Μαρία Κατσουνάκη
Προσλήψεις στο Δημόσιο μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ «από τα μέσα του 2018» υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο Μουσείο Μπενάκη, κατά την παρουσίαση της «Εθνικής Στρατηγικής για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση». Υπήρξαν, άραγε, κάποιοι που αναθάρρησαν;
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, προκειμένου να ανακοπεί η φυγή νέων επιστημόνων στο εξωτερικό (brain drain), θα επιδιωχθεί η προσέλκυσή τους στο Δημόσιο. Υπήρξαν, άραγε, κάποιοι που χάρηκαν;
Είπε ότι η κυβέρνηση εξετάζει θεσμοθέτηση πρόσθετων κινήτρων για τον επαναπατρισμό νέων επιστημόνων: «Από τα μέσα του 2018 θα προχωρήσουμε σε γραπτούς διαγωνισμούς για την προσέλκυση νέων πτυχιούχων στο Δημόσιο», υπογράμμισε. Υπήρξαν, άραγε, κάποιοι που άρχισαν να ετοιμάζουν τις αποσκευές τους;
Ερευνα που είχε διεξαχθεί πριν από ένα χρόνο για τους Ελληνες επιστήμονες του εξωτερικού αναδείκνυε την «έλλειψη αξιοκρατίας και τη διαφθορά» ως μία από τις κύριες αιτίες (σε ποσοστό 40%), που αποθαρρύνουν τους νέους να επιστρέψουν. Και γι’ αυτό δεν ακούστηκε κάτι από τα πρωθυπουργικά χείλη. Γιατί μπορεί μεν οι προσλήψεις να μη γίνονται «αυθαίρετα και απρογραμμάτιστα» αλλά βάσει «μηχανισμού αποτύπωσης αναγκών», όπως τόνισε ο πρωθυπουργός, όμως περί «μηχανισμού αξιολόγησης», κουβέντα.
Από τη μία, προσλήψεις και διορισμοί εμφανίζονται και πάλι ως ψηφοθηρικό δόλωμα, έστω και με έναν στραπατσαρισμένο (δήθεν) μεταρρυθμιστικό φιόγκο, από την άλλη, η «αξιολόγηση» εξακολουθεί να αποσιωπάται ως καμουφλαρισμένη επιθυμία απολύσεων.
Κι έτσι το μεν πελατειακό κράτος παραμένει αμετακίνητο, ως πυλώνας των κυβερνήσεων, η δε αξιολόγηση δαιμονοποιείται ως συνώνυμη μιας «δεξιάς» μεταρρύθμισης συνδεδεμένης με απολύσεις. Το εύρημα είναι παλιό, αλλά πιάνει. Γιατί στη μανιχαϊστική λογική του (οι καλοί προσλαμβάνουν – οι κακοί απολύουν) συνθλίβεται η αξιολόγηση, η μόνη διαδικασία που μπορεί να ξεριζώσει την αντίληψη με την οποία λειτουργεί το ελληνικό Δημόσιο. Πώς αλλιώς θα εξασφαλιστεί ο καλύτερα εξοπλισμένος, ο επαρκέστερος, εργαζόμενος απέναντι στον «κολλητό» του συστήματος; Πώς αλλιώς θα ισχυροποιηθεί ο ικανός υπάλληλος με κατάλληλες γνώσεις, απέναντι στον ανίκανο με τις κατάλληλες γνωριμίες;
Νέες προσλήψεις, χωρίς εξορθολογισμό, με υπηρεσίες–φαντάσματα, υπαλλήλους που «κανείς δεν μπορεί να δει πού βρίσκονται πραγματικά και πού υπηρετούν» (δήλωση στελέχους της κυβέρνησης), απλώς τροφοδοτούν την ασθένεια χωρίς θεραπεία. Αλίμονο στους νέους επιστήμονες που δεν είναι ούτε «δικοί μας» ούτε «δικοί τους». Που δεν είναι κανενός.
Πηγή: Καθημερινή
