Του Αγγελου Στάγκου
Μία από τις πτυχές της μυθολογίας μέσα στην οποία αναπνέει και ζει αυτή η χώρα είναι και η εμπεδωμένη πεποίθηση ότι πρόκειται για τη μήτρα της πολιτικής σκέψης, γι’ αυτό και οι πολίτες της σκέπτονται πολιτικά, γνωρίζουν από πολιτική και βεβαίως, όλα τα προβλήματα είναι πολιτικά και πρέπει να αντιμετωπίζονται και να λύνονται με πολιτικό τρόπο. Ακόμη περισσότερο, η όποια πολιτική λύση επιλέγεται οφείλει να είναι σφαιρική και ριζική, γιατί αλλιώς δεν είναι λύση και δεν πρέπει καν να επιχειρείται. Σε αυτή την τελευταία γενική παραδοχή, σε συνδυασμό με την άρνηση της πραγματικότητας και στην ανεύρεση απομονωμένων δέντρων μέσα στο δάσος στηρίζεται παραδοσιακά η άσκηση αντιπολίτευσης στην πατρίδα μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις ήξεραν ή ξέρουν αναγκαστικά τι έπρατταν και πράττουν.
Η ομφαλοσκόπηση για να ανακαλύψουμε κατά πόσον η Ελλάδα διδάσκει πολιτική σκέψη και αν ο λαός της είναι ο πιο πολιτικοποιημένος του κόσμου δεν οδηγεί πουθενά. Επισημαίνεται, πάντως, ότι για το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού και του λαού (από τον οποίον προέρχεται) η πολιτική ισούται με τη μικροπολιτική και την παραπολιτική και σχεδόν όλα όσα συμβαίνουν είναι αποτελέσματα ίντριγκας ή εξηγούνται διά της συνωμοσιολογίας. Αλλωστε, ούτε η υψηλή πολιτική σκέψη ούτε η πολιτικοποίηση των πάντων ούτε και οι πολιτικές ερμηνείες επί παντός επιστητού μάς ωφέλησαν, κρίνοντας από τα χάλια στα οποία βρισκόμαστε σήμερα… Επομένως, τίθεται το ερώτημα μήπως η μυθολογία περί ώριμης πολιτικά χώρας εξυπηρετεί ως άλλοθι για συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία.
Δεν υπάρχει ασφαλής και γενικά αποδεκτός τρόπος μέτρησης την πολιτικής ωριμότητας ενός ατόμου ή μιας κοινωνίας. Πόσο πολιτικά ώριμη, όμως, είναι μία κοινωνία με κουλτούρα φοροδιαφυγής, όπως διαπιστώνεται ξανά και ξανά στους σχετικούς ελέγχους που κάνει ο ΣΔΟΕ στους τουριστικούς προορισμούς, αλλά και αλλού στη διάρκεια όλου του χρόνου; Πώς εξηγείται πολιτικά το γεγονός των δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών που έπαιρναν συντάξεις και επιδόματα χωρίς να τα δικαιούνται; Ποια είναι η πολιτική ερμηνεία για τις άλλες χιλιάδες που έχουν καταπατήσει δημόσια γη ή λεηλατούν με διάφορους τρόπους το κράτος; Γιατί παρατηρείται τέτοια σθεναρή αντίσταση σε κάθε προσπάθεια εξορθολογισμού και επιβολής του νόμου, γιατί υπάρχει τόση πολιτική βία και γιατί τόσα κόμματα επενδύουν στη συνέχιση αυτής της κατάστασης;
Οι συνήθεις απαντήσεις είναι γνωστές. Φταίει το κράτος, φταίει η κρίση, φταίνε οι πολιτικοί, φταίνε οι ξένοι και όλα τα συναφή. Αλλά πολίτες λειτουργούν το κράτος και τη δικαιοσύνη, οι πολιτικοί συνήθως προσαρμόζονται στις απαιτήσεις και τις συμπεριφορές της κοινής γνώμης και τα παραπάνω φαινόμενα μαζί με άλλα υπήρχαν και προ κρίσης. Ούτε είναι δυνατόν το κράτος να επιβάλλεται συνεχώς με διμοιρίες αστυνομικών. Αρα, μήπως, λέμε μήπως, δεν είναι πάντα προβλήματα πολιτικής, αλλά και κοινωνίας;
Πηγή: Καθημερινή
