από τον Θανάση Μαυρίδη
Μία φορά κι έναν καιρό ήταν η κοκκινοσκουφίτσα. Είχε την μονάκριβη γιαγιά της στο δάσος, την σκέφτηκε και ξεκίνησε να την δει. Ήταν χαρούμενη που θα έβλεπε και τα τρία γουρουνάκια που ζούσαν λίγο παραπέρα. Στον δρόμο υπήρχαν όμορφα λουλούδια με ευωδιαστές μυρωδιές. Κι έκανε να κόψει ένα που ήταν το πιο όμορφο απ΄ όλα. Την ώρα που σχιζότανε ο μίσχος του, πετάχτηκε μπροστά της ο λύκος: “Όχι ρε γαμώτο το πλεόνασμα, όχι το πλεόνασμα”.
Εναλλακτικό σενάριο 2: Η κοκκινοσκουφίτσα εκείνη την ημέρα δεν είχε διάθεση να πάει στο σχολείο. Είχε επιθυμήσει να δει την γιαγιά της. Ήταν και ο ήλιος που έλαμπε ψηλά στον ουρανό και οι μυρωδιές της Άνοιξης έπαιρναν τα μυαλά των ανθρώπων. Για καλή της τύχη το δεκαπενταμελές συμβούλιο του σχολείου της είχε αποφασίσει για εκείνη την ημέρα κατάληψη. Κι έτσι η κοκκινοσκουφίτσα ξεκίνησε για να πάει να δει την γιαγιά της και τα τρία ευτυχισμένα γουρουνάκια που ζούσαν λίγο παραπέρα. Κι εκεί που περπατούσε στο δάσος, βλέπει ένα ψηλό παλικάρι να παίζει στο ξέφωτο με τις αχτίδες του ήλιου. Ήταν ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς, όμορφος, χαρισματικός και φορούσε Burberry. Κι εκεί που πάει να του πει καλημέρα, να σου ο λύκος: “Όχι με αυτόν, δεν θα το αντέξω”. Την άλλη μέρα δημοσιεύτηκε η είδηση ότι “λύκος μαύρος και ισχνός άφησε την τελευταία του πνοή στο ξέφωτο στο δάσος”. Δεν το άντεξε.
Εναλλακτικό σενάριο 3: Η κοκκινοσκουφίτσα φοβότανε να πάει στο δάσος, επειδή κάποια άτακτα παιδιά φορούσαν μαύρες μπλούζες και τρόμαζαν τους περαστικούς. Έτσι, όμως, πέρασε καιρός και η αθώα μικρή παιδούλα άρχισε να ανησυχεί για την γιαγιάκα της. Και για τα τρία γουρουνάκια που ζούσαν λίγο παραπέρα. Μία μέρα άκουσε ότι μεταξύ των παιδιών με τα μαύρα υπήρχαν και μερικά σοβαρά, με τα οποία και θα μπορούσε κανείς να συνεννοηθεί. Το πήρε τοις μετρητοίς κι αποφάσισε να πάρει το ρίσκο. Έφτασε στο δάσος, αλλά εκεί την σταμάτησαν τα παιδιά που φορούσαν τις μαύρες μπλούζες. Η κοκκινοσκουφίτσα φοβήθηκε και έψαχνε μάταια να βρει τα σοβαρά παιδιά για τα οποία της είχαν πει. Τότε έκανε την εμφάνισή του ο λύκος. Εκείνη την ημέρα θα την θυμάται για πάντα η μικρή και αθώα κοκκινοσκουφίτσα Δεν ήξερε αν έπρεπε να φοβάται περισσότερο τα οργισμένα παιδιά με τα μαύρα ή τον χαμογελαστό λύκο με τα μεγάλα δόντια.
Εναλλακτικό σενάριο 4: Η κοκκινοσκουφίτσα κάθισε στον καναπέ του σπιτιού της και απολάμβανε το παγωμένο μοχίτο της. Η μυρωδιά του δυόσμου πλημμύριζε το δωμάτιο. Δεν ήθελε τίποτα περισσότερο από το να απολαύσει το μοχίτο και να δει στην τηλεόραση την αγαπημένη της σειρά, τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Κτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκε ράθυμα και πήγε στην πόρτα. Ήταν και πάλι ο λύκος. Κουρασμένος, απελπισμένος με τα μάτια του να χάνονται στο βάθος. Η κοκκινοσκουφίτσα τον τράβηξε μέσα και με συμπόνια τον οδήγησε προς το δωμάτιο: “Έλα αγαπημένε μου, να κοιμηθείς. Αύριο θα γυρίσουμε την πέμπτη σκηνή και σε θέλω δυνατό. Εκείνη που φτάνεις στην καλύβα για να φας τα τρία γουρουνάκια και βρίσκεις μόνο τα κόκαλά τους. Και σηκώνεις ψηλά τα χέρια και φωνάζεις απελπισμένος : “Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, εγώ ακόμη πεινάω”.
Πηγή: Capital.gr
