του Πάσχου Μανδραβέλη
Μιλώντας στον δημοσιογράφο Πολ Μέισον, για ντοκιμαντέρ με τίτλο #ThisIsACoup, ο πρωθυπουργός ανέφερε σχετικά με τις διαπραγματεύσεις που έκανε, με τα πουκάμισα έξω, ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης: «Νομίζω πως χάσαμε χρόνο. Στο τέλος, μας τελείωσαν τα χρήματα και οι δυνάμεις… αν το ήξερα αυτό, θα είχα πάρει πιο γενναίες αποφάσεις από την αρχή». Καλοδεχούμενη η έμμεση αυτοκριτική του κ. Αλέξη Τσίπρα για το καταστροφικό πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αρκεί να μην αργήσει η επόμενη. Διότι τα λάθη, ακόμη κι εκείνα που κοστίζουν πολλά δισ., ανθρώπινα, αρκεί βεβαίως να μην επαναλαμβάνονται.
Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να χάνει χρόνο κι εμείς χρήμα. Οι υπουργοί του κ. Τσίπρα ψηφίζουν μέτρα που θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση κλαψουρίζοντας και ταυτοχρόνως υπόσχονται (επαναστατικώς πάντα) ότι δεν θα τα εφαρμόσουν. Αλλοι υπουργοί ξηλώνουν όσους θεσμούς διαφάνειας και αξιοκρατίας υπάρχουν. Και μοιράζουν λεφτά. Πολλά λεφτά· σαν να μην υπάρχει κρίση: 500 εκατ. για αεροπλάνα τεσσαρακονταετίας, 150 εκατομμύρια αυξήσεις σε δημοσίους υπαλλήλους, 380 εκατομμύρια σε κάποιους αγρότες, οι οποίοι σύμφωνα με δήλωση του νυν υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης δεν θα επιστρέψουν στους φορολογούμενους όσα παρανόμως και για μικροπολιτικές σκοπιμότητες τους έδωσε η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή.
Η αυτοκριτική δεν είναι σαν την εξομολόγηση. Δεν χρησιμεύει για άφεση αμαρτιών, αλλά είναι αναγκαία για διόρθωση πορείας. Οχι μόνο ρητορικώς, αλλά στην πράξη. Κι εκεί είναι η μεγάλη αναπηρία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις διότι δεν σκέφτηκε ποτέ στα σοβαρά πώς μπορεί να βγει μια χώρα από την κρίση. Απλώς κατήγγειλε τις προσπάθειες των άλλων. Βάφτιζε κάθε μέτρο από ανάλγητο μέχρι νεοφιλελεύθερο. Ακόμη και όσα ήταν σοσιαλδημοκρατικά. Ποτέ δεν έκανε κάποια σοβαρή πολιτική επεξεργασία για το μέλλον. Απλώς ελεεινολογούσε το παρόν με αποκλειστικές αναφορές στο παρελθόν.
Εχουν πολλή δουλειά στον ΣΥΡΙΖΑ για να αποφύγουμε μελλοντικά κλάματα πάνω από χυμένο γάλα. Κατ’ αρχάς πρέπει να διατρέξουν πενήντα χρόνια ιστορίας· να κατανοήσουν πώς και γιατί απέτυχε ο «υπαρκτός»· να δουν γιατί η Ιρλανδία, που ήταν πιο φτωχή από την Ελλάδα το 1980, έγινε το θαύμα της Ευρώπης· γιατί οι άλλοι του Νότου βγαίνουν από τα μνημόνια, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη σε σπιράλ ύφεσης. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι αποκρατικοποιήσεις δεν είναι δαιμονικές και ότι ο ανταγωνισμός παράγει καινούργιες ιδέες και νέο πλούτο. Οφείλουν να κατανοήσουν ότι με συνθήματα δεν λύνεται το ασφαλιστικό, αλλά χρειάζονται επώδυνα μέτρα. Τέλος, πρέπει να σκεφτούν ότι η κατανάλωση προηγείται της παραγωγής μόνο στο λεξικό και ότι για να έχεις κοινωνικό κράτος, πρέπει να υπάρχει μια παραγωγική οικονομία που θα το χρηματοδοτεί. Το τελευταίο σημαίνει απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων, έτσι ώστε οι νέοι -που έχουν και πιο φρέσκες ιδέες- να μην εμποδίζονται να μπουν στην αγορά ώστε να προκόψουν κι αυτοί και ο τόπος.
Μόνο έτσι θα αποφύγει την επόμενη αυτοκριτική ο κ. Τσίπρας για το έλλειμμα γενναίων αποφάσεων από την αρχή. Ετσι θα αποφύγει και ο ελληνικός λαός τα επιπλέον βάσανα που επιμελώς προετοιμάζουν οι μετά Βαρουφάκη υπουργοί της Πρώτης Φοράς.
Πηγή: Καθημερινή
