Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Τρέχουν παράλληλα: ο φόρος εισοδήματος 2011 και η επίσκεψη της τρόικας για αξιολόγηση. Και τα δύο καθυστέρησαν λόγω των αλλεπάλληλων εκλογών, που έχουν παγώσει κάθε άλλη δραστηριότητα στη χώρα από τις αρχές Απριλίου. Και τα δύο είναι αλληλένδετα: η τρόικα θα βρει ότι τα κρατικά έσοδα υστερούν έναντι των υπεραισιόδοξων και ανελαστικών προβλέψεων, διότι όχι μόνο ο φορολογούμενος πληθυσμός έχει ήδη εξαντληθεί, αλλά και διότι ο υπολογισμός και η βεβαίωση του φόρου καθυστέρησαν σκοπίμως, για να μην ερεθιστούν προεκλογικά οι πολίτες και επηρεαστεί η ψήφος τους.
Πράγματι η ψήφος δεν επηρεάστηκε άμεσα από τον δυσβάστακτο φόρο εισοδήματος, όπως προέκυψε από τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Επηρεάζονται όμως τώρα με σφοδρότητα τόσο ο κρατικός προϋπολογισμός όσο και οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί εκατομμυρίων Ελλήνων. Τα ελληνικά νοικοκυριά ακολουθούν μοιραία και αγεληδόν το ελληνικό κράτος στο σπιράλ πτώχευσης και παρακμής. Διότι απλούστατα πολλοί νομοταγείς μισθωτοί και εργαζόμενοι δεν θα μπορούν να πληρώσουν τους υπέρογκους φόρους, πολλαπλάσιους από κάθε περασμένη χρονιά, καθώς μάλιστα βρίσκονται ήδη εκτός προϋπολογισμού, εξαντλημένοι από διαδοχικές μειώσεις εισοδήματος, εξαντλημένοι από έκτακτες εισφορές, με μειωμένα ή μηδενισμένα τα αποθέματα ανάγκης, βαρυνόμενοι από άνεργα τέκνα ή άλλους συγγενείς.
Διπλό το κακό άρα: οι πολίτες περνούν το όριο αντοχής, το κράτος δεν μπορεί να συγκεντρώσει αναγκαίους πόρους για συντήρηση θεμελιωδών λειτουργιών. Η κουτοπόνηρη αναβολή των φορολογικών δηλώσεων σε μετεκλογικό χρόνο ανέβαλε απλώς την έκρηξη της βόμβας. Δυστυχώς όμως η βόμβα απασφαλίζεται μες στο καλοκαίρι: πολλοί συνεπείς πολίτες δεν θα παραμείνουν συνεπείς. Το χρέος θα τους λυγίσει, θα τους οδηγήσει σε ακούσια πλην αναγκαστική παύση πληρωμών. Δεν θα πληρώνουν, όχι γιατί αρνούνται να πληρώσουν, όχι από ανυπακοή, αλλά γιατί δεν έχουν, γιατί δεν μπορούν.
Δυστυχώς, η πολιτική τάξη ενώπιον της ιστορικής πρόκλησης αποδεικνύεται διπλά ανίκανη και άβουλη: όπως δεν διαπραγματεύτηκε εγκαίρως και λυσιτελώς μια βιώσιμη λύση του δημόσιου χρέους, έτσι ακριβώς δεν εξυγίανε τα δημοσιονομικά με ορθολογικό και λειτουργικό τρόπο, με εντοπισμένες ενέργειες και δίκαιη φορολόγηση. Δουλικότητα και ανεπάρκεια προς τα έξω, λεηλασία και αδικία προς τα μέσα, λεηλασία στρεφόμενη προς τους νομοταγείς και παραγωγικούς.
Το αποτέλεσμα είναι διπλά ολέθριο. Η χώρα αποδέχεται στόχους τους οποίους αδυνατεί να επιτύχει, και στην ασυλλόγιστη πορεία προς τους στόχους εξοντώνει τους πολίτες της και εξευτελίζεται διεθνώς. Καταρρακωμένo κράτος και απροστάτευτοι άνθρωποι: ιδού ένας ορισμός του failed state.
Πηγή: Καθημερινή
