του Νότη Παπαδόπουλου
Η κυβέρνηση Τσίπρα δυστυχώς αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο μόνο αφού έχει καεί στη φωτιά.
Εδειξε εξαρχής ότι ήταν εκτός τόπου και χρόνου σε θέματα οικονομίας. Νόμιζε ότι αν αρχίσει να βαράει τα νταούλια θα χορεύουν οι αγορές και ότι αν εκβιάσει με Grexit θα αλλάξει την πολιτική της Ευρώπης και θα της χαρίσουν το Μνημόνιο. Επρεπε να γυρίσουμε πάλι στην ύφεση, να υπάρξουν μερικές χιλιάδες ακόμη άνεργοι και λουκέτα, να κλείσουν οι τράπεζες και να βρεθούμε στα πρόθυρα της δραχμής για να αντιληφθεί ο κ. Τσίπρας ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος. Και να μας φορτώσει νέα τριετή λιτότητα με μέτρα 12 δισ. ευρώ και επιπλέον χρέος 85 δισ. ευρώ!
Μαύρα μεσάνυχτα όμως είχε η κυβέρνηση και στο Προσφυγικό. Και αντί να παίξει άμυνα, άρχισε με μπόλικο «αριστεριλίκι» να κλείνει Αμυγδαλέζες και να ανοίγει τις πόρτες σε πρόσφυγες και μετανάστες προσκαλώντας τους να λιαστούν στην Ελλάδα και να εξαφανιστούν στη Βόρεια Ευρώπη. Αποτέλεσμα: ένα ανθρώπινο τσουνάμι 800.000 ψυχών κατέκλυσε τα πάντα, τα βαλκανικά σύνορα έκλεισαν και η Ελλάδα βρέθηκε σε απόλυτο αδιέξοδο: δακτυλοδεικτούμενη ως υπεύθυνη για τις ροές των προσφύγων και με χιλιάδες εγκλωβισμένους σε ελληνικό έδαφος να ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες.
Μακριά νυχτωμένοι όμως αποδεικνύονται οι κυβερνητικοί και στα ελληνοτουρκικά. Με τον κ. Τσίπρα να αποδέχεται την τουρκική απαγόρευση ανεφοδιασμού του πρωθυπουργικού αεροσκάφους στη Ρόδο. Να μην μπορεί να βάλει στη θέση του τον κ. Νταβούτογλου όταν αράδιασε μπροστά του όλες τις τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο. Και να αρκείται στον ρόλο του αμήχανου κομπάρσου στην παράσταση δημοσίων σχέσεων του τούρκου πρωθυπουργού που σέβεται δήθεν τις γυναίκες μοιράζοντας τριαντάφυλλα ενώ εισβάλλει με ΜΑΤ σε τουρκικές εφημερίδες επιβάλλοντας την ελευθεροτυπία Ερντογάν.
Τα χωρικά ύδατα, όμως, η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ, τα κυριαρχικά δικαιώματα και ο πόλεμος δεν έχουν σχέση με επικοινωνιακά τερτίπια, κορόνες περί διαπλοκής και παιχνίδια με τις τηλεοπτικές άδειες.
Και δεν αντιμετωπίζονται ούτε με στρατηγικό σχεδιασμό Καρανίκα ούτε με εξυπνακίστικες κινήσεις κατευνασμού, πόσω μάλλον με χίπικες δηλώσεις τύπου «make love, not war» – «το casus belli είναι κατάλοιπο άλλης εποχής», όπως είπε ο Πρωθυπουργός!
Ιδιαίτερα όταν έχεις απέναντι έναν μεγαλομανή και ασυγκράτητο σουλτάνο έτοιμο να τα βάλει ακόμη και με πυρηνικές υπερδυνάμεις!
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
