Του Γιώργου Κράλογλου
Με αναγκαστικό συνεταίρο το κράτος στα μισά κέρδη των μικρομεσαίων και με το «φορολογικό χέρι» στην τσέπη ακόμη και εκείνων των επιχειρηματιών που ζουν με δάνεια οι πιέσεις για κατάργηση των δικλείδων ασφαλείας στις απολύσεις ιδιωτικών υπαλλήλων θα γίνουν ασφυκτικές. Για τους κρατικούς υπαλλήλους όμως συνεχίζεται και επί Μητσοτάκη το «παραμύθι» Μανιτάκη περί κινητικότητας.
Το ελληνικό σοβιέτ σε όλο του το μεγαλείο. Ας δούμε και τα νούμερα.
Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει πέσει (χοντρικά), λόγω απολύσεων και ανεργίας, στα 3.200.000 άτομα από τα 4.200.000 που ήταν πριν κάποια χρόνια. Εάν απολυθούν από τον ιδιωτικό τομέα άλλοι 500.000, όπως υπολογίζουν μόνο στον χώρο της μεταποίησης και του εμπορίου μετά τα νέα μέτρα της δήθεν… φορολογικής μεταρρύθμισης, οι άνεργοι, στον ιδιωτικό τομέα, θα περάσουν τα 2.000.000 και ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός θα κατέβει κάπου στους 2.800.000.
Από αυτόν τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό οι 1.250.000 θα είναι κρατικοί υπάλληλοι εκτός ίσως 12.500!! που θα απολυθούν… αν απολυθούν ποτέ και δεν τα «μανουβράρει» ο κ. Μητσοτάκης με την «συνταγή Μανιτάκη» που αποδείχθηκε «σωτήρια»…
Και επειδή γνωρίζω τις (καθοδηγούμενες) γκρίνιες για τον αριθμό των κρατικών υπαλλήλων και τα νούμερα των δήθεν 600-650.000 εξηγώ ότι κρατικοί υπάλληλοι είναι όσοι εργάζονται και σε κρατικούς Οργανισμούς που οι διοικήσεις διορίζονται από τις κυβερνήσεις (πάντα) με κομματικά κριτήρια.
Διαφορετικά να δεχθούμε ότι οι υπάλληλοι της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και των ΕΛΤΑ είναι ιδιωτικοί…
Το «αμαρτωλό κόλπο» των κρατικών Οργανισμών και Επιχειρήσεων που λειτουργούν ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και το οποίο συνδέθηκε και με προμήθειες και με απάτες μέσω Χρηματιστηρίου καλύτερα ας το αφήσουμε αφού στην ουσία δεν αλλάζει σε τίποτε απολύτως τον κρατισμό.
Σε όλους αυτούς τους κρατικούς υπαλλήλους εάν προστεθεί και ο Δημοτικός κομματικός στρατός ίσως περάσουμε ακόμη και το 1.250.000 του συνόλου.
Συνεπώς η Ελλάδα ως μοναδικό σοβιετικό κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα «φιγουράρει» στην πρώτη θέση με ενεργό πληθυσμό (περίπου) στα 2.800.000 από τους οποίους οι μισοί περίπου θα είναι κρατικοί υπάλληλοι…
Σε επίπεδο τώρα συμμετοχής του κράτους στην οικονομία το 2014-2015 (γιατί με τον ρυθμό αποκρατικοποιήσεων που πάμε τίποτε δεν θα έχει μεταβληθεί μέχρι τότε) η σοβιετική εικόνα της οικονομίας μας θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά.
Κομματικός στρατός 1.250.000 άτομα με εξασφαλισμένη εργασία στα κρατικά μονοπώλια: του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου, των μεταφορών, των υδάτων, των ταχυδρομείων, των Δήμων, του ορυκτού πλούτου (σε ό,τι αφορά τις έρευνες), των κρατικών Τραπεζών και ταμιευτηρίων, των κρατικών νοσοκομείων, των κρατικών σχολείων και πανεπιστημίων, των κρατικών μελετητικών και ερευνητικών κέντρων.
Νομενκλατούρα επιλεγμένη από όλα τα κόμματα για τους πάνω από 1.000 Οργανισμούς που με διάφορα «μαγικά» τερτίπια θα διατηρηθούν για το βόλεμα της κομματικής πελατείας.
Και ενώ το κράτος και οι κρατιστές θα απολαμβάνουν την μεγαλειώδη νίκη τους που εξασφάλισαν και με την συμμαχία της Τρόικας ο καταραμένος ελληνικός ιδιωτικός τομέας των… «απατεώνων» και «τυχάρπαστων» Ελλήνων μικρομεσαίων επιχειρηματιών (για να αποφύγω τους 50-100 μεγάλους που έχουν απομείνει και θα μειωθούν κατά 30% στην επόμενη τριετία) θα μετράει τα νέα του χαράτσια.
Την προκαταβολή φόρου από το 55% στο 80% (που πληρώνουν μεν και άλλες επιχειρήσεις στην Ευρώπη αλλά όχι τα τυροπιτάδικα και τα συνεργεία) και την μείωση της φορολογικής έκπτωσης των τόκων των δανείων στο 4% λες και υπάρχει Τράπεζα που να δανείζει σήμερα σε τέτοια ποσοστά…
Πόσο θα αντέξει λοιπόν, ο κ. Βρούτσης, στις πιέσεις και της Τρόικας και των επιχειρηματιών (στο σύνολό τους) για κατάργηση των δεσμεύσεων στις απολύσεις των ιδιωτικών επιχειρήσεων;
Προσωπικά πιστεύω ότι τον Σεπτέμβριο το αργότερο θα ακούσουμε πράγματα που δεν θα τα πιστεύουμε.
Και τότε θα ήθελα να δω τι θα λένε οι σημερινοί οπαδοί του διωγμού του ιδιωτικού τομέα από την χώρα.
Γιατί τα επιχειρήματα των «καταχραστών» των πόρων του σχεδίου Μάρσαλ το 1950, οι παγωμένες πιστώσεις του 1960-1970 και τα χαριστικά δάνεια δεν είναι πλέον αρκετά για να ρίξουμε στα ανάθεμα την ιδιωτική οικονομία επειδή η μεταπολίτευση ήταν ανίκανη να τους βάλει να δουλέψουν και να τους ελέγξει ενώ, αντίθετα, τους χρησιμοποιούσαν… παντοιοτρόπως.
Ένα κράτος λοιπόν βολεμένο στο κομμουνιστικό του περίβλημα με εξασφαλισμένη την πολιτική πίττα μέσω διορισμών και αισχρών παροχών ανίκανο εντελώς να λειτουργήσει για 30 και πλέον χρόνια δεν μπορεί να καταδικάζει τον ιδιωτικό τομέα. Γιατί και τώρα που υποτίθεται ότι λειτουργεί (λόγω ειδικής επιστασίας της Τρόικας) δεν μαζεύει λεφτά για να πληρώσει τα δανεικά. Τα δανεικά τα πληρώνει με τα καινούργια δανεικά. Τα λεφτά που μαζεύει κατευθύνονται, στο μεγαλύτερο μέρος τους, στην συντήρηση του ανίκανου μηχανισμού και των ρουσφετιών. Οι φορολογούμενοι απλώς πληρώνουν χάνοντας και ότι παρείχε μέχρι σήμερα το κράτος ακόμη και στην υγεία και στην παιδεία.
Πηγή: Capital.gr
