από την Μάρνυ Παπαματθαίου
Εθνικός διάλογος για την Παιδεία έχει γίνει ξανά. Και ξανά. Είναι όμως η πρώτη φορά που η κυβέρνηση ξεκινάει εθνικό διάλογο, τον ανακοινώνει με τη δέουσα επισημότητα και προβολή και την ίδια στιγμή περνάει για ψήφιση από την Βουλή δυο «μίνι» νομοσχέδια για την Παιδεία. Και συντάσσει και τρίτο για τα ΑΕΙ…
Όλα αυτά πριν καν ξεκινήσει η ανταλλαγή απόψεων στο χώρο της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής που μόλις όρισε τις θεματικές ενότητες της συζήτησης.
Θα έλεγε κανείς ότι καλώντας έμπειρους πανεπιστημιακούς καθηγητές, με κύρος, η κυβέρνηση και ο υπουργός Παιδείας θα όφειλε να τους σεβαστεί. Όμως όχι. Τους χρησιμοποιεί, μάλλον, απλά ως «βιτρίνα».
Ποιο θέμα έμεινε προς συζήτηση; Το εξεταστικό σύστημα; Με το οποίο σε λίγο δεν θα ασχολείται κανείς, καθώς οι εκάστοτε κυβερνήσεις το αλλάζουν κάθε χρόνο; Η μήπως ναι, έμεινε το εξεταστικό σύστημα, για να αποτελέσει τελικά αυτό το «κύκνειο άσμα» των δημόσιων ελληνικών ΑΕΙ, καθώς το περίφημο άνοιγμα των πυλών τους σε όλους, που διακηρύσσει η κυβέρνηση, σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση τους, θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην απόλυτη απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας και την αναμενόμενη άνοδο της ιδιωτικής;
Το δυστύχημα είναι ότι μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει, τελικά, ευκολότερα, με τις ιδεοληψίες και τις αγκιλώσεις της, στην κατάρρευση του δημόσιου συστήματος παιδείας.
Κατήργησε (όχι στα χαρτιά, αλλά πάντως ουσιαστικά) τα πειραματικά σχολεία, απαξίωσε τα ολοήμερα (το μεγαλύτερο μέρος τους δεν λειτουργεί), άφησε τα κενά να «σέρνονται» μέχρι τα Χριστούγεννα, διαφήμισε πολύ επιτυχημένα τα ιδιωτικά σχολεία με τα επί μήνες «μπρος-πίσω» στην επιβολή του 23% του ΦΠΑ, δήλωσε ανοιχτά στα πανεπιστήμια ότι «χρήματα δεν υπάρχουν» και να βρουν διέξοδο μέσω των κοινοτικών τους κονδυλιών (που θα έπρεπε να επανεπενδύονται στην έρευνα και όχι στην πληρωμή συνεργείων καθαρισμού και ΔΕΚΟ). Και στο εντυπωσιακό «φινάλε», επαναφέρει τους φοιτητές στα εκλεκτορικά σώματα για την ανάδειξη πρυτάνεων και παραδίδει εκ νέου στην ανώτατη δημόσια παιδεία, στις κομματικές νεολαίες, τα επεισόδια, τις κλεμμένες κάλπες.
Ο κακοπροαίρετος σχολιαστής θα μπορούσε να αναρωτηθεί εάν τελικά όλο αυτό αποτελεί σχέδιο…
Να θυμίσουμε ότι εκτός εθνικού διαλόγου, ψηφίστηκε ένα «μίνι» νομοσχέδιο με το οποίο άλλαξε ο τρόπος ανάδειξης της ηγεσίας της εκπαίδευσης και επανήλθε συνέντευξη και ψήφος των κατώτερων στελεχών της εκπαίδευσης, στο νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια. Στο νομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα που συζητείται στην Βουλή κατατέθηκε άλλο «μίνι» νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που ρυθμίζει θέματα ενισχυτικής διδασκαλίας, καταργεί την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τις καταλήψεις μαθητών ώστε να μην έχουν πρόβλημα και να μπορούν να καταλαμβάνουν άνετα τα σχολεία τους χωρίς φόβο απουσιών, ασχολείται με βιβλιοθήκες, προσλήψεις στα ΑΕΙ κλπ.
Μετά τις γιορτές αναμένεται να παρουσιαστεί το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου για την έρευνα που θα έχει μέσα διατάξεις για την απαξίωση των Συμβουλίων των ΑΕΙ, τις πρυτανικές εκλογές κλπ.
Ερώτηση: Τι μένει για τον εθνικό διάλογο;
Στην δήλωση εκπροσώπων του υπουργείου Παιδείας ότι όλα αυτά είναι διαδικαστικά θέματα που έπρεπε να ρυθμιστούν, η απάντηση μοιάζει αυτονόητη. Είναι διαδικαστικό θέμα ο τρόπος εκλογής των Διευθυντών Εκπαίδευσης στα σχολεία (ακόμη και αν έληγε η θητεία τους μπορούσε να παραταθεί ή να εφαρμοσθεί το παλαιό σύστημα εκλογής τους). Είναι διαδικαστικό θέμα η εκλογή πρυτάνεων στα ΑΕΙ;
Το λογικότερο δεν θα ήταν η κυβέρνηση να άνοιγε τις διεθνείς οδούς για τα ΑΕΙ, να προσπαθούσε να στηρίξει τις συνεργασίες τους με τους διεθνείς εταίρους μας, να ξεκινούσε προπτυχιακά προγράμματα στα αγγλικά για να προσελκύσει ξένους φοιτητές, να επένδυε στην έρευνα και την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της για την ανάπτυξη της χώρας, να έδινε ευκαιρίες στους εκατοντάδες νέους υπέρ-εξειδικευμένους επιστήμονες που υπάρχουν στη χώρα μας σήμερα, να έδινε στα δημόσια ΑΕΙ δυνατότητα να συνεργαστούν με τις επιχειρήσεις με στόχο την ανταλλαγή οφέλους, να τροφοδοτούσε διαρκώς με νέους επιστήμονες την αγορά, να ξεκινούσε νέα προγράμματα υποτροφιών σε συνεργασία με μεγάλα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικά Ιδρύματα;
Δυστυχώς για όλους μας, τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια, οι φάροι εκείνοι της πνευματικότητας και της ελπίδας μας για το μέλλον, μοιάζει να οδηγούνται στο τέλος της πορείας τους!
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
