του Πάσχου Μανδραβέλη
Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο ριζοσπαστισμός του. Είναι ο ιδιότυπος συντηρητισμός του. Υπόσχεται να μας βγάλει από την κρίση κάνοντας όλα όσα μας οδήγησαν σ’ αυτή και ίσως ακόμη περισσότερα. Υπόσχεται να αναστήσει άχρηστους οργανισμούς, να διορίσει, να σπαταλήσει χρήμα, μέχρι και για 16 μισθούς στη Βουλή. Υπόσχεται να υλοποιήσει το κρατικοδίαιτο μοντέλο που εφάρμοσε ο προηγούμενος δικομματισμός και προσπαθεί απεγνωσμένα να διασώσει η σημερινή κυβέρνηση.
Το πρόβλημα με την κριτική που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κι αυτή προέρχεται από τα παλιά. Στοχεύει στον υποτιθέμενο ριζοσπαστισμό του και θυμίζει τις αλήστου μνήμης ιαχές της Δεξιάς του ’80, που έλεγε ότι «το ΠΑΣΟΚ θα κρατικοποιήσει τα τρακτέρ των αγροτών και θα πάρει τα σπίτια των πολιτών».
Είναι ατελέσφορη η κριτική που λέει ότι αν προηγηθεί στις εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμβούν λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί στη χώρα. Ολο και λιγότεροι την πιστεύουν, αλλά τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν άλλη. Τι να πουν δηλαδή; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τοποθετήσει στη θέση του Συνηγόρου του Καταναλωτή κάποιον ανίδεο με μόνο προσόν ότι είναι κομματικό στέλεχος; Ή ότι δεν θα προχωρήσει η απελευθέρωση των αγορών και επαγγελμάτων. Σε ό,τι αφορά τις κακοδαιμονίες της ελληνικής πραγματικότητας, και η κυβέρνηση ολίγον από ΣΥΡΙΖΑ είναι. Η βασική λογική της είναι σαν του ΣΥΡΙΖΑ. Αυξάνει φόρους για να συντηρήσει το πελατειακό κράτος.
Το καλό με μια κυβέρνηση που θα έχει ως κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θα ανακατευτεί η τράπουλα και θα μπουν νέα πρόσωπα στη διακυβέρνηση της χώρας. Το κακό όμως είναι ότι αυτά τα πρόσωπα εμφορούνται από τις παλιές αντιλήψεις, κάτι που φαίνεται και από την παλαιού τύπου αντιπολίτευση που κάνουν τα στελέχη του. Το άλλο καλό είναι ότι μια γενιά «αιθεροβαμόνων» θα μάθει στο καμίνι της εξουσίας αυτό που έλεγε ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, ότι «η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού· είναι η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου». Τον λογαριασμό όμως της εκπαίδευσης θα τον αναλάβει ο ελληνικός λαός.
Επιπλέον, θα χρειαστεί χρόνος μέχρι να καταλάβει ο κ. Γιάννης Μηλιός ότι η φοροδιαφυγή δεν καταπολεμάται μέσα σε λίγους μήνες. Θα πληρώσουμε άχρηστους και άγονους πειραματισμούς με κρατικές παρεμβάσεις που απέτυχαν στο παρελθόν. Και απέτυχαν όχι διότι τους έκαναν οι «κακοί» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά διότι όπως έλεγε πάλι ο σοσιαλδημοκράτης Γκαλμπρέιθ «το κράτος είναι τέτοιος οργανισμός που αν και κάνει στραβά τα μεγάλα πράγματα, κάνει στραβά και τα μικρά πράγματα». Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα μάθουν στην πράξη, αυτό που δεν διάβασαν στην ιστορία της ΕΣΣΔ: η εξάπλωση της διαφθοράς δεν είναι απότοκο μιας «δεξιάς» ή «αριστερής ηθικής», αλλά ευκαιριών που υπάρχουν σε ένα πολυδαίδαλο κράτος. Οσο μεγαλύτερο και πιο συγκεντρωτικό το κράτος, τόσο περισσότερες ευκαιρίες διαφθοράς υπάρχουν και όλο και περισσότεροι θα συνωστίζονται στα πολιτικά γραφεία για να έχουν μερίδιο.
Τέλος θα μάθουν (αν και κάτι θα έχει πάρει το αυτί του κ. Αλέξη Τσίπρα στα διεθνή φόρα που συμμετέχει) ότι και η διευθέτηση του χρέους δεν γίνεται ούτε με τσαμπουκάδες, ούτε μπορεί να επαφίεται στην καλοσύνη των ξένων. Οταν γίνει, θα είναι ένας οδυνηρός συμβιβασμός, όπως όλα τα πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι εφικτός…
Πηγή: Καθημερινή
