Ξένια Κουναλάκη
Η ανησυχία για το εργασιακό νομοσχέδιο είναι δικαιολογημένη, όπως και η σημερινή απεργία. Υπάρχει όμως ένα σοβαρό πρόβλημα στον τρόπο δράσης των συνδικαλιστών. Πριν από δύο εβδομάδες πραγματοποιήθηκε μια «προειδοποιητική στάση εργασίας» στο μετρό, από την έναρξη της βάρδιας έως τις 10 το πρωί, όταν δηλαδή μετακινούνται κατά πλειονότητα εργαζόμενοι που πάνε στη δουλειά τους. Την περασμένη εβδομάδα κηρύχθηκε παράνομη η απεργία της Πανελλήνιας Ενωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού και μεταβλήθηκε σε στάση εργασίας έως τις 9 π.μ. Χθες, μέλη της Πρωτοβουλίας Δικηγόρων και Νομικών για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα βάφτισαν το υπουργείο Εργασίας σε «υπουργείο Εργοδοσίας». Κάθε μέρα σχεδόν, διαδηλώνουν στο Σύνταγμα σκόρπιες ομάδες 50-100 ανθρώπων. Το κέντρο κλείνει, οι Αθηναίοι βρίζουν, δεν μπορούν να μετακινηθούν, οι κινητοποιήσεις στρέφονται τελικά κατά του κοινωνικού συνόλου και όχι εναντίον της κυβέρνησης ή των εργοδοτών.
Η πλήρης απαξίωση και ο κατακερματισμός των συνδικαλιστικών ενώσεων στην Ελλάδα εξυπηρετεί τελικά μόνο την πολιτική σταδιοδρομία των ηγετών τους. Η διαπραγματευτική ισχύς των εργαζομένων φθίνει καθώς τα αιτήματά τους διατυπώνονται ερήμην των πολιτών. Ουδείς γνωρίζει τι θέλουν οι απεργοί· αν έχουν δίκιο ή άδικο. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι ξύλινη. Στο συλλογικό υποσυνείδητο εγγράφονται ως «μπάχαλοι», που δημιουργούν χάος στην πόλη για ψύλλου πήδημα και δεν σέβονται την ημερήσια διάταξη των υπολοίπων. Η απεργία δεν έχει νόημα, όταν υπάρχει (ίσως μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως)… δελτίο καθημερινών απεργιών και το Google εμφανίζει αμέσως στη σχετική αναζήτηση τη φράση «ποιοι απεργούν σήμερα».
Στις χώρες με σοβαρή συνδικαλιστική οργάνωση, μια απεργία συνιστά πανευρωπαϊκή ή παγκόσμια είδηση και μοχλό πίεσης στις κυβερνήσεις ή στις εργοδοτικές ενώσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στις ΗΠΑ η προοπτική δημιουργίας συνδικάτων σε κολοσσούς, όπως π.χ. η Amazon, φοβίζει σε τέτοιο βαθμό τις επιχειρήσεις, που ασκούν τρομοκρατία στους εργαζομένους τους να το αποφύγουν. Τα (κεντρο-)αριστερά κόμματα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ελπίζουν στην υποστήριξη των ενώσεων προεκλογικά, γιατί ξέρουν ότι αυτές έχουν επιρροή στους ψηφοφόρους. Συχνά, δε, οι οργανώσεις συνδιαμορφώνουν τις προεκλογικές θέσεις των σχηματισμών αυτών. Στον πυρήνα όμως αυτής της συγκροτημένης λειτουργίας των συνδικαλιστικών ενώσεων διεθνώς βρίσκεται ο τρόπος χρηματοδότησής τους: οι πόροι προέρχονται από τα ίδια τα μέλη τους, που ξέρουν ότι η συμμετοχή τους σε αυτές είναι απαραίτητη για να διαφυλάξουν τα δικαιώματά τους και να μην είναι έρμαια των εκβιασμών της εργοδοσίας. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις, από την πλευρά τους, σχεδιάζουν στρατηγικές επέκτασης, επενδύουν κεφάλαια και χρησιμοποιούν σύγχρονα εργαλεία για την επικοινωνία τους και την ενημέρωση της κοινής γνώμης. Ολα αυτά, για την ελληνική κοινωνία, ηχούν σαν επιστημονική φαντασία.
Πηγή: Καθημερινή
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι’ αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
