του Νότη Παπαδόπουλου
Ταξιδεύοντας ένα καλοκαίρι στην Μυτιλήνη με το αεροπλάνο είχα δίπλα μου μια Αμερικανίδα που έγραφε κάρτες στους φίλους της. “Είναι απίστευτο, αλλά σ αυτήν την πανέμορφη χώρα, κυκλοφορούν ελεύθερα γάτες και σκύλοι χωρίς κολάρο. Δεν ανήκουν σε κανέναν και ανήκουν σε όλους ” περιέγραφε – όπως λαθραία διάβασα – πίσω από σε μια φωτογραφία της Μυκόνου που έδειχνε ένα κεραμιδόγατο σε μια ασπρισμένη νησιώτικη αυλή. Μόνον τότε συνειδητοποίησα ότι είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης με κατοικίδια… αλήτες.
Έτσι και με την πολιτική. Ξεχάστε τι λέει ο Τσίπρας, τι λέει ο Σαμαράς, τι το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Δεν έχουν σε τελική ανάλυση καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία για όλους μας και ιδιαίτερα για τους νέους οι μισοί από τους οποίους δεν μπορούν να βρουν δουλειά με πτυχία και μεταπτυχιακά, είναι να δούμε την πραγματικότητα της χώρας από απόσταση και με ανοιχτά μάτια. Χωρίς πολιτικούς εξωραϊσμούς και ελληναράδικες “εκπτώσεις”. Και τότε θα μείνουμε με ανοιχτό το στόμα από το «θέαμα», όπως η Αμερικανίδα με τις γάτες.
Σε ποια χώρα της Ευρώπης 60.000 πολίτες εισπράττουν συντάξεις ή επιδόματα «μαϊμού», βαγόνια του κρατικού ΟΣΕ μεταφέρουν εμπορεύματα πληρώνοντας κόμιστρα σε επιτήδειους ιδιώτες, φορείς του δημοσίου δεν είναι παρά μία σφραγίδα με βάση την οποία όμως κάποιοι «ημέτεροι» μισθοδοτούνται και βγαίνουν σε σύνταξη χωρίς νάχουν δουλέψει ούτε μια ώρα;
Σε ποια χώρα της Ευρώπης ψηφίζεται ένας νόμος που εξισώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων με τα ίδια προσόντα, τον οποίο, όμως, η γραφειοκρατική μηχανή του κράτους τον αγνοεί συνεχίζοντας να πληρώνει διαφορετικούς μισθούς με βάση την δική της αξιολόγηση;
Σε ποια χώρα της Ευρώπης οι δικαστές και οι βουλευτές αποφασίζουν για την αυξήσεις στους μισθούς τους, μία δικαστική απόφαση δεν ισχύει ώσπου να καθαρογραφεί, και η απονομή της Δικαιοσύνης μπορεί να αργήσει 10 χρόνια;
Σε ποια χώρα για να έχεις νοσηλευτική παρακολούθηση στο δημόσιο νοσοκομείο πρέπει να πληρώσεις “αποκλειστική”, για να μπεις σε δωμάτιο πρέπει να βάλεις μέσο ή να λαδώσεις, για να εγχειρισθείς θα πρέπει να δώσεις φακελάκι στο γιατρό;
Σε ποια χώρα της Ευρώπης οι υπουργοί διορίζουν στα υπουργεία τους συγγενείς τους, παίρνουν ως έμμισθους συνεργάτες τους /τις συζύγους συναδέλφων τους ή λαμβάνουν δικηγορικό ποσοστό από μία απόφασή τους λόγω του αξιώματός τους;
Σε ποια χώρα του κόσμου ο διοικητής της μεγαλύτερης δημόσιας επιχείρησης με 20.000 υπαλλήλους και 6 δισ ευρώ τζίρο το χρόνο είναι συνδικαλιστής, η Βουλή δεν δίνει τα αποθεματικά της στο κράτος αλλά δανείζει ατόκως πρώην βουλευτές για 25 χρόνια, και η επιστροφή ΦΠΑ στις επιχειρήσεις καθυστερεί έως και τρία χρόνια;
Σε ποια χώρα της Ευρώπης υπάρχει τέτοια αντίσταση από τους «βολεμένους» σε οποιαδήποτε εκσυγχρονιστική αλλαγή, οι πολίτες προτιμούν αυτούς που υπόσχονται την απόλυτη ακινησία και παρεξηγούνται εάν κάποιος τους πει ότι για το κατάντημα της χώρας έχουν κι αυτοί ευθύνη ή ότι «μαζί τα φάγαμε».
Συμπέρασμα: πρέπει όλοι μας να αποδεχτούμε ότι το ελληνικό κράτος παραμένει τριτοκοσμικό κι έχει, με την συγκατάθεση των περισσότερων από μας, ακόμη ως βάση του τις πελατειακές σχέσεις, με τον πολίτη έτοιμο να κάνει το παν για να επωφεληθεί σε βάρος του διπλανού του.
Όσο ,όμως, δεν εκσυγχρονίζουμε το κράτος μας ,όσο δεν αντιμετωπίζουμε τη διαφθορά ,όσο δεν πασχίζουμε να αποκτήσουμε θεσμούς που να λειτουργούν και να σέβονται τον πολίτη, όσο και δεν κάνουμε το παν για να μοιάσουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη, η ελληνική οικονομία – με όποια κυβέρνηση – αντί να τρέχει στην ανάπτυξη θα σέρνεται στην μιζέρια ενώ οι ξένες επενδύσεις θα μένουν μακριά από τη χώρα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
