Στέφανος Κασιμάτης
Μου έλεγε φίλος βουλευτής της Ν.Δ. (νεότερός μου, αλλά της παλαιάς σχολής…) πόσο δυσκολεύεται να βρει «νέες λέξεις» για το μήνυμα της Ν.Δ. Συναντά πολύ κόσμο στις περιοδείες του και διαπιστώνει ενδιαφέρον του κόσμου, όμως αισθάνεται ότι κάτι λείπει για να γίνει το «κλικ» του κόσμου με τη Ν.Δ. Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να υποσχεθούμε τίποτα, χρειάζονται νέες λέξεις που θα συναρπάσουν. Αυτός ήταν ο συλλογισμός του φίλου και ήταν, βεβαίως, αξιοθρήνητος. Αξιοθρήνητος, κατ’ αρχάς, ως άκρως περιφρονητικός και για την ίδια τη γλώσσα και για τους ψηφοφόρους. Ενδεικτικός, επίσης, της ασθένειας που έχει εξαπλωθεί από την Αριστερά προς τη Δεξιά, που είναι η αυτονόμηση της γλώσσας από την πραγματικότητα και η αναζήτηση των υποτιθέμενων μαγικών δυνάμεών της. Ανοησίες· περισσότερες πιθανότητες έχουν αν ακολουθήσουν το παλιό κόλπο με τον αυλό και τον παπουτσωμένο γάτο…
Τις νέες λέξεις θα τις φέρουν οι νέες ιδέες. Χωρίς τις τελευταίες, όλα τα υπόλοιπα είναι μάταια. Αυτές οι νέες ιδέες δεν είναι κάτι κρυμμένο, που περιμένει να αποκαλυφθεί και θα μας εντυπωσιάσει με το πλουμιστό του πτέρωμα. Θα προκύψουν από τη ρεαλιστική και θαρρετή αντιμετώπιση της πραγματικότητας, από την αναγνώριση των στοιχειωδών αληθειών. Ας πάρουμε το παράδειγμα του χρεοκοπημένου κράτους. Αν δεν πεις στον κόσμο ευθέως δύο τινά, πρώτον, ότι το Δημόσιο βρίθει από άχρηστους υπαλλήλους και, δεύτερον, ότι παρ’ όλα αυτά η αναμόρφωσή του δεν μπορεί να γίνει με μαζικές απολύσεις, νέες ιδέες ας μην περιμένουμε. Σήμερα η Ν.Δ. ψιθυρίζει μόνο το δεύτερο και αποφεύγει τελείως το πρώτο. Επομένως, δεν προωθεί τις διεργασίες εκείνες προκειμένου να προβληθεί η ανάγκη για ένα διαφορετικής λογικής Δημόσιο, που δεν θα υφίσταται ως ίδρυμα στήριξης και αλληλοβοήθειας αναξιοπαθούντων, ούτε θα λειτουργεί με πρώτιστο –και κάποιες φορές αποκλειστικό– σκοπό την ευημερία όσων εργάζονται σε αυτό. Αν δεν τολμήσει η Ν.Δ. να οδηγήσει την κοινωνία προς μια νέα αντίληψη για το κράτος, τι σημασία έχει να πάρει την κυβέρνηση;
Πηγή: Καθημερινή
