από τον Νικόδημο
1. «ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ: Ελευθέρωσε την Αφρική, άλλαξε τον κόσμο.» Πρωτοσέλιδος τίτλος στην εφημερίδα Τα Νέα της Παρασκευής 6/12/2013. Και πιο μέσα, δύο σελίδες (28-29) για την ζωή του υπό την επιμέλεια της Νατάσας Μπαστέα.
Εύκολος, ρηχός ενθουσιασμός – και παραπλανητικός.
Ο Μαντέλα ούτε την Αφρική ελευθέρωσε ούτε άλλαξε τον κόσμο. Ούτε η Αφρική ούτε ο κόσμος αλλάζουν τόσο εύκολα. Αλλά οπωσδήποτε ο Μαντέλα προσέφερε κάτι περισσότερο από πολλούς άλλους που φιγουράρουν σε πρωτοσέλιδα.
Ο Μαντέλα δεν ήταν Che Guevara ή Στάλιν ή Bιn Laden. Δεν έγινε αντάρτης ή τρομοκράτης – κι ας βοήθησε στη δημιουργία του ΜΚ, δηλ την ένοπλη πτέρυγα του African National Congress (1961), η οποία επιδόθηκε περισσότερο σε απεργίες, διαδηλώσεις κι άλλες μη βίαιες εκδηλώσεις, παρά σε μεγάλης έκτασης ένοπλο ανταρτοπόλεμο.
Ο Μαντέλα ήταν πιο κοντά στον Γκάντι της αποικιοκρατούμενης Ινδίας. Το γεγονός ότι πέρασε 27 χρόνια, ενώ ο Γκάντι λίγα μόνο χρόνια στη φυλακή, δείχνει μόνο τη διαφορά στη νοοτροπία των Βρετανών και των ρατσιστών Νότιο-αφρικανών.
Στη φυλακή κατόρθωσε να μελετήσει, παρά τις άθλιες συνθήκες, και να πάρει το πτυχίο Bachelor στη Νομική από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
“Δεν είμαι μεγάλη διάνοια ούτε άγιος” έλεγε. “Πρέπει να χρησιμοποιούμε τον χρόνο με σοφία και να μην ξεχνάμε ότι κάθε στιγμή είναι η κατάλληλη να πράξουμε το σωστό”, κι έδειξε τι είναι το σωστό με τον τρόπο ζωής του, τις αξίες του (αντοχή, ευστάθεια, πίστη στο δίκαιο) και τη συμφιλιωτική προσέγγισή του στους παλαιούς εχθρούς του.
2. Αναμφίβολα είναι κι ο Μαντέλα ένας από τους “μεγάλους” της ανθρωπότητας (πρωτοσέλιδο στην Καθημερινή, 8/12/13). Εξίσου αναμφίβολα θα ξεχαστεί και ο ίδιος και το παράδειγμά του. Παρά τους πηχαίους τίτλους, τις τελετές, τις μεγαλοστομίες και παρόμοια. Οι πραγματικά «μεγάλοι» δεν αρέσουν στον κόσμο και στον κοσμάκη. Όσο πιο γρήγορα φύγουν από το προσκήνιο της καθημερινότητας, τόσο το καλύτερο. Δεν αντέχουμε πολλή μεγαλοσύνη κοντά μας γιατί θα πρέπει να την μιμηθούμε κι αυτό σημαίνει ξεβόλεμα.
Ήδη, πολύ πριν τον θάνατο του Μαντέλα, οι δύο διάδοχοι του (Τάμπο Μπέκι και Τζέικομπ Ζούμα) έδειξαν έμπρακτα, όπως οι πλείστοι πολιτικοί στον κόσμο, πως αυτό που πρώτιστα τους ενδιαφέρει δεν είναι το έθνος, αλλά η προσωπική τους προβολή και τα προνόμια της καμαρίλας τους. Δυστυχώς, ο Μαντέλα δεν τους επέκρινε, δεν τους αποκήρυξε, όπως έκανε με το απαρτχάιντ.
Σήμερα το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι τεράστιο στη Ν.Α. Σχεδόν 40% των ενήλικων πολιτών είναι άνεργοι. Πάνω από 30% του πληθυσμού ζούνε μόλις με 2 δολάρια τη μέρα. Η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις έχουν γίνει πλέον καθεστώς στο ANC (Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο) και στη χώρα.
Και η φυλετική ένταση επανήλθε στις δημόσιες εκφράσεις.
Όχι, ούτε η Αφρική ούτε βέβαια ο κόσμος άλλαξε.
3. Στην κηδεία του Μαντέλα εκπροσωπεί την Ελλάδα ο κ. Αβραμόπουλος, υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Τον στέλνει βέβαια ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς.
Αυτοί είναι οι δικοί μας. Και οι δύο εγκατέλειψαν το κόμμα τους κι έφτιαξαν δικό τους όταν οι συνάδελφοι τους δεν τους θεώρησαν τόσο ικανούς και σπουδαίους για να τους εμπιστευθούν ως αρχηγούς! Μετά, αφού τα υβρίδια-κόμματα τους καταποντίστηκαν, επανήλθαν και οι δύο στην πολιτική σκηνή για προφανείς λόγους. Όμως οι ανόητοι Νεοδημοκράτες όχι μόνο τους δέχθηκαν, αλλά και τους ανέδειξαν σε κορυφαία αξιώματα. Εδώ δε έχουμε ακριβώς τις ίδιες αξίες: αντοχή, ευστάθεια, πίστη – στην αλαζονεία όμως, στη μωρία και στη φιλοδοξία. Τα καμώματα του ανεκδιήγητου υπουργού Παιδείας και οι παλινωδίες του υπουργείου Οικονομικών στα φρικιά φοροείσπαραξης που παρουσιάζουν τόσο συχνά, αρκούν για να δείξουν την ανατριχιαστική ανεπάρκεια τους.
Αλλά και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν πάει πίσω με τα πρωτοπαλήκαρά του. Δείχνει εκπληκτική ευστάθεια στο να λέει “όχι” σε κάθε πρόταση της κυβέρνησης, ακόμα και σε μέτρα που ο ίδιος έχει προτείνει, καθώς και στο να αλλάζει από τη μια «σωτήρια» πολιτική στην άλλη έτσι που να κρατά σε απορία και τους ίδιους τους συντρόφους του. Και τι ακριβώς είπε και τι άκουσε (αν άκουσε) στη συζήτησή του με τον Ολι Ρεν? Δεν λέει!…
Σε τι ωφελεί που όλοι αυτοί εγκωμιάζουν τον Μαντέλα;…
Αν πράγματι τον εκτιμούσαν και τον σέβονταν όσο υποκρίνονται, θα υιοθετούσαν τις αρετές του.
Και τότε, ναι, ο κόσμος θα άλλαζε.
