του Νίκου Βατόπουλου
Κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα από την απουσία στοιχειώδους ντροπής και ευθύνης. Αλλά, πραγματικά, αναρωτιέται κανείς, ποιος μπορεί να υποστηρίζει αυτή την κυβέρνηση, πέραν όσων έχουν προσωπικό συμφέρον; Ασφαλώς, ο αγώνας της κυβέρνησης είναι να δέσει όσους μπορεί περισσότερους στον μηχανισμό του κράτους με σχέσεις εξάρτησης και υποτέλειας, ώστε τουλάχιστον να υπάρχει ένα κοινωνικό στρώμα δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών που να αντιλαμβάνονται ότι η όποια ευημερία τους συνδέεται με την τύχη αυτής της κυβέρνησης, τα μέλη της οποίας είναι σε θέση να μελετούν σε τρεις μέρες 7.500 σελίδες για το μέλλον της χώρας. Θα ήθελα να ακούσω μία περίληψη από την κ. Θεοπεφτάτου.
Είναι τέτοιο το μέγεθος του πολιτικού αμοραλισμού, της μωρίας και του εμπαιγμού, ώστε η συζήτηση έχει ήδη προχωρήσει παρακάτω και αναλογίζεται κανείς με ποιον τρόπο, στο μέλλον, όταν φύγει αυτή η κυβέρνηση, αργά ή γρήγορα, θα μπορέσει να περιοριστεί η ζημία. Η κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της οικονομικής καταστροφής και της κουλτούρας της υποκρισίας, αφήνει μία επίγευση πολύ πικρή. Οχι μόνο γιατί γονατίζει τον κάθε πολίτη, αλλά γιατί η ασφυξία είναι πλέον διάχυτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ταυτίζεται με εθνικά επιζήμιους χειρισμούς με επιπτώσεις σε βάθος δεκαετιών, τόσο σε επίπεδο τεχνικό και πρακτικό όσο και σε επίπεδο ηθικό και ψυχολογικό. Η Ελλάδα του 2014 ήδη φαντάζει ένα μακρινό νησί.
Περνώντας από το Ελληνικό, έξω από την αυτοσχέδια φαβέλα των προσφύγων, έχει κανείς σε μικρογραφία το χάος που έχει προκαλέσει αυτή η διακυβέρνηση. Απουσία κράτους, έλλειψη σχεδίου, προσβολή για τους Ελληνες πολίτες, προσβολή και για τους πρόσφυγες. Κοινώς, ντροπή για την Ελλάδα. Αλλά αυτή η ντροπή έχει υπογραφή, έχει συναρμόδια υπουργεία και αποκαλύπτει άγνοια, σκοπιμότητες και πλήρη σύγχυση. Είναι εντυπωσιακός ο συμβολισμός του Ελληνικού. Δεν έχω ακούσει έναν Ελληνα να μπορεί να υποστηρίξει ότι η χώρα στέκει στα πόδια της. ΄Η έστω ότι σε ένα τομέα, σημειώθηκε πρόοδος. Ή έστω ότι ένας υπουργός τα πάει καλά. Η απόλυτη παρακμή της χώρας μέσα σε ένα περιβάλλον πρωτόγονου και χυδαίου αμοραλισμού έχει επηρεάσει κάθε δραστηριότητα, σε όλους τους τομείς. Ας υποστεί τις συνέπειες η κυβέρνηση και όταν πιει όλο το ποτήρι, ας ξαναδοκιμάσει να στήσει τους χορούς στην πλατεία Συντάγματος.
Πηγή: Καθημερινή
