του Πάσχου Μανδραβέλη
Τελικώς οι κρίσεις αποκαλύπτουν το ποιόν των κυβερνήσεων πολύ πιο γρήγορα από εκείνο των ανθρώπων. Και στις τρεις εβδομάδες ζωής αυτής της κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν πολλά. Αποκαλύφθηκε, για παράδειγμα, ότι δεν είναι «ένα αριστερό τσούρμο», όπως τη χαρακτήρισε στη γερμανική εφημερίδα Zeit ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης (5.2.2014), αλλά ένα «τσούρμο απροετοίμαστων». Στην καλύτερη περίπτωση. Ο καταιγισμός των υπουργικών εξαγγελιών πριν γίνουν οι προγραμματικές δηλώσεις, το πλουσιοπάροχο σχέδιο για τις οφειλές στο Δημόσιο που εξαγγέλθηκε και αποσύρθηκε, μπας και πάρουμε τη δόση για να σωθούμε, δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν είχε προετοιμαστεί ούτε στα βασικά. Κι αυτό δεν είναι καν το χειρότερο, διότι όταν τρεις υπουργοί λαλούν και δυο χορεύουν, αυτό αφορά κυρίως τα εσωτερικά.
Χειρότερο είναι το Βατερλώ των διαπραγματεύσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ανεξαρτήτως του σημερινού αποτελέσματος στο Eurogroup. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε «σαν τον κόκορα που πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλε για να ακούσει το λάλημά του» (George Elliot). Υφάκι για εσωτερική κατανάλωση, οίηση χωρίς στηρίγματα, μεγαλοστομίες χωρίς περιεχόμενο, έβλαψαν πολύ τα ελληνικά συμφέροντα χωρίς λόγο. Μέχρι και ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι ουδείς στο Eurogroup κατάλαβε τι ζητάει η Ελλάδα. Από τη στιγμή που κάποιος διαπραγματεύεται στο εξωτερικό κοιτώντας τις «πλατείες» στο εσωτερικό, η χώρα μόνο χαμένη βγαίνει. Αν δεν γίνει «Κούγκι», όπως «σοφά» προειδοποίησε ο κυβερνητικός εταίρος και κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης.
Στο μόνο που φάνηκε προετοιμασμένη η κυβέρνηση είναι η διαχείριση του μικροπολιτικού παιχνιδιού εντός Ελλάδος. Η συγκυβέρνηση με τον κ. Πάνο Καμμένο -έναν άνθρωπο που είναι πιο δεξιών αντιλήψεων από τον κ. Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε ακροδεξιό- έγινε γρήγορα, σαν έτοιμη από καιρό. Η πρόταση (και εκλογή) για την Προεδρία του κ. Προκόπη Παυλόπουλου ζέχνει κυνισμό. Οπως έγραψε στο Τwitter ο ευρωβουλευτής του κόμματος Δημήτρης Παπαδημούλης, «η εκλογή Παυλόπουλου ένωσε 233 βουλευτές, ικανοποίησε τον Γιουνκέρ που κράτησε τον Αβραμόπουλο επίτροπο και δίχασε την οικογένεια Μητσοτάκη…». Ωραία! Διχάστηκε η οικογένεια Μητσοτάκη. Ο τόπος τι κέρδισε; Η πολιτική φυσιολογικά δεν πρέπει να έχει στόχο τον διχασμό των αντιπάλων· μάλλον στο καλό του τόπου πρέπει να προσβλέπει. Αλλά ξέχασα! Αυτές είναι μάλλον δεξιές -μην πω νεοφιλελεύθερες- αντιλήψεις περί «αριστείας».
Γράφαμε παλιότερα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φέρνει καμιά ριζοσπαστική αλλαγή στα πολιτικά πράγματα, αλλά απλώς αναπαράγει τις παθογένειές του… οι πρόωρες εκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δεν κομίζουν καμιά θετική αλλαγή στη χώρα. Είχαμε μια κυβέρνηση που κουτοπόνηρα αντιστεκόταν σε κάθε δομική μεταρρύθμιση και θα αποκτήσουμε (πιθανώς) μια κυβέρνηση που θα αντιστέκεται στις αλλαγές, αλλά με… άποψη» («Κι όλα τα ίδια μένουν…» Καθημερινή 30.12.2014).
Δυστυχώς και η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται. Ελπίζουμε ότι η προχειρότητα της κυβέρνησης δεν θα οδηγήσει τη χώρα στην άβυσσο ενός Grexit. Καταλήγουμε να ευχόμαστε πως αυτό «το αριστερό τσούρμο των απροετοίμαστων» απλώς θα αναπαραγάγει την προηγούμενη παθογενή κατάσταση. Με άλλα λόγια, Προκόπη αποκτήσαμε, προκοπή δεν πρόκειται να δούμε.
Πηγή: Καθημερινή
