του Γιάννη Κοτόφωλου
Στην Ελλάδα είναι πολύς ο λόγος που υποκριτικά εξακολουθεί να γίνεται για την εθνική κυριαρχία, την οποία –ωστόσο– εκουσίως έχουμε απολέσει σε σημαντικό βαθμό. Πολλοί Ελληνες πολιτικοί, οι οποίοι κινούνται από τη μία έως την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος και υπεραμύνονται της «εθνικής ιδιαιτερότητας», υποστηρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, με την πολιτική που ακολουθούν, επιδιώκουν να τσακίσουν τις αντοχές και την ανεξαρτησία μας για να επιβάλουν τους δικούς τους όρους. Εις βάρος της Ελλάδας! Πρόκειται για τερατώδες ψέμα, δημαγωγία και πολιτική απάτη, κόντρα στις ίδιες τις ευρωπαϊκές και τις ελληνικές εξελίξεις. Ενα φθηνό άλλοθι, το οποίο αναπαράγει το κομματικό (πελατειακό) σύστημα της χώρας μας, μπροστά στα ιστορικά του αδιέξοδα…
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και τον μύθο (πλέον) όλων όσα περί της εθνικής κυριαρχίας λέγονται με στόμφο, τουλάχιστον όσον αφορά την οικονομία και τα εργαλεία πολιτικής, ας υπογραμμίσουμε τα εξής:
Πρώτον, από τη στιγμή που η Ελλάδα επί της ουσίας χρεοκόπησε, απεμπόλησε ταυτόχρονα και σημαντικά οικονομικά και πολιτικά κυριαρχικά δικαιώματα. Η πολιτική τάξη στην Ελλάδα, μαζί με τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που επί δεκαετίες σπατάλησε για να συντηρήσει ένα πελατειακό και αντιπαραγωγικό Δημόσιο, σπατάλησε παράλληλα και ένα σημαντικό κομμάτι ανεξαρτησίας της χώρας, οικονομικά και πολιτικά κυριαρχικά δικαιώματα! Οσα βεβαίως από αυτά είχαν ή έχουν απομείνει και δεν έχουν εκχωρηθεί ενσυνείδητα και στρατηγικά από την Ελλάδα, με δεδομένη τη θεμελιώδη επιλογή του ελληνικού λαού να συμμετέχουμε στη ζώνη του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, άρα να υπακούμε και στους ενιαίους κανόνες ή στις αποφάσεις που εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη.
Δεύτερον, πράγματι, η συμμετοχή μας στη Ζώνη του Ευρώ σημαίνει ότι η σταθερότητα των οικονομιών, η πολιτική για τα ελλείμματα και τις δαπάνες, ο πληθωρισμός, τα κίνητρα ή το περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη κ.ο.κ. διαμορφώνονται από τα κεντρικά όργανα διακυβέρνησης της Ευρώπης και όχι από τις εθνικές κυβερνήσεις, οποιασδήποτε πολιτικής απόχρωσης και εάν είναι. Και οι αποφάσεις αυτές δεν λαμβάνονται με βάση τα εθνικά ή τα οποιαδήποτε κομματικά συμφέροντα, αλλά με βάση τα υπερεθνικά ευρωπαϊκά συμφέροντα. Τα κράτη-μέλη έχουν συμφωνήσει εξαρχής και έχουν από μόνα τους ήδη εκχωρήσει σπουδαίες οικονομικές και πολιτικές εξουσίες στους κεντρικούς υπερεθνικούς θεσμούς! Διότι, οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται προτάσσοντας πάνω από όλα το κοινό συμφέρον της Ευρώπης των 500 και πλέον εκατομμυρίων ανθρώπων, έτσι δεν είναι; Πού λοιπόν χωράει και τι νόημα έχει η προπαγάνδα περί εθνικής κυριαρχίας;
Τρίτον, τα μεγαλύτερα κόμματα στην Ελλάδα έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δηλαδή υπέρ της περαιτέρω ενοποίησης, της οικονομικής και πολιτικής ένωσης. Τι σημαίνει αυτό; Οτι όσο περνάει ο καιρός, σε λίγα χρόνια, η Ελλάδα, όπως και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, θα εκχωρήσει και άλλες, σχεδόν όλες τις ουσιαστικές εξουσίες της στο κέντρο της Ευρώπης ή ορθότερα (τότε) στην υπερεθνική κυβέρνηση της Ευρώπης. Οικονομική και πολιτική ένωση σημαίνει πανίσχυροι κεντρικοί μηχανισμοί αποφάσεων (όπως είναι τώρα η ΕΚΤ), υπερεθνικές ηγεσίες πανευρωπαϊκά εκλεγμένες! Ποιος, λοιπόν, κοροϊδεύει ποιον στην Ελλάδα;
Πηγή: Καθημερινή
