του Στέφανου Κασιμάτη
Πόσο χαρακτηριστικό του «κακομαθημένου παιδιού της Ιστορίας» – για να θυμίζουμε και το ομώνυμο βιβλίο του ιστορικού Κώστα Κωστή. Πόσο ελληνοπρεπές ότι ξεχάσαμε πως διώξαμε τον Φερνάντο Σάντος από την Εθνική, όπως ξεχνάμε πάντα τη χυδαιότητα και τη σκαιότητα όταν προέρχονται από εμάς, και αμέσως σπεύσαμε να τον δοξάσουμε ως «τον δικό μας Σάντος» (όπως λέμε «δικέ μου») μόλις κέρδισε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο με την Πορτογαλία. (Πάντως, δεν τον λυπάμαι καθόλου ούτε και απορώ πώς άντεξε τόσα χρόνια στην Ελλάδα να τον βρίζουν: έσπευσε να ευχαριστήσει τους Ελληνες, οπότε κατά πάσα πιθανότητα ο άνθρωπος είναι μαζοχιστής…)
Την ίδια ημέρα που μέσω του Σάντος στην ωραιότερη χώρα του κόσμου αυτοϊκανοποιούμασταν στο πεδίο της εθνικής υπερηφάνειας, στη Βρετανία η Αντρεα Λίντσομ παραιτείτο, εξαιτίας ενός βλακώδους σχολίου εις βάρος της αντιπάλου της. (Εκπληκτικό πόσο λίγοι αποδεικνύονται, ο ένας μετά τον άλλο, οι πρωταγωνιστές του Brexit: Τζόνσον, Γκόουβ, Φάρατζ και τώρα Λίντσομ…) Είχε αποπειραθεί να παρουσιάσει ως μειονέκτημα της Τερέζα Μέι το γεγονός ότι δεν έχει παιδιά, ενώ η ίδια έχει τρία. Είχαν προηγηθεί όμως και αποκαλύψεις σχετικά με το επαγγελματικό κύρος της στο Σίτι. Εκμεταλλευόμενη την άγνοια του κόσμου, είχε φουσκώσει κάπως τα προσόντα της. Οταν όμως προέβαλε πια ως κύρια υποψήφια των υποστηρικτών της εξόδου, η έρευνα συγκεντρώθηκε στο βιογραφικό της και σύντομα βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Οταν διακυβεύονται παρόμοιας σοβαρότητας θέματα στη Βρετανία, ένα ψέμα και μια γκάφα αρκούν, δεν χρειάζονται παραπάνω. Η Λίντσομ πρώτα δικαιολογήθηκε, μετά ζήτησε συγγνώμη, έπειτα διέδωσε μέσω των γνωστών οδών ότι έκλαιγε όλη τη μέρα και, στο τέλος, παραιτήθηκε.
Τα δύο γεγονότα συνδέει η ντροπή – η πλήρης απουσία της στην περίπτωση τη δική μας, το βάρος που έχει στην περίπτωση των Βρετανών. Ακόμη και σε μια Βρετανία που παραπαίει και αυτοτραυματίζεται, οι θεσμοί εξακολουθούν να έχουν κάτι από το κύρος που απέκτησαν επί αιώνες και είναι αυτό το κύρος που υποχρεώνει μια υποψήφια πρωθυπουργό να παραιτηθεί της υποψηφιότητάς της εξαιτίας ενός ψέματος και μιας γκάφας. Εδώ, αντιθέτως, είναι το βασίλειο του θράσους. Λέξεις όπως ενοχή ή ντροπή δεν παίζουν πια τον παραμικρό ρόλο και ο αρχάνθρωπος των Σφακίων εκλέγεται πανηγυρικά βουλευτής. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους…
Πηγή: Καθημερινή
