Tου Αλεξη Παπαχελα
Θα αποτελεί μέγιστη ειρωνεία αλλά και τραγωδία αν τελικά επιβραβευθούν πολιτικά εκείνοι που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο. Τι εννοώ; Είναι προφανές πως τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχουν ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του γιατί (α) κορόιδεψαν τον κόσμο προεκλογικά, (β) ουδέποτε προετοιμάσθηκαν για να κυβερνήσουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, (γ) άργησαν απελπιστικά να καταλάβουν πού πήγαινε το πράγμα τους τελευταίους μήνες του 2009 και (δ) το έριξαν στους φόρους και τις οριζόντιες περικοπές αντί να μειώσουν πραγματικά το σπάταλο κράτος. Η ευθύνη για όλα τα παραπάνω θα αποτυπωθεί με σκληρό τρόπο από την Ιστορία, ακόμη και αφότου παρέλθουν τα σημερινά πάθη.
Παρ’ όλα αυτά θα είναι πολύ άδικο να επιβραβευθούν στις κάλπες δύο άλλες κατηγορίες πολιτικών, οι οποίοι συνετέλεσαν πολύ στο να φτάσουμε στο Μνημόνιο. Πρώτη κατηγορία, οι ανεύθυνοι εκείνοι πολιτικοί οι οποίοι ξόδευαν σαν να μην υπάρχει προϋπολογισμός, διόριζαν όσο πιο πολλούς και όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, συνιστούσαν χαλάρωση της οικονομικής πολιτικής πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση και θεωρούσαν αυτονόητο ότι η εκάστοτε κυβέρνηση μπορούσε και έπρεπε να δανειστεί λίγο ακόμη. Οι εν λόγω κύριοι, του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Ν.Δ., έχουν τώρα το θράσος να ζητάνε τα ρέστα. Εχουν βγει στα κεραμίδια και κατηγορούν την τρόικα και κατασκευάζουν κάποια «προδοσία», λες και το χρέος έφτασε εκεί που έφτασε από μόνο του. Καλλιεργούν μάλιστα την άκρως επικίνδυνη ψευδαίσθηση πως η κρίση χρέους μπορούσε να έχει αποφευχθεί με δυο-τρία τρικ. Δεν πρέπει ασφαλώς κανείς να εκπλήσσεται μαζί τους. Οι συνάδελφοί τους στην κυβέρνηση Καραμανλή έχουν πολλά να πουν για την ανευθυνότητά τους στον τρόπο που μοίραζαν το χρήμα όταν ο Κ. Καραμανλής προειδοποιούσε ανοιχτά για τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Εκπληξη θα είναι να αποδειχθούν ιδιαιτέρως δημοφιλείς στις επόμενες εκλογές ως «φίλοι του λαού»…
Εχουμε όμως και την άλλη κατηγορία, των απίθανων εκείνων πολιτικών οι οποίοι μπλόκαραν επί εβδομάδες τη λήψη οιουδήποτε αυστηρού δημοσιονομικού μέτρου έως τις αρχές του 2010. Και αυτοί «φίλοι του λαού» ήταν και κατέστρεψαν τη χώρα. Κατέστρεψαν βεβαίως, χωρίς να ενδιαφέρει ιδιαίτερα παρά μόνον τον ιστορικό του μέλλοντος, και τον κ. Παπανδρέου, με επιχειρήματα του τύπου «πρόεδρε, δεν μπορείς να κάνεις πίσω από τις προεκλογικές σου υποσχέσεις γιατί θα φανείς αφερέγγυος». Ή «δεν περνάνε, πρόεδρε, αυτά από την κοινωνία και το κόμμα». Δεν είμαι σίγουρος ποιος ήταν απέναντί τους, αλλά όλοι γνωρίζουμε ποιο ήταν το φιλολαϊκό μπλοκ που βοήθησε τον κ. Παπανδρέου να κάνει το εγκληματικό σφάλμα και να αγνοήσει τις αγορές και την ανάγκη λήψης μέτρων μέχρι την ύστατη στιγμή.
Τώρα, λοιπόν, και αυτοί οι πολιτικοί θέλουν να τους ψηφίσουμε επειδή τάχατες προστάτευσαν τα συμφέροντα των αδυνάμων. Η ωμή αλήθεια είναι ότι εντέλει έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τη φτώχεια και τη δοκιμασία που γνωρίζει μια μεγάλη μερίδα του λαού μας. Εχουν εξίσου μεγάλη ευθύνη με εκείνους που τορπίλισαν τη μεταρρύθμιση Γιαννίτση στο ασφαλιστικό και μας έφεραν σήμερα στο σημείο να μειώνονται πολύ πιο βίαια και πολύ πιο δραματικά οι συντάξεις.
Μακάρι να έχουμε όλοι ωριμάσει μέσα από αυτή την κρίση, παρότι τούτη την ώρα βασιλεύει ο ανεξέλεγκτος θυμός και κυριαρχεί ο λαϊκισμός. Δεν μπορούμε όμως να βγάλουμε τα λάθος συμπεράσματα και να πέσουμε στα ψηφοθηρικά δίχτυα εκείνων που μας πήγαιναν για χρόνια στα βράχια, της φιλολαϊκής και δημοσιονομικά ανεύθυνης πτέρυγας της Ν.Δ. και του λαϊκίστικου βαθέος ΠΑΣΟΚ που ευθύνεται μάλιστα για το προπατορικό αμάρτημα… Αν έπειτα από όλα αυτά ξαναεμπιστευθούμε, κατά πλειοψηφία σε κάθε μεγάλο κόμμα, εκείνους που μας έφεραν εδώ που είμαστε, σημαίνει ότι έχουμε πολύ ακόμη δρόμο για να ωριμάσουμε πολιτικά ως κοινωνία…
