να αποφασίζει μόνη της πού και πώς θα ξοδέψει χρήματα για να προστατεύσει τα ζωτικά της συμφέροντα. Ο αναγκαστικός δανεισμός μειώνει προφανώς τα περιθώρια της εθνικής μας κυριαρχίας, αλλά μέχρις ενός σημείου!
Πηγή: Καθημερινή
