Σήφης Πολυμίλης
Η Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία δεν ήταν μόνο μια γυναίκα με πάθος για την αλήθεια, μια σταυροφόρος κατά της διαφθοράς, μια γυναίκα που σχεδόν μόνη της κατάφερε να γκρεμίσει την κυβέρνηση της χώρας της. Ηταν – και είναι – σύμβολο μιας δημοσιογραφίας που τολμά, ψάχνει, αποκαλύπτει, συγκρούεται με μια φαύλη εξουσία, αναλαμβάνοντας το προσωπικό κόστος των αποκαλύψεών της. Γιατί η Ντάφνι γνώριζε πολύ καλά ότι απειλείται ακόμα και η ζωή της, όμως δεν σταμάτησε να κάνει αυτό που θεωρούσε σωστό.
Πάρα πολλοί τα τελευταία χρόνια – όχι ότι στο παρελθόν ήταν καλύτερα – θεωρούν τους δημοσιογράφους υποτακτικούς της εξουσίας, διεφθαρμένους ή, στην καλύτερη περίπτωση, βολεμένους. Με την ευγενή χορηγία βέβαια της εξουσίας και των λαϊκιστών που έχουν αναγάγει τη δαιμονοποίηση των δημοσιογράφων και των μέσων ενημέρωσης σε πρώτη προτεραιότητά τους.
Το ζήσαμε και το ζούμε άλλωστε και στη χώρα μας, όπου η στοχοποίηση δημοσιογράφων και ΜΜΕ από τον κ. Τσίπρα και την παρέα του είναι βασική καθημερινή τους ενασχόληση. Η αμφισβήτηση του κύρους, της αξιοπιστίας, της εντιμότητας, ακόμα και του πατριωτισμού των ενοχλητικών δημοσιογράφων είναι πλέον ο κανόνας κάθε ανυπόληπτης, ανίκανης ή διεφθαρμένης πολιτικής αλλά και επιχειρηματικής εξουσίας. Στην εποχή μάλιστα των social media και των τρολ, με έναν κόσμο έτοιμο να κατασπαράξει όποιον θεωρεί ή όποιον του υποδείξουν οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι ως υπεύθυνο για τα δεινά του, η δαιμονοποίηση είναι η πιο πρόσφορη λύση για να απαξιώσουν κάποιον.
Προφανώς υπάρχουν και διεφθαρμένοι ή αδιάφοροι δημοσιογράφοι. Προφανώς υπάρχουν ευθύνες που τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στο στόχαστρο. Ομως όλοι αυτοί που ουρλιάζουν και παριστάνουν τους τιμητές, αν δεν υπήρχαν έντιμοι και σοβαροί δημοσιογράφοι να κάνουν τη δουλειά τους, δεν θα είχαν αντικείμενο πολεμικής, δεν θα ήξεραν καν τι συμβαίνει γύρω τους. Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι δημοσιογράφοι, λόγω της φύσης της δουλειάς τους, είναι υποχρεωμένοι να συναστρέφονται και με την εξουσία. Μόνο που αυτή η συνάφεια δεν σημαίνει αναγκαστικά εξάρτηση, δεν συνεπάγεται υποταγή ή χειραγώγηση. Τουλάχιστον για τους περισσότερους.
ΥΓ.: Πέρα από την Ντάφνι, άλλοι 53 δημοσιογράφοι έχουν χάσει τη ζωή τους από την αρχή του χρόνου. Ενα βαρύτατο τίμημα και μια ισχυρότατη απόδειξη ότι η δημοσιογραφία δεν είναι αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
