Άγγελος Στάγκος
Για αρκετά μεγάλο διάστημα είναι αλήθεια ότι η συμπεριφορά της κυβέρνησης και των στελεχών της εντυπωσίαζε, όχι απλά τους οπαδούς της, αλλά και εκείνους που από την πρώτη στιγμή κατάλαβαν ότι «γεννήθηκαν για την καταστροφή». Ηταν πραγματικά εξωφρενικά όσα έλεγαν, όσα έκαναν και όσα υπόσχονταν, αφήνοντας κυριολεκτικά με ανοιχτό το στόμα (κοινώς, ξερούς) Ελληνες και ξένους. Οι πρώτοι έσπευσαν να τους επιβραβεύσουν προσφέροντάς τους την πλειοψηφία στις επόμενες εκλογές, ενώ οι δεύτεροι συνήλθαν γρήγορα από το αρχικό σοκ και κατόρθωσαν να τους ποδηγετήσουν, τουλάχιστον σε ό,τι τους αφορούσε προκειμένου να ηρεμήσουν και να ασχοληθούν με τα άλλα μεγάλα προβλήματά τους. Εμείς όμως –και εννοούμε τους πολίτες με σχετική αντίληψη– υποχρεωθήκαμε να δούμε την παράσταση ώς το τέλος.
Ομολογουμένως δεν ήταν εύκολο και παραμένει δύσκολο. Αλλά όταν έχεις ακούσει και έχεις δει, όταν έχεις βιώσει στο πετσί σου τόσα και τόσα από τον Ιανουάριο του 2015, δεν περιμένεις κάτι διαφορετικό από την προτροπή του πρωθυπουργού σε ακροατές του να μη διαβάζουν εφημερίδες για να διατηρούν την υγειά τους. Ούτε εκπλήσσεσαι επειδή ο Γ. Μουζάλας δηλώνει τη μία ημέρα ότι δεν υπάρχει πρόσφυγας που να μένει σε σκηνή μέσα στον χειμώνα και την επομένη ο χιονιάς να αποκαλύπτει τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης σε σκηνές σε προσφυγικά κέντρα υποδοχής. Και φυσικά δεν έχεις την απαίτηση να επιδειχθεί ευαισθησία και να ακολουθήσει υποβολή παραίτησης, αφού αντίθετα σπεύδουν άλλα στελέχη να δικαιολογήσουν την αστοχία. Αυτές είναι πολυτέλειες άλλων χωρών και άλλων καιρών… Με την ίδια στωικότητα και την ίδια απάθεια άλλωστε δέχθηκε ο μέσος πολίτης τη φοροκαταιγίδα, τα πισωγυρίσματα στις ιδιωτικοποιήσεις, την προκλητική ρουσφετολογική και πελατειακή πρακτική, τους προπηλακισμούς από πλευράς υπουργών, την κραυγαλέα ανικανότητα, τις «κωλοτούμπες», τις ομολογίες περί «αυταπατών» και όχι περί συνειδητών ψευδών, την αποδόμηση της εκπαίδευσης και άλλα συναφή. Δεν αντέδρασε όταν δεχόταν τα απανωτά κτυπήματα και είχε αντοχές, τώρα που κουράστηκε θα αντιδράσει;
Τώρα που εμπέδωσε ότι για όσα του έτυχαν φταίνε οι ξένοι και το ευρώ, ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ευρωζώνη και ειδικά η Γερμανία τον έφεραν στη σημερινή κατάσταση; Στοχευμένα (αν και είναι δύσκολο να παραδεχθούμε ότι ήταν ποτέ σε θέση να εκπονήσει και να εκτελέσει ένα σχέδιο) ή όχι, αυτή η κυβέρνηση κατάφερε να κουράσει αφόρητα τους πολίτες. Να τους φέρει δηλαδή στο σημείο να δέχονται ό,τι να ’ναι χωρίς να αντιδρούν και δίχως να ρωτούν. Αν χρειαστεί, είναι σε θέση πλέον να βγάλει τη χώρα από την Ευρωζώνη με δική τους απόφαση. Με ένα απλό δημοψήφισμα μπορεί και να το πετύχει και την ευθύνη να την πάρουν οι πολίτες. Δεν λέμε ότι θα το κάνει, δεν ξέρουμε αν θα το κάνει, αλλά δεν αποκλείεται και να το κάνει. Αφού μας κούρασε μέχρι εξουθένωσης.
Πηγή: Καθημερινή
