του Πάσχου Μανδραβέλη
Ενώ η κυβέρνηση προϋπολογίζει για το 2016 έσοδα 1,5-2 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σαλπίζουν την αντίσταση σ’ αυτές. Οχι τη δική τους. Σιγά μην καταψηφίσουν μέτρα και κινδυνέψει να χάσει η «Πρώτη Φορά» την εξουσία και όλα τα καλούδια που τη συνοδεύουν. Αλλά των άλλων. Ετσι, ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Κυρίτσης, με άρθρο του, το οποίο τιτλοφορεί «Οπου δεν φτάνει η κυβέρνηση, μπορεί να πάει το κίνημα» υποστηρίζει ότι «η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει τη συμφωνία για τα αεροδρόμια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι τοπικές κοινωνίες ή η Αυτοδιοίκηση ή οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει την ίδια πορεία. Στην Κέρκυρα, φερ’ ειπείν, αποφασίστηκε από την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων η διενέργεια τοπικού δημοψηφίσματος κατά του μοντέλου παραχώρησης του αεροδρομίου» (Αυγή 12.12.2015). Τι ωραία! Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μνημονιακός και ο κινηματικός ΣΥΡΙΖΑ αντιμνημονιακός. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίζει αποκρατικοποιήσεις και οι αυτοδιοικητικοί του ΣΥΡΙΖΑ με μαϊμού δημοψηφίσματα θα τις καταψηφίζουν. Η εξουσία ολάκερη και η διαμαρτυρία χορτάτη.
Το «δημοψήφισμα» του πρώην κνίτη και νυν συριζαίου περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων κ. Θ. Γαλιατσάτου δεν είναι απλώς αντιδημοκρατικό. Τα κρατικά αεροδρόμια είναι ιδιοκτησία όλων των Ελλήνων και συνεπώς μόνο με κυβερνητικές αποφάσεις ή με ένα πανελλήνιο δημοψήφισμα μπορεί να κριθεί η τύχη τους. Χρησιμοποιούν δε και… «τεχνοφασιστικές μεθόδους». Η ψηφοφορία γίνεται ηλεκτρονικώς και ουδείς του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για την… «εκτροπή».
Τα ανέκδοτα όμως της «Πρώτης Φοράς» δεν έχουν τελειωμό και τα περιγράφει εναργώς στο κείμενό του ο βουλευτής κ. Κυρίτσης: «Υπάρχουν, επίσης, εκτός του δημοψηφίσματος και ένδικα μέσα, κινηματικά μέσα, διάφοροι δημοκρατικοί τρόποι για να εκφράσει κανείς ατομικά ή συλλογικά την άποψή του και να αντιπαλέψει μια “φορετή” πολιτική απόφαση (σ.σ. όπως της παραχώρησης των αεροδρομίων). Ιδωμεν…».
Δεν γνωρίζουμε αν σε αυτά τα «κινηματικά μέσα» συμπεριλαμβάνονται και η τρομοκρατία που έζησαν στη Χαλκιδική. Να θυμηθούμε πως ο επικεφαλής του αγώνα κατά των χρυσωρυχείων κ. Τόλης Παπαγεωργίου δημόσια ανακοίνωσε, σε εκδήλωση στη Θράκη, ότι «όταν υπήρχε γεωτρύπανο σε μας, πηγαίναμε και το καίγαμε… Δεν δούλεψε γεωτρύπανο σε μας, όλα τα κάψαμε και τα ανατινάξαμε. Οταν ξεκινήσει γεωτρύπανο να δουλεύει στις Σάπες ή στο Πέραμα, πρέπει εμείς να είμαστε εκεί… Και από τη στιγμή που θα έρθουν τα ΜΑΤ το παιχνίδι το έχουν χάσει».
Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Ολα αυτά που περιγράφει ο κ. Κυρίτσης ως «ένδικες», «κινηματικές» (δημοκρατικές και μη) μεθόδους τις εφάρμοζε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Για ποιον λόγο έπρεπε να γίνει κυβέρνηση; Για να πονάει ο κ. Χρήστος Σπίρτζης;
Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεθύσει. Χειρότερο ακόμη και από το να μας κοροϊδεύουν είναι να μη μας κοροϊδεύουν, ήτοι να πιστεύουν ότι μια χώρα μπορεί να πάει μπροστά με τον ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζει αποκρατικοποιήσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ να τις υπονομεύει. Εν τω μεταξύ, διαβάζουμε πως τρεις υπουργοί πήγαν στη Νέα Υόρκη για αναζήτηση επενδυτών. Καλά να περάσουν, γιατί με τα μυαλά που κουβαλούν επενδύσεις δεν πρόκειται να φέρουν…
Πηγή: Καθημερινή
