του Γιώργου Παπαϊωάννου
Οι τοποθετήσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά τη διάρκεια της συζήτησης με θέμα «Το μέλλον της Ευρώπης» στο πάνελ του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν σε άλλο μήκος κύματος. Οπως αναμενόμενη ήταν και η μεταξύ τους αντιπαράθεση. Αλλωστε βρίσκονται σε διαμετρικά αντίθετες πλευρές του πολιτικού φάσματος. Ωστόσο η πραγματική μεταξύ τους διαφορά δεν είναι θέμα πολιτικής προσέγγισης.
Ο κ. Τσίπρας είπε ότι για να προχωρήσει η Ευρώπη χρειάζεται να βάλει μπροστά την ατζέντα της ανάπτυξης συνολικά και να μπορέσει να αμβλύνει τις μεγάλες ανισότητες ανάμεσα στις χώρες της περιφέρειας και στις χώρες του Βορρά, τονίζοντας την ανάγκη για αλλαγές προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης. «Είναι καιρός» τόνισε «η Ευρώπη να επιστρέψει στις ιδρυτικές της αξίες, τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη και την κοινωνική συνοχή».
Από την πλευρά του ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συμφώνησε ότι απαιτείται στρατηγική για την ανάπτυξη, τόνισε όμως ότι και οι μικρότερες χώρες πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Είπε ότι καλό είναι να ενισχύσουμε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς τροποποιώντας τις συνθήκες. Υπενθύμισε όμως ότι αυτό πρέπει να γίνει δημοκρατικά, με την έγκριση των λαών της Ευρώπης, διαδικασία που είναι χρονοβόρα, καθώς απαιτεί έγκριση από τα εθνικά κοινοβούλια και πολλές χώρες δεν είναι διατεθειμένες να παραδώσουν εθνική κυριαρχία στα κεντρικά ευρωπαϊκά όργανα. Ως εκ τούτου, είπε, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις που παρουσιάζονται με τις υπάρχουσες συνθήκες.
Πρόκειται για μια ρεαλιστική προσέγγιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και καλείται να λύσει άμεσα και είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την προσέγγιση του κ. Τσίπρα. Και ο ρεαλισμός δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος είναι δεξιός ή αριστερός. Είναι όμως απαραίτητος για τη λύση προβλημάτων.
Η διαφορά αυτή φάνηκε και στη μεταξύ τους στιχομυθία με το κερί και τον δυναμίτη. Μιλώντας για ένα ρεαλιστικό πρόβλημα είπε ότι αν επιχειρούσε να περάσει τη συμφωνία για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας από το γερμανικό Κοινοβούλιο χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, θα ήταν σαν να ανάβει κερί σε ένα δωμάτιο με δυναμίτες, για να του απαντήσει ο κ. Τσίπρας «βγάλε τους δυναμίτες από το δωμάτιο για να ανάψεις το κερί».
«Τον τάπωσε» θα ήταν η αντίδραση αν η συζήτηση γινόταν στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ομως ο ένας μιλούσε παραστατικά για να δώσει έμφαση σε ένα πραγματικό πρόβλημα και ο άλλος για να κερδίσει τις εντυπώσεις και όχι επί της ουσίας.
Δυστυχώς η πολιτική συζήτηση στη χώρα μας γίνεται με μεγάλα, κενά περιεχομένου λόγια, που αποσκοπούν σε επιφανειακά, επικοινωνιακά οφέλη, τα οποία στην πορεία έχει αποδειχθεί πως μόνο οφέλη δεν είναι. Και όσο συνεχίζεται πάνω σε αυτή τη βάση και όχι σε πραγματικά επιχειρήματα, όπως π.χ. η κουβέντα για το Ασφαλιστικό, με παραδείγματα και περιπτωσιολογίες, η χώρα θα συνεχίσει να βυθίζεται.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
