του Πάσχου Μανδραβέλη
Στο παρελθόν μπορεί κάποιος να διαφωνούσε με την Αριστερά, αλλά δεν μπορούσε παρά να παραδεχθεί ότι –αν μη τι άλλο– το ιδεολογικό της οικοδόμημα είχε συνοχή. Με άλλα λόγια, κάποτε η Αριστερά είχε θέσεις. Σήμερα έχει μόνο συνθήματα κι αυτά πολλάκις αντικρουόμενα. Αυτό αφορά πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ιδεολογικό του οικοδόμημα του ΚΚΕ, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δεν λαμβάνει υπόψη του την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, παραμένει συνεκτικό. Σαν ένα πολύ καλό μυθιστόρημα. Από τη στιγμή που αποδεχθείς τον φανταστικό κόσμο που έχτισε ο συγγραφέας, τότε η πλοκή δεν έχει χασμωδίες.
Αντιθέτως, στο οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν όλα και τα αντίθετά τους. Υπάρχουν Ζαπατίστας και Μοναχοί. Αριστερά ανοίγματα και φλερτ με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Μη μιλήσουμε για την οικονομική του πρόταση, που είναι κάτι σαν το Αεικίνητο του Μεσαίωνα: περισσότερο κράτος με λιγότερους φόρους. Και επίσης: μεγάλες κουβέντες· πολύ βαριές λέξεις…
Χθες, το ιδεολογικό όργανο της Νέας Αριστεράς είχε αφιερώσει το κύριο άρθρο του στη διαγραφή των αιωνίων φοιτητών. Είχε τον βαρύ τίτλο «Λαϊκισμός και ρατσισμός σε βάρος των νέων» («Η Αυγή» 21.8.2014). Ρατσισμός; Σε ποια φυλή ακριβώς ανήκουν οι «λιμνάζοντες»;
Στο άρθρο αναφέρεται ότι «οι 150.000 αιώνιοι φοιτητές και σπουδαστές δεν επηρεάζουν την εκπαιδευτική λειτουργία, δεν πηγαίνουν στα εργαστήρια για τα αμφιθέατρα, δεν παίρνουν βιβλία, δεν παίρνουν πάσο ούτε κουπόνια σίτισης. Με δυο λόγια, δεν επιβαρύνουν σε τίποτα οικονομικά το κράτος. Υπάρχουν μόνο στους καταλόγους της Γραμματείας της σχολής τους. Πίσω όμως από τα νούμερα υπάρχουν άνθρωποι, πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις, ανάμεσά τους πολλοί εργαζόμενοι. Και βεβαίως υπάρχει το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση ως αυταξία, που δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται με αυθαίρετο τρόπο».
Και καλά: ας δεχθούμε ότι «οι 150.000 αιώνιοι δεν επιβαρύνουν σε τίποτα οικονομικά το κράτος». Ομως ποιο «δικαίωμα στη μόρφωση» (και μάλιστα ως «αυταξία»;) περιορίζεται όταν αυτοί που διαγράφονται «δεν πηγαίνουν στα εργαστήρια, δεν πηγαίνουν στα αμφιθέατρα και δεν παίρνουν βιβλία»; Πώς ακριβώς μορφώνονται οι αιώνιοι και τώρα θα χάσουν το δικαίωμα; Τηλεπαθητικώς; Αν δεν εφευρεθεί κάποιο νέο –και φυσικά αναφαίρετο– δικαίωμα, όπως π.χ. «το δικαίωμα του να είσαι εγγεγραμμένος κάπου», μόνο για «δικαίωμα στη μόρφωση» (και μάλιστα ως «αυταξία»!) δεν μπορούμε να μιλάμε. Ειδικά για «φοιτητές» οι οποίοι, όπως λέει και η «Αυγή», «υπάρχουν μόνο στους καταλόγους της Γραμματείας της σχολής τους».
Το άρθρο δίνει μια ιδέα σε τι χρειάζονται οι λιμνάζοντες στα ΑΕΙ: «Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση υπήρξε… ένα μεγάλο κοινωνικό σχολείο, όπου η Αριστερά και γενικότερα οι προοδευτικές ιδέες διεκδίκησαν την ηγεμονία, την ώρα που στην υπόλοιπη κοινωνία επικρατούσαν συνθήκες ζοφερού αυταρχισμού. Η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα δεν επιτρέπει να επιβιώσουν τέτοιες οάσεις, τέτοιες “εστίες αντιεξουσίας”». Και επειδή από «εστίες αντιεξουσίας» έχει γεμίσει ο τόπος, δεν νομίζουμε ότι η Νέα Αριστερά ενδιαφέρεται για την… «αυταξία» του δικαιώματος στη μόρφωση. Για τα «κουκιά» των γενικών συνελεύσεων στους φοιτητικούς συλλόγους καίγεται, όπου η Αριστερά διεκδίκησε και πέτυχε την «κάλπικη» ηγεμονία.
Πηγή: Καθημερινή
