Υπάρχουν τρία είδη κίνησης: από το λεπτό στο χοντρό, από το χοντρό στο λεπτό και στο ίδιο επίπεδο. Μα όλα τα είδη κίνησής μας, όλες οι κινήσεις μας έχουν ως πηγή τους ή κίνητρο κάποια επιθυμία.
Φτωχός, έγραψε ο Πλάτων στην Πολιτεία, δεν είναι αυτός που νιώθει στερημένος μα αυτός που έχει πολλές επιθυμίες. Διότι καθώς νιώθει συνεχώς με τις πολλές διαδοχικές επιθυμίες να στερείται το ένα και το άλλο (έστω κι αν αυτά δεν είναι απαραίτητα), κινητοποιείται, τρέχει, ψάχνει και ξοδεύεται για να τ’ αποκτήσει. Έτσι ταλαιπωρείται κιόλας ξοδεύοντας νοητική και σωματική ενέργεια.
Μα οι μάζες των ανθρώπων, όλοι μας, είμαστε τόσο ταυτισμένοι με αυτό (ό,τι να ΄ναι) που επιθυμούμε και τη δράση απόκτησης, τόσο παθιασμένοι, που δεν αντιλαμβανόμαστε ούτε την τύφλωσή μας ούτε την απώλεια ενέργειας.
Κατά πάσα πιθανότητα πιστεύετε πως η οθόνη που αυτήν τη στιγμή κοιτάτε είναι κάτι άψυχο, νεκρό, όπως και το κάθισμα όπου κάθεστε, οι τοίχοι του κτιρίου, το έδαφος, ο αέρας κ.λπ. κ.λπ. Άλλοι έχουν πολύ διαφορετική άποψη. Αλλά δεν θα επεκταθώ σε αυτήν την κατεύθυνση. Μένω με μας, τα έμψυχα, ζωντανά πλάσματα με αισθήσεις, νου και λογική και διάκριση.
Για μας τους ανθρώπους, λοιπόν, για σένα και για μένα, η επιθυμία είναι η ενέργεια για κάθε κίνηση από κάποιο σημείο, για κάθε εξέλιξη από κάποια πηγή. Το σώμα μας με τα μέλη του δεν μπορεί να κάνει καμιά κίνηση αν δεν ενεργήσει κάποια επιθυμία.
Η επιθυμία είναι ο μοχλός με τον οποίο η Φύση εξασφαλίζει την προοδευτική εξέλιξη στη δημιουργία. Αυτή η εξέλιξη, το ξετύλιγμα της ζωής μας στον υλικό κόσμο, είναι κίνηση συνήθως στο ίδιο επίπεδο έχοντας αρχίσει από το πολύ λεπτό προς το χοντρό και συνεχίζοντας έτσι. Μεγαλώνουμε αφήνοντας πίσω τις λεπτές καταστάσεις αθωότητας και αγνότητας του βρέφους για τις πιο χοντρές (βουλιμίας, προσπάθειας, απόκτησης, απώλειας κ.λπ.) του ενήλικα και του ηλικιωμένου. Μετά οι κινήσεις είναι γενικά στο ίδιο επίπεδο – όταν ντυνόμαστε, τρώμε, πάμε στη δουλειά, φτιάχνουμε οχήματα και κτίρια κ.λπ. κ.λπ.
Μα υπάρχει και η κίνηση επιστροφής στην πηγή. Αυτή είναι εσωτερική, ψυχολογική: λέγεται «ανέλιξη». Μερικοί τη λένε «πνευματική απασχόληση», μα οι λέξεις «πνεύμα, πνευματικό, πνευματικότητα» έχουν πια χάσει εκείνη την αρχική έννοια επιστροφής στην πηγή του όντος.
Δεν μπορείς να τρέχεις και στις δυο κατευθύνσεις συγχρόνως – εξέλιξη και ανέλιξη. Μπορείς να τρέχεις στο ίδιο επίπεδο πολλή ώρα, μα θα το κάνεις είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση: είτε με τρόπο που συνεχίζει προς το χοντρότερο είτε με τρόπο προς το λεπτότερο.
Η επιθυμία είναι δίμορφη ή σαν δίκοπο μαχαίρι. Είναι όπως ο άνεμος που φέρνει σύννεφα και θύελλα ή που διώχνει τη θύελλα και συννεφιά. Διότι είναι η επιθυμία που σε κρατά αιχμάλωτο, δούλο, στη ζωή στον κόσμο αυτό. Μα είναι η επιθυμία που θα σε οδηγήσει πίσω στην πηγή κι ελευθερία.
Έτσι έχουμε ή επιθυμία για ανέλιξη σε Αυτοσυνειδησία ή για εξέλιξη, καλοπέραση και περισσότερη απόλαυση του υλικού κόσμου. Αν στην πορεία για Αυτοσυνειδητοποίηση παρεισφρήσει ένα δράμι έστω επιθυμίας για υλική καλοπέραση, η πορεία σταματά αμέσως εκείνη τη στιγμή και για όσο διαρκεί η εκπλήρωσή της επιθυμίας.
Η επιθυμία για καλοπέραση φέρνει συμφορά και δυστυχία. Επιπλέον, επανάληψη και ατελείωτη διαδοχή χαράς και πόνου. Αυτή είναι κουραστική και επώδυνη.
Η Φύση θανάτωσε δισεκατομμύρια κύτταρα και σπερματοζωάρια για να σε δημιουργήσει στη μορφή και κατάσταση που έχεις τώρα. Δεν θα διστάσει να θανατώσει δισεκατομμύρια δικά σου «εγώ» για να δημιουργήσει κάτι άλλο!
Εξέλιξη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ανάπτυξη, βελτίωση, μετάβαση σε κάτι καλύτερο ή ανώτερο, όπως κοινώς πιστεύεται ακόμα και από επιστήμονες.
Αυτή η εξέλιξη προς καλοπέραση και διασκέδαση εξυπηρετεί τους σκοπούς της Φύσης για την ευημερία και ευταξία του Σύμπαντος. Οι επιθυμίες σου προάγουν αυτόν τον σκοπό τελικά, όχι δικούς σου σκοπούς.
Είναι όπως στον πόλεμο. Σκοτώνεις ή σκοτώνεται για να ηττηθεί, όπως εύχεσαι κι ελπίζεις, ο εχθρός. Μα ο πόλεμος δεν γίνεται για να νικήσεις ή να διακριθείς εσύ!
Οι επιθυμίες σου είναι άπειρες, δεν τελευτούν.
Από πού έρχονται τόσες και τόσες επιθυμίες ακατάπαυστα;
Γιατί δεν μπορείς να τις σταματήσεις ή έστω να τις μειώσεις ή να διακρίνεις τι είναι προς αληθινό όφελός σου;
Αν ποτέ επιστρέψεις στην πηγή, στην Πρωταρχή των πάντων και της ύπαρξής σου, θα δεις το πελώριο και πανώριο παιχνίδι των επιθυμιών, με πλήρη απόσπαση και θα έχεις πάψει να παρασέρνεσαι ορμητικά στο παιχνίδι της εξέλιξης στον υλικό κόσμο. Θα έχεις πραγματική ελευθερία. Κι αυτή είναι πραγματική πνευματικότητα.
