Διάλογος για τον διάλογο;

Διάλογος για τον διάλογο;

του Άγγελου Στάγκου

«Εργο πνοής» χαρακτήρισε ο Ν. Φίλης τη διαδικασία μεταρρύθμισης που θα ακολουθήσει τον εθνικό και κοινωνικό διάλογο για την παιδεία, που ξεκίνησε με βασική εξαγγελία τους «μόνιμους διορισμούς» χιλιάδων εκπαιδευτικών μέσα σε απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Σε μια προσπάθεια καθησυχασμού πιθανότατα των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών, για να μην αρχίσουν να αντιδρούν από την πρώτη μέρα στο μεγαλεπήβολο σχέδιο της κυβέρνησης να εκσυγχρονίσει την παιδεία, από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό, άλλωστε, συστάθηκε και η σχετική αρμόδια επιτροπή που θα οργανώσει αυτόν τον διάλογο· άλλο αν η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της αποτελείται από «πατεντάτους» φίλους της κυβέρνησης και «συντρόφους» του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το σύνολο των φορέων και των δραστηριοτήτων που συνιστούν την παιδεία στην Ελλάδα απαιτεί αλλαγές εκ βάθρων για να ικανοποιεί στοιχειωδώς τις ανάγκες των καιρών. Το «σύστημα», αν πρόκειται περί συστήματος, είναι κυριολεκτικά εκτός τόπου και χρόνου και μάλλον εντελώς σάπιο. Δεν αντέχει σε κριτική και αυτό το ξέρει ο κάθε καλόπιστος παρατηρητής με λίγη λογική και ελάχιστες γνώσεις, οπότε δεν χρειάζεται η κατάθεση επιχειρημάτων. Αμφιβολία όμως υπάρχει –και μάλιστα μεγάλη– ως προς το αν αυτή η κυβέρνηση, ο συγκεκριμένος υπουργός και τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στοχεύουν σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις, προς τη σωστή κατεύθυνση, σε εύλογο διάστημα. Γιατί η άποψη «η μεταρρύθμιση δεν εξαντλείται σε ένα-δυο χρόνια, ούτε σε μία τετραετία» παραπέμπει σε σκέψεις ότι ο αποκαλούμενος «εθνικός και κοινωνικός διάλογος για την παιδεία» θα είναι προσχηματικός και αέναος. Διάλογος για τον διάλογο, κατά το η τέχνη για την τέχνη…

Δεν είναι όντως σωστό να κρατάει κανείς καχύποπτη έως αρνητική στάση σε μία νέα προσπάθεια. Ωστόσο, τα δείγματα γραφής που έχουν δώσει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είτε όταν ήταν στην αντιπολίτευση είτε τώρα στην κυβέρνηση, δεν επιτρέπουν αισιοδοξία. Ακόμη και αν ξεχάσουμε τη συμβολή τους και τη «θαλπωρή» που πρόσφεραν άπλετα σε καταλήψεις και ποικίλες άλλες ενέργειες που απαξίωναν συστηματικά το λύκειο και το πανεπιστήμιο στο πρόσφατο παρελθόν, έχουμε τις απόπειρες να εδραιώσουν την ισοπέδωση προς τα κάτω στην παιδεία, μετά την αναρρίχησή τους στην εξουσία. Από το ανάθεμα στην «αριστεία» του Αρ. Μπαλτά ώς τις τροπολογίες που έφερναν συνεχώς για την καθιέρωση πάλι αρρωστημένων καταστάσεων στα λύκεια και στα πανεπιστήμια, που είχαν καταργηθεί ύστερα από μεγάλο αγώνα από τις κ. Μαριέττα Γιαννάκου και Αννα Διαμαντοπούλου. Ευτυχώς που αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω αρκετές από τις σχετικές τροπολογίες, κατόπιν παρέμβασης των Ευρωπαίων!

Ο Ν. Φίλης θα ήταν πολύ πιο πειστικός για τις καλές προθέσεις του αν έδινε προτεραιότητα, όπως έχει υποχρέωση, στη σύσταση της επιτροπής, η οποία σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ θα χαράξει ένα νέο οδικό χάρτη για την παιδεία.

Πηγή: Καθημερινή

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *