του Γιώργου Παπαϊωάννου
Η Ελλάδα βιώνει το μαρτύριο της σταγόνας ή κατά Γιάνη Βαρουφάκη το βασανιστήριο του εικονικού πνιγμού, σύμφωνα με το οποίο μας βουτάνε κάτω από το νερό και προτού πάθουμε ανακοπή μας βγάζουν να πάρουμε ανάσα και στη συνέχεια μας σπρώχνουν και πάλι κάτω από το νερό. Ολα αυτά υπό την έννοια ότι οι πιστωτές κρατούν στα χέρια τους τη στρόφιγγα της ρευστότητας και την ανοιγοκλείνουν ανάλογα με τις επιδιώξεις τους.
Ομως το γεγονός ότι η χώρα υφίσταται τις δοκιμασίες αυτές, οι οποίες έχουν πλήξει σοβαρά την οικονομία και μας έχουν γυρίσει πολύ πίσω, είναι αποτέλεσμα της επιλογής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να επιδιώξει και να πάρει τετράμηνη παράταση για να προετοιμάσει(!) τις προτάσεις της για την επόμενη ημέρα. Και τούτο διότι, ενώ τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι ΑΝΕΛ επεδίωξαν τις πρόωρες εκλογές αρνούμενοι μια συμβιβαστική λύση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως αποδεικνύεται, δεν είχαν σχέδιο διαπραγμάτευσης.
Ετσι, όταν σχημάτισαν κυβέρνηση, αφού υποστήριξαν όσα υποστήριξαν για «κούρεμα», τέλος του Μνημονίου και διώξιμο της τρόικας, υπέγραψαν μια συμφωνία στο Eurorgoup της 20ής Φεβρουαρίου με την οποία πανηγύρισαν το τέλος του Μνημονίου, της λιτότητας και της τρόικας.
Σύμφωνα με αυτή πέτυχαν τετράμηνη παράταση, στη διάρκεια της οποίας θα διαμορφώσουν μαζί με τους πιστωτές και στο πλαίσιο της λογικής του Μνημονίου περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και ισοδύναμων μέτρων τους όρους, με βάση τους οποίους θα αξιολογηθούν για να ολοκληρώσουν το προηγούμενο πρόγραμμα και να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις για πιθανή νέα συμφωνία. Μόνο που ξέχασαν κάτι. Να διασφαλίσουν τα κεφάλαια για να τη βγάλουμε το τετράμηνο. Οι Ευρωπαίοι πολύ ευχαρίστως μας έδωσαν τον χρόνο που ζητήσαμε, αφού πρώτα πήραν εγγυήσεις ότι δεσμεωόμαστε να μην προχωρήσουμε σε μονομερείς ενέργειες.
Με λίγα λόγια μας είπαν: «Θέλετε χρόνο; Πάρτε τον. Εμείς μπορούμε να περιμένουμε να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε. Ομως μέχρι τότε δεν έχει λεφτά». Δηλαδή, η κυβέρνηση πήρε την παράταση της δανειακής σύμβασης μόνο σε ό,τι αφορά τους όρους και τις υποχρεώσεις, όχι στην καταβολή των χρημάτων. Χρήματα θα αρχίσουν να «πέφτουν» μόνο μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Μέχρι τότε θα ζούμε το μαρτύριο της σταγόνας.
Η επιλογή είναι δική μας. Δεν φταίει κανείς άλλος για αυτά που τραβάμε σήμερα και που τη βγάζουμε μέρα – μέρα. Διότι η κυβέρνηση από τη στιγμή που δεν είχε έτοιμο σχέδιο να το βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα έπρεπε αντί να πάρει την παράταση και να υποβάλει τη χώρα και την οικονομία σε δοκιμασία, να συνεχίσει από εκεί που είχε σταματήσει η προηγούμενη.
Δηλαδή να διαπραγματευθεί με βάση την υπάρχουσα συμφωνία και να προσπαθήσει να πετύχει την αναθεώρηση του 30% με το οποίο διαφωνεί. Τουλάχιστον σήμερα θα υπήρχε μια βάση διαπραγμάτευσης. Τώρα ούτε βάση, ούτε πλαίσιο, ούτε λεφτά υπάρχουν. Παρά μόνο… δάκρυα και αίμα, όπως υποσχέθηκε ο κ. Βαρουφάκης.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
