Η επίγνωσή σου ένιωσε την επιθυμία και είδε μέρος του νου να συναινεί και παρακολούθησε από κοντά όλα όσα έκαναν μυαλό κι αισθήσεις και χέρια κι ένιωσε την απόλαυση όταν τελικά ήπιες το τσάι. Και όλη την ώρα έβλεπε κάτι στον ψυχισμό σου, ή άκουγε κάτι, να νιώθει και να λέει “εγώ…εγώ…”
1. Ένα τηλεφώνημα και λίγα πατήματα πλήκτρων. Σε δυο λεπτά είχες τελειώσει τις ανανεώσεις του συμβολαίου σου για το κινητό τηλέφωνο. Και σιωπηλά ευχαριστείς την ψηφιακή τεχνολογία που διεκπεραιώνει τη συναλλαγή. Χάνεις, βέβαια, την επαφή με τον άνθρωπο. Μα χάνεις και τυχόν παρεξήγηση και τριβή. Και κερδίζεις χρόνο τον οποίο, ή μεγάλο μέρος του, θα διαθέσεις για επαφές με άλλους ανθρώπους.
Η ψηφιακή τεχνολογία, όπως και άλλες τεχνολογίες, σε απαλλάσσει επίσης από το βάρος της αντίληψης “εγώ κάνω” που παράγει το φούσκωμα υπερηφάνειας και απαιτήσεις ν’ αναγνωριστούν και να αμειφθούν οι δεξιότητές σου!
Υπάρχουν και άλλες παρόμοιες αντιλήψεις που γίνονται βαρίδια στη νοοτροπία σου. “Εγώ έχω – εξυπνάδα, ικανότητα, ομορφιά” κ.λπ. που συχνά διατυπώνονται με το “Εγώ είμαι” και το αντίστοιχο επίθετο! Ή “Εγώ ξέρω – τα πάντα” ακόμα και όσα δεν ξέρω! Και η κουραστική “Εγώ θέλω” που δεν σταματά καθώς οι επιθυμίες τρέχουν αδιάκοπα.
Παρότι όλες αυτές οι επίμονες απόψεις σχετίζονται στενά και λειτουργούν με όμοιο τρόπο, σήμερα θα ασχοληθώ λεπτομερώς με την “Εγώ κάνω”.
2. Μας αρέσει να κάνουμε και να δείχνουμε, ακόμα και όταν τα γεγονότα μας πιέζουν. Όμως ας πάρουμε ένα πολύ κοινό απλό παράδειγμα.
Είναι νωρίς απόγευμα και θέλεις να φτιάξεις ένα τσάι – ας πούμε του βουνού. Βάζεις το νερό να βράσει κι ετοιμάζεις φλυτζάνι και γλυκαντικό και τα κλαδάκια και τα μπουμπούκια του τσαγιού μέσα στην τσαγιέρα. Μόλις χοχλάσει το νερό χύνεις όσο χρειάζεται μέσα στην τσαγιέρα και περιμένεις να πάρει το νερό το άρωμα και τη γεύση του τσαγιού σου. Μόλις πάρει χρώμα και άρωμα το χύνεις μέσα από σουρωτήρι στο φλυτζάνι και το ανακατεύεις για να διαλυθεί το γλυκαντικό. (Αν είναι κάποιο εγγλέζικο τσάι μπορεί να προσθέσεις και γάλα.)
Μετά το απολαμβάνεις, καθώς το πίνεις γουλιά γουλιά και μασουλάς ίσως κι ένα μπισκότο και σκέφτεσαι πόσο ωραία έφτιαξες το τσάι!
Μα είναι αλήθεια πως το έφτιαξες εσύ;
Υπάρχει όντως ένα “εγώ” που φτιάχνει το τσάι;
Ας τα πάρουμε αναλυτικά με τη σειρά.
3. Η ίδια η επιθυμία για τσάι ήρθε στον ψυχισμό σου από μόνη της (ή έστω από κάποιο συνειρμό), μα δεν ξέρεις από πού ακριβώς. Την είδες ή την ένιωσες ξαφνικά.
Το ίδιο το τσάι το αγόρασες (ή το αγόρασε κάποιο δικό σου πρόσωπο) ή σου το χάρισαν κάποιοι γνωστοί ή φίλοι.
Επειδή το έχεις ξαναφτιάξει ή έχεις δει/ακούσει πως φτιάχνεται, υπάρχει στη μνήμη σου η γνώση η οποία ξεδιπλώνεται βήμα-βήμα ή στοιχείο-στοιχείο.
Αυτή η γνώση καθοδηγούσε στη συνέχεια όλες τις ενέργειες για το φτιάξιμο του τσαγιού.
Τα σύνεργα υπάρχουν – η κουζίνα που θα δώσει την απαραίτητη θερμότητα, η κατσαρόλα και το νερό. Και η γνώση οδηγεί το σώμα και τα όργανα του να κάνουν όλες τις αναγκαίες προετοιμασίες. Βλέπεις τα πόδια να κινούνται και τα χέρια να βάζουν νερό από τη βρύση, ν’ ανάβουν την κουζίνα και να τοποθετούν πάνω στο μάτι την κατσαρόλα. Τα ίδια χέρια ετοιμάζουν το φλυτζάνι και την τσαγιέρα υπό την εποπτεία των ματιών και της επίγνωσής σου.
Τα σωματικά μέλη έκαναν όλες τις αναγκαίες ενέργειες με τα σύνεργα και τα συστατικά στοιχεία!…
Η επίγνωση εποπτεύει όλη την ώρα τη γνώση και τη δράση….
Η επίγνωσή σου ένιωσε την επιθυμία και είδε μέρος του νου να συναινεί και παρακολούθησε από κοντά όλα όσα έκαναν μυαλό κι αισθήσεις και χέρια κι ένιωσε την απόλαυση όταν τελικά ήπιες το τσάι. Και όλη την ώρα έβλεπε κάτι στον ψυχισμό σου, ή άκουγε κάτι, να νιώθει και να λέει “εγώ…εγώ”….
Μα ποιο στοιχείο από όλα είναι το “εγώ”; Πού είναι το “εγώ” τώρα; Τι ακριβώς είναι το “εγώ” που διεκδικούσε κάθε ενέργεια και τώρα διεκδικεί το διάβασμα που κάνει η όραση και ο νους – και διεκδικεί όλη την ύπαρξη;…
