του Γιώργου Μαλούχου
Αν είναι κάτι το οποίο ουδείς αμφισβητεί πλέον για τον Αλέξη Τσίπρα είναι το γεγονός ότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο πολιτικά αμοραλιστή τακτικιστή που γνώρισε η ελληνική πολιτική ζωή τουλάχιστον εδώ και έναν αιώνα. Αντίθετα, η φήμη του ως τέτοιου εξαπλώθηκε τόσο πολύ ώστε ακόμα και πολλά διεθνή μέσα κάλεσαν τον απερχόμενο Βρετανό πρωθυπουργό Κάμερον να πάρει μαθήματα από τον ένοικο του μεγάρου Μαξίμου για το πώς μετατρέπεις ένα άβολο αποτέλεσμα σε δημοψήφισμα που εσύ προκάλεσες, σε εκείνο που πραγματικά επιθυμείς…
Ολο αυτό δεν είναι και λίγο. Όμως αυτή ακριβώς είναι η έννοια και η φύση του τακτικισμού, ειδικά εκείνου του χωρίς κανένα ηθικό και πολιτικό φραγμό, όπως, λ.χ., για να δούμε το πιο πρόσφατο από τα άπειρα παραδείγματα, ενός πρωθυπουργού που σκίζει τα ιμάτιά του ότι δεν θα κοπούν οι συντάξεις την ώρα που αυτές έχουν ήδη κοπεί και φτάνουν στους αποδέκτες τους δραματικά μικρότερες από ότι τον προηγούμενο κιόλας μήνα.
Η επέλαση της πραγματικότητας ξεπερνά κάθε επικοινωνιακό χειρισμό και κάθε τακτικιστική ικανότητα, ειδικά όταν η πραγματικότητα είναι τόσο σαρωτική και, από την άλλη πλευρά, όταν τα ψέματα είναι τόσα πολλά, τόσο ξεδιάντροπα και τόσο μεγάλα.
Αυτά τα ψέματα θα φανούν τώρα.
Ηδη η πρώτη πράξη της αποκάλυψής τους έγινε αυτή την εβδομάδα στα ΑΤΜ όλης της Ελλάδας.
Και έπεται πολύ επώδυνη συνέχεια με τους φόρους, τα επιδόματα, τις πάσης φύσεως νέες περικοπές αλλά και τις νέες επιβαρύνσεις οι οποίες από εδώ και στο εξής θα σκάνε πλέον καθημερινά σαν βόμβες.
Οι συντάξεις ήταν μόνον η αρχή μιας ακόμα πράξης του ελληνικού δράματος, ενός ακόμα θλιβερού σίκουελ το οποίο, πολιτικά τουλάχιστον, θα μπορούσε να έχει τίτλο «η σύνταξη του Τσίπρα».
Ερχεται καλπάζοντας από τον Σεπτέμβριο.
Και, δυστυχώς γι αυτόν, θα είναι πολύ κομμένο…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
