του Άγγελου Στάγκου
Η κατάθεση και η ψήφιση προσφάτως του λεγόμενου πολυνομοσχεδίου από την πλειονότητα της Βουλής αποκάλυψε σε όλη τη μεγαλοπρέπεια την αντιφατικότητα, αλλά και τη θρασύτητα που διαπερνά το σύνολο των Συρανέλ από την ηγεσία έως την κοινοβουλευτική ομάδα και από τα υψηλόβαθμα μέχρι τα χαμηλόβαθμα στελέχη των δύο κυβερνητικών εταίρων. Το γεγονός της «κωλοτούμπας» με πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας, που πραγματοποιούν ο πρωθυπουργός και το στενό επιτελείο του από το περιβόητο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και μετά, δεν αμφισβητείται. Αφετηρία ήταν η ερμηνεία του «Οχι» του 61,31% σε «Ναι» από τον Αλ. Τσίπρα την ίδια νύχτα, και από τότε η διαδικασία της ολοκλήρωσης συνεχίζεται.
Κανονικά πρόκειται για θετική εξέλιξη για τη χώρα και τους υποστηρικτές του «μένουμευρώπη» κατά το μνημειώδες άρθρο του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κυρίτση, γιατί σηματοδοτεί αποστασιοποίηση της κυβέρνησης από τις… αυταπάτες. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Από τη μία πλευρά η κυβέρνηση εισηγείται και η κοινοβουλευτική της ομάδα ψηφίζει ως ομοούσιος και αδιαίρετη όλη τη νομοθεσία που αποτελούσε ανάθεμα για τη ρητορική της, αλλά είναι επιβεβλημένη, όχι μόνο γιατί το θέλουν οι δανειστές, αλλά και για την επιβίωση της χώρας. Από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι που ψηφίζουν καταγγέλλουν αμέσως μετά εκείνα που ψήφισαν. Αφενός, για να εμφανίσουν ως υπαιτίους τους Ευρωπαίους δανειστές, συνεχίζοντας «υπόγεια» την αντιευρωπαϊκή ρητορική τους. Αφετέρου, για να δώσουν την εντύπωση ότι συνεχίζουν τον αγώνα ως «αριστεροί» και «αντιμνημονιακοί»… ιδεολόγοι. Σε αυτή τη φάση το γαϊτανάκι ξεκίνησε από τον φοβερό Π. Καμμένο, ο οποίος χωρίς να κοκκινίζει χαρακτήρισε «εγκληματική» και «αντισυνταγματική» την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, προβαίνοντας μάλιστα στη σχετική δήλωσή του από νησί. Ακολούθησε ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, λέγοντας ότι η διάταξη ήταν στα όρια της αντισυνταγματικότητας και αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι δεν επρόκειτο για προσωπική άποψη του Π. Καμμένου, αλλά για κυβερνητική τακτική. Μεσολάβησε το απολύτως διχαστικό άρθρο του Γ. Κυρίτση προκειμένου να στιγματίσει τους ευρωπαϊστές ως άξιους της τιμωρίας που τους καταδικάζει με την πολιτική της η κυβέρνηση Συρανέλ.
Τη σκυτάλη μετά πήρε ο ανυπέρβλητος Γ. Κατρούγκαλος χαρακτηρίζοντας τα μνημόνια (και το δικό τους βέβαια) συλλήβδην «συμπυκνωμένο, αποσταγμένο νεοφιλελευθερισμό που στο παρελθόν εφαρμόστηκε στη Χιλή του Πινοσέτ». Τελευταίος ήλθε να συνδράμει ο Ευκλ. Τσακαλώτος με την επιστολή του στους δανειστές ότι μερικά προαπαιτούμενα, από εκείνα που ο ίδιος είχε μόλις υπογράψει, δεν περνούν από τη Βουλή και πρέπει να διορθωθούν ή να αποσυρθούν, εξ ου και η «μίνι» διαπραγμάτευση που ακολούθησε. Κάποιες ανάλογες δηλώσεις που έκαναν οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ Ευαγγελία Καρακώστα και Αννα Βαγενά είναι ήσσονος σημασίας μπροστά σε αυτά που είπαν τα… μεγάλα κεφάλια. Οποιος απορεί για το μέγεθος της κοροϊδίας και της θρασύτητας με την οποία συνεχίζουν να πολιτεύονται τα στελέχη της κυβέρνησης Συρανέλ, κακώς απορεί. Με κοροϊδία και θράσος έφτασαν στην εξουσία και γνωρίζουν, μάλλον καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, σε ποια κοινωνία απευθύνονται. Θεωρούν ότι αυτά που καταγγέλλουν, έστω και αφού τα δέχτηκαν, τα υπέγραψαν, τα ψήφισαν και είναι υποχρεωμένοι να τα εφαρμόσουν (άλλο, αν επιχειρούν ή θα επιχειρήσουν να υπονομεύσουν την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων), ακούγονται σαν μουσική στα αυτιά μιας μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού, δηλαδή των ψηφοφόρων τους. Δεν αποκλείεται να έχουν δίκιο και όλοι εκείνοι που δεν αντέχουν τόση κοροϊδία και τόση θρασύτητα, να βρίσκονται στη μειοψηφία. Αυτό θα φανεί σε μερικούς μήνες και στις επόμενες κάλπες. Προς το παρόν, άλλωστε, είναι σαφές ότι τους ανέχονται και οι Ευρωπαίοι δανειστές. Τους αρκούν αυτά που κάνουν, αδιαφορούν γι’ αυτά που λένε!
Πηγή: Καθημερινή
