Τ31: Μαρξισμός

1. Πολλοί πιστεύουν πως ο κομμουνισμός είναι μεγάλο όραμα για μια δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία. Τέτοιο όραμα είναι μεγάλη μπαρούφα διότι αγνοεί την κατάσταση των ανθρώπων που στην πλειονότητά τους (δηλ δισεκατομμύρια) επιθυμούν την προσωπική τους ευημερία και την κυνηγούν με κάθε διαθέσιμο μέσο, άσχετα με το τι θέλουν και πως ζουν οι άλλοι.

Ο μαρξισμός σχετίζεται άμεσα με αυτή την μπαρούφα. Θεωρείται μάλιστα μια «επιστημονική» ανάλυση και πρακτική προσέγγιση για την εφαρμογή του κομμουνισμού. Και αυτή είναι ακόμα μεγαλύτερη μπαρούφα.

Μετά το 1991, οπότε κατέρρευσαν πλήρως τα κομμουνιστικά καθεστώτα στη Σοβιετική Αυτοκρατορία (και αλλού εκτός από 2-3 εξαιρέσεις), οι θιασώτες του κομμουνισμού-μαρξισμού-σοσιαλισμού εξήγησαν πως στην πραγματικότητα τα καθεστώτα αυτά δεν εφάρμοσαν γνήσιο σοσιαλισμό/κομμουνισμό σύμφωνα με το «επιστημονικό» σύστημα του μαρξισμού και αν ο Λένιν είχε ζήσει περισσότερο ο σοσιαλισμός θα εφαρμοζόταν στη Ρωσία.

2. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το θέμα, είτε με πάθος είτε πολύ επιπόλαια, πάσχουν από έντονη πλάνη κι έτσι δεν αντιλαμβάνονται πως τέτοιες «εξηγήσεις» είναι μπαρούφες επίσης. Η φρίκη του κομμουνισμού στη Σοβιετία, Κίνα και αλλού είναι σύμφυτη, εγγενής στη μαρξιστική θεωρία!

Ο Μαρξ ξεκίνησε τη φιλοσοφική και πολιτικοοικονομική στόχασή του με τον ευγενικό ιδεαλισμό για δικαιοσύνη και για την ανύψωση του ανθρώπου όπως διαφαίνεται ολοκάθαρα στα πρώιμα έργα του και εδικά στα Χειρόγραφα του 1844 που έγραψε εξόριστος στο Παρίσι, μα πρωτο-δημοσιεύτηκαν το 1932!

Αυτός διατηρείται σε όλη του τη ζωή.  Στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο (1848) γράφει ξεκάθαρα πως «μετά την Επανάσταση στη νέα κοινωνία η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός θα είναι ο όρος για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων». Στο Κεφάλαιο, τόμος Γ΄, μέρος 6, κεφ. 47, γράφει, «η ατομική ιδιοκτησία της γης από ξεχωριστά άτομα θα φαίνεται τόσο ανόητη όσο και η ατομική ιδιοκτησία ανθρώπου από άλλον άνθρωπο» (=δουλοκτησία). Το 1877, σε επιστολή του στον Ρώσο Μιχαηλόβσκι γράφει πως κάθε λαός θα πρέπει να μπορέσει να διασφαλίζει «τη μεγαλύτερη διεύρυνση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνικής εργασίας και την πληρέστερη ανάπτυξη του ανθρώπου».

Αλλά η θεωρία του περί διαλεκτικού/ιστορικού υλισμού είναι λάθος και περιέχει το σπέρμα απάτης, βίας και διαφθοράς του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

3. Στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο εκφράζει ο Μαρξ την ανάγκη στη μεταβατική περίοδο της δικτατορίας του προλεταριάτου να εφαρμοστούν «αυστηρά μέτρα… που στην πορεία του κινήματος θα ξεπεραστούν από μόνα τους»! (Πουθενά όμως δεν εξηγεί πότε και πώς θα ξεπεραστούν!!!)

Το 1850 (Μάρτιος) στην Προσφώνηση στην Κομμουνιστική Λίγκα εκφράζει μια σαφή παρότρυνση το επαναστατικό κόμμα να έχει «αυστηρότατο συγκεντρωτισμό». Αυτός χρειάζεται στη «διαρκή επανάσταση» (που έγινε αργότερα η προσφιλής ιδέα του Τρότσκι). Μετά, στο Σχόλια στο Βιβλίο του Μπακούνιν, 1875, (ο Μπακούνιν ήταν ο μεγάλος αναρχικός και πολύ γερασμένος τότε) γράφει: το κυρίαρχο προλεταριάτο «πρέπει να επιταχυνθεί με τη βία».

Έτσι ακριβώς έπραξαν εξαρχής ο Λένιν και μετά ο Στάλιν!

4. Αμφιβάλλω αν ο Μαρξ θα επιδοκίμαζε τις φρικαλεότητες που διέπραξαν αυτοί οι «άγιοι» του κομμουνισμού, αλλά πότε η βία και ο καταναγκασμός παύει να είναι φρικαλεότητα; Το να βασανίσεις και να θανατώσεις 10 μόνο καπιταλιστές ή διαφωνούντες είναι αποδεκτό;

Μα τότε πως συμβιβάζεται αυτό με τον ευγενή σκοπό σου όπου «η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός θα είναι ο όρος για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων»;

Αλλά τέτοιες αντιφάσεις ή ασυμβατότητες δεν ενοχλούσαν τον Μαρξ. Το σύνολο έργο του βρίθει από παρόμοιες αντιφάσεις!