Στο γνωστό ευθυμογράφημα του Δημήτρη Ψαθά «η τσάντα και το τσαντάκι» παραπέμπει ο… ακατάληπτος τρόπος που εξακολουθεί να λειτουργεί -εν έτει 2014- η κρατική μηχανή. Στην ατελείωτη, λοιπόν, λίστα των συμβάντων που… εκπορεύονται από το Δημόσιο θα μπορούσε να προστεθεί η -δια νόμου και προεδρικών διαταγμάτων- θεσμοθετημένη λίστα των συμβεβλημένων με το Δημόσιο ιατρών τους οποίους πρέπει να επισκεφτούν όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν ή να ανανεώσουν άδεια οδήγησης.
Μεταξύ των δικαιολογητικών, δηλαδή, που πρέπει να συγκεντρώσουν οι ενδιαφερόμενοι είναι πιστοποιητικό ιατρικής εξέτασης από έναν οφθαλμίατρο και έναν παθολόγο. Ωστόσο, οι υποψήφιοι ή μη οδηγοί θα πρέπει να αναζητήσουν τους συγκεκριμένους γιατρούς στο ιατρείο τους και όχι σε κάποιο κρατικό νοσοκομείο.
Με άλλα λόγια, το Δημόσιο, εν προκειμένω η οικεία διεύθυνση Μεταφορών δεν «αναγνωρίζει» τις βεβαιώσεις που χορηγεί το… Δημόσιο, οι γιατροί σε κρατικά νοσοκομεία! Εάν δεν υπάρχει συμβεβλημένος ιατρός, τότε μόνο μπορεί ο ενδιαφερόμενος να λάβει βεβαίωση από το οικείο κέντρο υγείας ή νοσοκομείο.
Ταυτόχρονα, ο (υποψήφιος) οδηγός θα πρέπει να καταβάλλει αμοιβή στον ιατρό που διενεργεί τις εξετάσεις, ίση με το ποσό που ισχύει κάθε φορά ως κατώτατο όριο αμοιβής των συμβεβλημένων με το Δημόσιο ιατρών για επίσκεψη στο ιατρείο. Το ποσό αυτό ανέρχεται σήμερα στα 10 ευρώ (δηλαδή 20 ευρώ για τις βεβαιώσεις των δύο ειδικών).
Σχετικά με το κόστος, εκπρόσωποι της δημόσιας διοίκησης αναφέρουν ότι έγινε μία σημαντική «τομή», μιας και μέχρι να αλλάξει ο νόμος (4155/2013), οι ενδιαφέρομενοι θα έπρεπε να αγοράσουν παράβολο αξίας 90 ευρώ από την Εθνική Τράπεζα για εξετάσεις σε γιατρούς συμβεβλημένους με το Υπουργείο Μεταφορών.
Πράγματι. Ωστόσο στο ερώτημα γιατί το Δημόσιο δεν δέχεται (και) τις βεβαιώσεις γιατρών κρατικών νοσοκομείων, όπως ο Ευαγγελισμός ή το Αττικό, δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί μία πειστική απάντηση, ακόμη και αν κάποιος επικαλούνταν την αποφόρτιση των κρατικών νοσοκομείων από τις τυπικές εξετάσεις για έκδοση ή ανανέωση διπλώματος ή την ταχύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.
Και όλα αυτά χωρίς να ληφθεί υπόψη το ότι οδηγοί συγκεκριμένων ηλικιακών και μη κατηγοριών- π.χ. άνω των 80 ετών- θα πρέπει να εξετάζονται κάθε χρόνο από τους συμβεβλημένους με τη διεύθυνση συγκοινωνιών γιατρούς. Και να πληρώνουν 20 ευρώ, ποσό μικρό, αλλά όχι αμελητέο.
Πηγή: Capital.gr
