Θοδωρής Γεωργακόπουλος
Αλλά εγώ σήμερα ήθελα να σας γράψω για ένα άλλο ενδεχόμενο.
Εκτός από αυτά τα δεδομένα που μας βοηθούν να εκτιμήσουμε την πραγματικότητα σε κάπως στενά, τοπικά πλαίσια, υπάρχουν κι άλλα, ευρύτερα, πιο μακροπρόθεσμα, πιο διεθνή. Αυτά τα δεδομένα, καθώς είναι πολλά και πολύπλοκα, κάνουν την επεξεργασία και την σύνθεσή τους σε μια ολιστική εικόνα της πραγματικότητας πιο δύσκολη. Ο περισσότερος κόσμος, λοιπόν, τα αγνοεί, καθώς μάλιστα τέτοια δεδομένα δεν εμφανίζονται εξίσου συχνά μπροστά του στα ΜΜΕ και τα απανταχού timelines όσο ο κάθε Πολάκης.
Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να κάνουμε τώρα μία δοκιμή, και να σκεφτείτε πώς θα ήταν αν παίρνατε τέτοια δεδομένα και τα συνυπολογίζατε στην εικόνα που έχετε για την πραγματικότητα και τη ζωή σας σήμερα. Θα σας γράψω ενδεικτικά μερικά τώρα:
Από το 2011 και για πρώτη φορά από τότε που υπάρχουν επίσημα στοιχεία, ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται. Για πρώτη φορά και το ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων και το μεταναστευτικό ισοζύγιο είναι αρνητικά. Σύμφωνα με το μεσαίο σενάριο από τις προβολές πρόσφατης έρευνας της διαΝΕΟσις, η Ελλάδα το 2050 θα έχει 8,8 εκατομμύρια κατοίκους. 1 στους 3 θα είναι ηλικίας άνω των 65 ετών (σήμερα είναι 1 στους 5).
Επιπλέον, σύμφωνα με όλα τα σενάρια του IPCC μέχρι τα μέσα του αιώνα η θερμοκρασία του πλανήτη θα αυξηθεί, ό,τι κι αν κάνει η ανθρωπότητα για να επιβραδύνει την κλιματική αλλαγή. Η Μεσόγειος θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρές συνέπειες από το φαινόμενο. Σύμφωνα με ένα σχετικά μετριοπαθές σενάριο (επίσης από πρόσφατη έρευνα της διαΝΕΟσις) θα έχουμε 15-20 περισσότερες ημέρες καύσωνα το χρόνο, πολύ περισσότερες πυρκαγιές, ενώ από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα πληγούν λιμάνια, τουριστικές εγκαταστάσεις και άλλες παραθαλάσσιες υποδομές, θα εξαφανιστούν παραλίες και καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Σύμφωνα με πιο απαισιόδοξα σενάρια μεγάλες εκτάσεις του πλανήτη πιο κοντά στον ισημερινό θα καταστούν ακατοίκητες από τα ανθρώπινα όντα. Μέχρι τα μέσα του αιώνα θεωρείται πολύ πιθανό ότι ο πλανήτης μας θα δει προσφυγικά κύματα από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή, και τη Νοτιοανατολική Ασία δεκάδες φορές μεγαλύτερα από την προσφυγική κρίση του 2015.
Ταυτόχρονα, οι τεχνολογικές εξελίξεις στις μεταφορές και στην αυτοματοποίηση θα αλλάξουν τη μορφή της εργασίας πολύ ταχύτερα από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν. Δεκάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας που υπάρχουν σήμερα (οδηγοί, συμβολαιογράφοι, σερβιτόροι, δικηγόροι) θα πάψουν να υπάρχουν και ολόκληρα επαγγέλματα θα εξαφανιστούν μέχρι τα μέσα του αιώνα που διανύουμε. Οι θέσεις εργασίας που θα τις αντικαταστήσουν θα είναι πιθανότατα πολύ λιγότερες και σχεδόν σίγουρα θα απαιτούν πολύ περισσότερες δεξιότητες από το εργατικό δυναμικό για να τις καλύψει.
Οπότε τις αμέσως επόμενες δεκαετίες η Ελλάδα θα γίνει ένα μέρος με πιο σκληρό, αφιλόξενο κλίμα, με μικρότερο, και γερασμένο πληθυσμό και θα βρεθεί αντιμέτωπη με τεχνολογικές εξελίξεις για τις οποίες δεν έχει ούτε το εκπαιδευτικό σύστημα ούτε καμιάς μορφής σχεδιασμό για να ανταπεξέλθει, ενώ παράλληλα θα βρίσκεται και πάνω στο σταυροδρόμι προσφυγικών ροών πρωτοφανούς κλίμακας.
Αν λοιπόν πάρετε αυτά τα δεδομένα, τα οποία πολύ συχνά αγνοούμε, και τα συνταιριάξετε με τα άλλα που έχετε για τη χώρα και την πραγματικότητά μας σήμερα, τι προκύπτει; Αν πάρετε όσα ξέρετε για αυτό το διαλυμένο μέρος με την ιλιγγιώδη ανεργία, την ξεχαρβαλωμένη δικαιοσύνη, το παράλυτο κράτος, τις ανύπαρκτες επενδύσεις, το ακατάσχετο brain drain και μια διαχρονική πολιτική και κοινωνική αφασία και τα εντάξετε και στο ευρύτερο πλαίσιο της πρωτοφανούς δημογραφικής κατάρρευσης, της κλιματικής αλλαγής, και των προσφυγικών και εργασιακών προκλήσεων του κοντινού μέλλοντος, τι λέτε;
Μήπως τελικά δεν είμαστε όσο απαισιόδοξοι θα έπρεπε;
Πηγή: Καθημερινή
