του Θοδωρή Γεωργακόπουλου
Το καλοκαίρι μπορεί να έχει τελειώσει και ημερολογιακά και μετεωρολογικά, αλλά βέβαια δεν έχει τελειώσει κοινοβουλευτικά: στη Βουλή των Ελλήνων το καλοκαίρι κρατάει μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, το τρίτο θερινό τμήμα της μόλις πριν από λίγες ημέρες ανέλαβε δράση, και γιατί όχι άλλωστε, τόσο καιρό λέμε ότι η τουριστική σεζόν πρέπει να κρατάει περισσότερο, δεν θα ήταν δίκαιο αυτό να μην ισχύει για όλα τα καταστήματα αναψυχής.
Εντός του συγκεκριμένου, ο «τομεάρχης άμυνας» του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας δήλωσε ότι το κόμμα υποστηρίζει πως η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ΝΑΤΟ, πράγμα που είναι πράγματι επίσημη θέση του κόμματος, ψηφισμένη στο συνέδριό του. Ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Βίτσας, ωστόσο, διευκρίνισε ότι όχι, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, αλλά «θα παλέψουμε για να διαλυθεί το ΝΑΤΟ από μόνο του».
Λίγες ημέρες πριν, παρεμπιπτόντως, ο «υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής» του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός είχε δηλώσει πως όταν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μειώσει τη φοροδιαφυγή κατά 50% «μέσα σε λίγους μήνες». Παραδόξως ο «τομεάρχης Υγείας» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε τίποτε για τη «θεραπεία του καρκίνου στις πρώτες 100 ημέρες» και ο «υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής» δεν έκανε υποσχέσεις για «ειρήνη στη Συρία». Αναμένουμε.
Εν τω μεταξύ, πίσω στο κατάστημα αναψυχής, βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είναι έξαλλοι με τον άδικο φόρο ΕΝΦΙΑ, τον οποίο είχαν βεβαίως ψηφίσει με τα χεράκια τους, όχι τόσο επειδή είναι ένας άδικος φόρος, αλλά και επειδή, όπως το έθεσε η βουλευτής Αννα Καραμανλή, «κανένας μας δεν θα επενεκλεγεί, μας καταστρέφετε». Πράγμα που είναι και αυτό που πραγματικά έχει σημασία, βέβαια.
Εξάλλου, το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από το Γ΄ θερινό τμήμα, κουτσουρεμένο και συμπληρωμένο σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τα γούστα της Ελληνικής Εκκλησίας, μιας γιγάντιας εταιρείας holding με επενδύσεις σε real estate και μετοχές, η οποία παράλληλα ορκίζει το πολιτικό προσωπικό, ευλογάει τα σχολεία, προσφέρει έμμισθες (γάμοι, βαφτίσια, κηδείες – εν μέρει μονοπωλιακά) και άμισθες (φιλαθρωπικές) υπηρεσίες και δεν πληρώνει φόρους –ούτε τον άδικο ΕΝΦΙΑ–, την ώρα που το μεγαλύτερο έξοδό της, το μισθολόγιο των υπαλλήλων της, το αναλαμβάνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι.
Εν τω μεταξύ μάθαμε ότι: Υπάλληλος υπουργείου απουσίαζε από την υπηρεσία της 944 εργάσιμες ημέρες από το 2008 ώς το 2011. Υπάλληλος δήμου απουσίαζε 703 ημερολογιακές ημέρες από την υπηρεσία του από το 2011 ώς το 2013. Αλλος υπάλληλος δήμου απουσίαζε 1.005 ημέρες από την υπηρεσία του από το 2010 ώς το 2013. Αλλος υπάλληλος δήμου απουσίαζε 558 ημέρες το 2012 και το 2013 από την υπηρεσία του, καθώς είχε μετακομίσει στο εξωτερικό. Οι Ελληνες φορολογούμενοι πλήρωναν και τους δικούς τους μισθούς, για χρόνια, από πάντα. Για να απολυθούν όλοι αυτοί έπρεπε να φορέσουμε τις τρόικες και τα μνημόνια. Από μόνοι μας δεν μπορούσαμε. Περνούσαν οι μέρες (εκατό, διακόσιες, τριακόσιες, πεντακόσιες), αυτοί έλειπαν, έκαναν τα δικά τους, ζούσαν τη ζωή τους και κανένας δεν μπορούσε να τους αγγίξει. Ισως να μπορούσε η Εκκλησία, αν ήθελε, αλλά κανένας άλλος.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα τυπικά ελληνικά συμβάντα που είδαμε τις προηγούμενες ημέρες, με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης, πριν καν ανοίξουν τα σχολεία. Τέτοια γίνονται συνέχεια. Αυτή είναι η πολιτική μας πραγματικότητα, τέτοιες ειδήσεις γεννάει. Εδώ και πολύ καιρό το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποτελείται σε γιγάντιο ποσοστό από αλλόφρονες, εκτός τόπου και χρόνου γραφικούς, νούμερα ή απλά λαϊκιστές ανίκανους κι αυτό είναι το επίπεδο της ειδησεογραφίας που γεννάνε. Μ’ αυτούς τους πολιτικούς πτωχεύσαμε, μ’ αυτούς εξακολουθούμε να βουλιάζουμε στον βούρκο, εξαιτίας τους δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για τη μετατροπή της χώρας μας σε κάτι καλύτερο. Και είναι μια λογική, δημοκρατική αλυσίδα: αυτό είναι το επίπεδο της πολιτικής, επειδή αυτό είναι το πολιτικό προσωπικό, επειδή αυτοί είναι οι ψηφοφόροι που το επιλέγουν, επειδή αυτοί είμαστε εμείς. Οι πολίτες που αγανακτούμε με τον ΕΝΦΙΑ, αλλά αδυνατούμε να δούμε την αλυσίδα που καταλήγει στον ΕΝΦΙΑ από τα μνημόνια, από την πτώχευση, από το χρέος, από τις σπατάλες, από τους υπαλλήλους που πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν, από τους πολιτικούς που τους διόρισαν και τους προστάτευσαν, από τους πολίτες που τους ψήφισαν, δηλαδή από τους εαυτούς μας.
Και, εντάξει, δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του κόσμου. Αν είχαμε τα σημαντικότερα προβλήματα του κόσμου, αυτή τη στιγμή η Κρήτη θα ψήφιζε για την απόσχισή της από την Ελλάδα και οι δικοί μας θρησκόληπτοι θα αποκεφάλιζαν απίστους σε βιντεάκια στο Ιντερνετ. Αλλά σκεφτείτε τις Καρυάτιδες που βγήκαν στο φως 2.300 χρόνια μετά τον ενταφιασμό τους και μας βλέπουν τώρα για πρώτη φορά.
Πρέπει να έχουν φρικάρει.
Πηγή: Καθημερινή
