του Γιώργου Μαλούχου
Το μεγάλο φιάσκο: αν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών γίνονταν ποτέ ταινία, αυτός ήταν ενδεχόμενος τίτλος. Δυστυχώς όμως, η ταινία δεν θα έφερνε καν σε πολιτικό θρίλερ: τουλάχιστον εκεί πρέπει να υπάρχει κάποια πλοκή, ένα σενάριο, μία αγωνία για το τι θα συμβεί.
Στην προκειμένη περίπτωση το σενάριο είναι τελείως αδύναμο: ένας υπερφίαλος και περιορισμένων, τελικά, ικανοτήτων άνθρωπος κάνει τη μία πατάτα πίσω από την άλλη και η εξέλιξη είναι γραμμική: η χώρα την τρώει κατακέφαλα.
Παρ’ όλα αυτά, ο πάλαι ποτέ οπαδός του Μαρξ Αλέξης Τσίπρας, τα κατάφερε να μοιάζει το έργο περισσότερο με… αδελφούς Μάρξ. Με μία διαφορά: εδώ, η κωμωδία, γιατί περί αυτού πρόκειται, καταλήγει σε τραγωδία. Εθνική. Για την Ελλάδα.
Η χώρα βρίσκεται σήμερα σε πολύ δυσμενέστερη θέση από ότι βρισκόταν τόσο πριν από τη φοβερή και τρομερή συμφωνία των Βρυξελλών για το προσφυγικό, όσο και πριν από την καρτουνίστικη «κόντρα» της κυβέρνησης με το Δ.Ν.Τ., η οποία στηρίχθηκε στην παιδαριώδη αντίληψη ότι θα προκαλούσε μία σύγκρουση του Ταμείου με το Βερολίνο. Κι έτσι, η Ελλάδα έχασε και τα αυγά και τα πασχάλια…
Συνεπώς, ο τίτλος από εδώ και πέρα δεν θα είναι καν για το φιάσκο το οποίο και θα πληρώσουμε ακριβά – το άγριο νέο πακέτο φόρων έρχεται, ενώ η υπόθεση του χρέους εξαφανίζεται, όπως ήταν άλλωστε από καιρό γνωστό και αναμενόμενο σε όλους όσους αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, δηλαδή όχι σε εκείνους που τρέφουν αυταπάτες ή που δημαγωγούν ασύστολα.
Αφού πέρασε απ’ όλα τα είδη του δράματος, το έργο καταλήγει στην τραγωδία. Και σύντομα.
Και ο τίτλος θα μπορούσε να είναι: «Η τιμή της αμαρτίας». Και θα είναι πολύ μεγάλη…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
