Tου Πασχου Μανδραβελη
Αν η κατάληψη της βίλας «Αμαλία» ήταν «πηγή πολιτισμού», όπως δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τάσος Κουράκης, τότε το μπουλούκι των επαναστατημένων που προπηλάκισε τον κ. Γιώργο Καμίνη πρέπει να ’ταν περιοδεύων θίασος. Να υπενθυμίσουμε ότι ο δήμαρχος Αθηναίων δέχθηκε επίθεση μπροστά στα δύο ανήλικα παιδιά του από ομάδα περίπου 20 ατόμων που φώναζε «Η “Αμαλία” θα γίνει ο τάφος σου, Καμίνη». Φυσικά, αν έκαναν κάτι αντίστοιχο οπαδοί του ακροδεξιού άκρου, σήμερα θα μιλούσαν όλοι για ιταμή επίθεση εις βάρος του δημάρχου από φασίστες που δεν σκέφτηκαν ούτε τα κοριτσάκια 2,5 και 7 χρόνων που έγιναν μάρτυρες την άνανδρης αυτής χυδαιότητας. Αλλά είπαμε: η Αριστερά είναι εξ ορισμού δημοκρατική και επομένως, οι φασιστικές επιθέσεις που κάνουν οι παρατρεχάμενοί της είναι σαν το κρέας των καλογέρων· βαφτίζεται ψάρι, οπότε δεν υπάρχει ούτε αμαρτία και ούτε ζημιά.
Η μεγαλύτερη πληγή που αφήνει στη χώρα η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς δεν είναι ούτε τα λοστάρια που αποθηκεύονταν στην ΑΣΟΕΕ για… οικιακή χρήση ούτε τα χιλιάδες μπουκάλια προς ανακύκλωση στη βίλα «Αμαλία». Είναι η αλλοίωση της λογικής. Αν σε όλο τον κόσμο ένα συν ένα κάνει δύο, στην ιδεολογικά αριστεροκρατούμενη Ελλάδα ένα συν ένα κάνει μείον ένα αν πρόκειται για τη Δεξιά ή τρία αν πρόκειται για τον ΣΥΡΙΖΑ. Την εποχή της μονοφωνίας της, οι Ελληνες πίστεψαν τα πάντα: ότι στο ανατολικό μπλοκ ζούσαν ευτυχισμένοι, αλλά κατασυκοφαντημένοι από τον διεθνή ιμπεριαλισμό, πολίτες· ότι η Ολυμπιακή που έχανε 1,5 εκατομμύριο ημερησίως ήταν μια υγιής κρατική επιχείρηση· ότι κάθε ιδιωτική επένδυση γινόταν για να πιουν οι καπιταλιστές το αίμα των εργαζομένων με το μπουρί της σόμπας· ότι τα εγκλήματα της «17 Νοέμβρη» ήταν πολιτικά, αλλά αν ρωτούσε κάποιος «με ποια πολιτική πλατφόρμα, ρε παιδιά, ήταν αυτά τα εγκλήματα πολιτικά;» ο ερωτών ήταν χαφιές που προσπαθούσε να ενοχοποιήσει την Αριστερά.
Φυσικά, τα 1.247 μπουκάλια μπίρας δεν αποτελούν από μόνα τους αποδεικτικό στοιχείο για οτιδήποτε. Μπορεί πραγματικά να ήταν για ανακύκλωση και ίσως έτσι να εξηγείται το μένος αυτών των χώρων ενάντια σε κάθε επένδυση διαχείρισης σκουπιδιών· μάλλον το θεωρούν αθέμιτο ανταγωνισμό. Μπορεί και τα μεταλλικά σφαιρίδια με τις υπερσύγχρονες σφεντόνες (πριν δημοσιοποιήσει τα ευρήματα η ΕΛ.ΑΣ. ελάχιστοι ήξεραν ότι υπάρχουν τέτοια «εργαλεία») να χρειάζονταν για κάποιο καλλιτεχνικό χάπενινγκ. Αυτά θα κριθούν στη Δικαιοσύνη. Αλλά δεν πρέπει να ελεγχθεί μήπως η κατά Τάσο Κουράκη «πηγή πολιτισμού» στέγαζε και προβοκάτορες;
Χρόνια τώρα, το κέντρο της Αθήνας στενάζει από τους γνωστούς-αγνώστους που πετούν μπουκάλια με εύφλεκτα υγρά, χρησιμοποιούν στειλιάρια και σφεντόνες για να κατεβάζουν τζαμαρίες κ.λπ. Σύμφωνα με μια αριστερή θεωρία αυτοί οι «γνωστοί-άγνωστοι» είναι προβοκάτορες της Ασφάλειας. Να τους πιστέψουμε, αλλά και να ρωτήσουμε: Μόνο στη ΓΑΔΑ συχνάζουν οι προβοκάτορες; Στις «πηγές πολιτισμού» δεν πάνε; Μην παρεξηγηθούμε: τα ευρήματα στους κατειλημμένους χώρους είναι απλές ενδείξεις. Δεν αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία. Αλλά πρέπει να απαγορευθεί και ο έλεγχος; Ή μήπως οι βδελυροί «μνημονιακοί» είναι ένοχοι, πριν καν από τη διερεύνηση και οι «επαναστάτες» εξ ορισμού δημιουργοί πολιτισμού;
Πηγή: Καθημερινή
