του Άγγελου Στάγκου
Αντε πάλι αυτή η καραμέλα ότι η κυβέρνηση υλοποιεί πολιτικές που δεν είναι της επιλογής της. Την επανέλαβε χθες ο πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, προφανώς για να δικαιολογηθεί απέναντι στους αγρότες που (ελπίζεται) ότι για πρώτη φορά θα ανταποκριθούν στην ιδιότητα του πολίτη που εκτός από δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις. Ταυτόχρονα όμως η δήλωσή του αποτελεί παραλλαγή της περίφημης αντίστοιχης ότι δεν πίστευε στη συμφωνία που μόλις είχε υπογράψει στις 15 Ιουλίου, αλλά θα την εφάρμοζε. Καμία σημασία ότι η πρωθυπουργική υπογραφή στη συγκεκριμένη συμφωνία περιλαμβάνει και την παραδοχή ότι αυτή αποτελεί ιδιοκτησία της ελληνικής κυβέρνησης…
Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν πρωτοτυπεί και τόσο πιπιλίζοντας αυτή την καραμέλα. Εχουν προηγηθεί πρωθυπουργοί και πάρα πολλοί υπουργοί κατά την εξαετία της κρίσης, που έκαναν ηρωικές προσπάθειες για να πείσουν ότι για όλα τα δεινά των Ελλήνων αυτήν την περίοδο έφταιγαν οι ανάλγητοι ξένοι, ενώ οι ίδιοι έδιναν αγώνα για να ξεφύγουν ή να μην εφαρμόσουν τους όρους και τα συμφωνηθέντα. Ετσι, αλλά και με την αμέριστη βοήθεια δημοσιογράφων και μίντια, εδραιώθηκε η άποψη ότι η Τρόικα, τα μνημόνια και οι συνταγές εξυγίανσης φταίνε για την κρίση, και όχι ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια, τα οποία δεν εφαρμόζονταν άλλωστε, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Θα ήταν όμως άδικο να μην αναγνωρίσουμε ότι παρ’ όλο που ο Αλ. Τσίπρας δεν είναι ο πρώτος που ακολουθεί την τακτική της επίρριψης των ευθυνών στους δανειστές εταίρους καταφέρνει στο τέλος να βάλει την προσωπική του σφραγίδα και να ξεχωρίζει. Οχι μόνο γιατί επιμένει με θάρρος να τονίζει ότι δεν του αρέσει η συμφωνία που υπέγραψε, αλλά και γιατί το κάνει έχοντας την εμπειρία της οικτρής αποτυχίας της πολιτικής που είχε ακολουθήσει τους έξι μήνες που βρίσκεται στην εξουσία, ενώ παράλληλα αποδείχθηκε ότι ο ίδιος και οι σύντροφοί του είχαν υποσχεθεί φούμαρα στο πλαίσιο του περιβόητου προγράμματος Θεσσαλονίκης. Ακόμη περισσότερο, γιατί παραμένει απτόητος και αφορίζει τη συμφωνία που υπέγραψε, βλέποντας τη χώρα «στα τέσσερα» να βαριανασαίνει. Πραγματικά απαιτείται πολιτικό ανάστημα για κάτι τέτοιο!
Δυστυχώς, η «παρρησία» του Αλ. Τσίπρα προκαλεί κάποια ερωτήματα που χρειάζονται απάντηση. Οταν παραδέχεται ότι δεν είχε εναλλακτική λύση, παρά να υπογράψει μία συμφωνία που δεν του αρέσει, αλλά έπρεπε να τη δεχθεί για να μη καταστραφεί η χώρα, πώς θα πείσει τους αγωνιστές συντρόφους βουλευτές και υπουργούς να κάνουν το ίδιο σφίγγοντας τα δόντια και δίδοντας τον καλύτερο εαυτό τους (αν έχουν, γιατί κανείς σχεδόν από τους κομματικούς δεν έχει δείξει ότι διαθέτει έως τώρα καλύτερο εαυτό) για να σωθεί η πατρίδα, έστω και με απώλειες; Και δεν εννοούμε τους Λαφαζαναίους, τη Ζωή και κάποιους καπετάνιους με δικό τους μπαϊράκι, αλλά τους πιστούς του που κάποτε αλώνιζαν πουλώντας ανέξοδη αριστεροσύνη, χωρίς επαφή με στοιχειώδη πραγματικότητα, και ακόμη θεωρούν στα βάθη της ψυχής τους ότι εχθρός είναι ο καπιταλισμός και ότι τίποτα δεν χρειάζεται να αλλάξει στην Ελλάδα.
Και πέρα από τους συντρόφους, γιατί τα μίντια, που ως προχθές ανησυχούσαν μήπως η χώρα βρεθεί εκτός Ευρωζώνης, να σταματήσουν να πουλάνε λαϊκισμό; Ηδη τα ρεπορτάζ και οι χαρακτηρισμοί για τα «βαριά» και «βάρβαρα» μέτρα παίρνουν και δίνουν, με διάφορους τύπους από ποικίλες περιοχές και συντεχνίες να εμφανίζονται σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, προβλέποντας αυθαίρετα καταστροφές αν συνεχισθεί ο ΕΝΦΙΑ, αν αντικατασταθεί το ΕΚΑΣ από το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, αν σταματήσουν οι πρόωρες συντάξεις, επειδή θα πληρώσουν φόρο και οι αγρότες, όταν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ στα νησιά και σε επιχειρήσεις. Αφού όμως ο πρωθυπουργός δίνει το παράδειγμα…
Πηγή: Καθημερινή
