Αντιγράφω από δυο συγγραφείς στο διαδίκτυο. Λένε και σωστά και λάθος πράγματα. Δεν λένε όμως πως με τη φώτιση φεύγει, εξαφανίζεται από την εμπειρία σου ο εγωισμός, το πιεστικό “εγώ” και “δικά μου”.
Κάποιος Ταλίμπ Μπαχ, που περιγράφει εαυτόν ως Σούφι και μυστικιστή στην ισλαμική αυτή παράδοση, γράφει πως το να νομίζει κάποιος πως είναι πεφωτισμένος είναι μια ένδειξη πως δεν είναι. Αυτό είναι βέβαιο.
Φώτιση, συνεχίζει, είναι να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει ανώτερη γνώση στο σύμπαν από την αυτογνωσία. Όταν το γνωρίζεις αυτό, δηλ. τον εαυτό σου, τότε ξέρεις πως είσαι μια μοναδική νότα στη συμφωνία του σύμπαντος. Γι’ αυτό, γνώρισε τον εαυτό σου. Βρες τη νότα σου και παίζε την σε όλη την πληρότητά της. Μην προσπαθείς να είσαι κάτι που δεν είσαι. Μην παίζεις, μην εκφράζεις τη νότα κάποιου άλλου. Αν παίζεις τη νότα σου, θα εναρμονίζεσαι με τη συμφωνία του σύμπαντος. Αν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου και παίζεις λάθος νότα, όχι τη δική σου, θα είσαι εκτός συγχρονισμού κι όλα στη ζωή θα είναι εναντίον σου…
Στην ουσία ο Σούφης αυτός δεν μας λέει τίποτα. Ούτε τι είναι ο εαυτός που πρέπει να γνωρίσουμε ούτε πώς τον γνωρίζουμε (ποιος εαυτός γνωρίζει ποιον;) και τι είναι αυτή η νότα και πώς τη γνωρίζουμε ως δική μας; Και ποια είναι η συμφωνία του σύμπαντος και πώς την ακούει κανείς;
Ο δεύτερος που διάλεξα είναι ο Μπρους Κηθ που πληροφορεί πως ο πεφωτισμένος (και η πεφωτισμένη) ζει μια απλή ζωή μειώνοντας στο ελάχιστο περισπάσεις που προκαλούν ταραχή και πόνο και αυξάνοντας την εσωτερική γαλήνη.
Οι πεφωτισμένοι ζουν εντελώς στο παρόν. Η φώτιση είναι ταξίδι, όχι προορισμός. Δεν κουβαλάς το συναισθηματικό φορτίο του παρελθόντος μα δέχεσαι την παροδικότητα των γεγονότων και πραγμάτων και δεν αντιστέκεσαι στις αλλαγές. Και βοηθούν τους άλλους να διευρύνουν τις ικανότητες του εαυτού. Αν συναντήσεις τον Βούδα, σκότωσέ τον!
Φώτιση είναι μια συνεχής άσκηση ταπεινότητας, παρουσίας και συμπόνιας. Δεν χρειάζεσαι κάποιον guru ή “δάσκαλο” για να γίνεις κι εσύ φωτισμένος. Φτάνεις στη φώτιση με μια σωρευτική, σταδιακή μεταμόρφωση του τρόπου ζωής σου. Δεν έχεις άγχη και ανησυχίες ή εντάσεις, μα μένεις σε μια κατάσταση χαράς και αταραξίας.
Οι φωτισμένοι είναι οι φυσικοί ηγέτες της ανθρωπότητας, μα λίγοι, και ίσως κανένας από τους γνωστούς ηγέτες, είναι φωτισμένοι. Ο φωτισμένος δεν αναζητάει ή εύκολα αποδέχεται την προσοχή του κόσμου, διότι αυτό δημιουργεί ένταση και ταραχή. Αυτός δεν κρίνει ούτε κατακρίνει ούτε επιβάλλει σε άλλους τη δική του νοοτροπία.
Ζει μια απλή ζωή από στιγμή σε στιγμή. Παρότι η περιγραφή της πορείας είναι εύκολη, η πορεία της περιγραφής δεν είναι…
Αυτός ο Μπρους Κηθ (δίχως άλλα γνωρίσματα) λέει περισσότερα. Μα μένει στην κοινή εμπειρία της καθημερινής ζωής και νομίζει πως “ζώντας από στιγμή σε στιγμή” (αλήθεια, πώς το κάνεις;) αλλάζεις τον τρόπο ζωής σου κι έτσι είσαι φωτισμένος! Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο!
