Όλες οι κυβερνήσεις και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών διακηρύσσουν την βαθιά επιθυμία τους για Ειρήνη, μα όλες ετοιμάζονται για πόλεμο. Η δε Ρωσία επιδόθηκε στον αισχρό αιματηρό πόλεμο στην Ουκρανία διότι, λέει, η Ουκρανία κάποτε ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (και της ΕΣΣΔ). Με το ίδιο σκεπτικό η Ρωσία πρέπει να υπαχθεί στη Σκανδιναβία (Νορβηγία, Σουηδία, Δανία, Ισλανδία) αφού το Ρους (ή Ρως) ιδρύθηκε από Βίκινγκ Βαράγγους (= Σκανδιναβούς).
Οι ΗΠΑ είναι ήδη πλήρως εξοπλισμένες (και) με (πυρηνικά) υποβρύχια και αεροπλανοφόρα να οργώνουν και να εποπτεύουν τους ωκεανούς και με βάσεις σε πολλές χώρες σε όλα τα μήκη και πλάτη. Η Κίνα επίσης εξοπλίζεται με νέα οπλικά συστήματα, με αεροπλανοφόρα και αεροσκάφη για να διασφαλίσει τις θαλάσσιες διαδρομές μέσω των οποίων τροφοδοτείται με αναγκαίους πόρους μα κι επειδή έχει επεκτατικές βλέψεις προς την Ταιβάν (που όμως δεν θέλει την Κίνα).
Με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία 24/2/22 πολλές Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Πολωνία, η Γερμανία, κ.λπ. άρχισαν επίσης να αυξάνουν τις αμυντικές τους δαπάνες από φόβο των Ρώσων.
Η εριστικότητα φαίνεται να είναι, αν όχι έμφυτη τάση, σίγουρα βαθιά ριζωμένη στον ανθρώπινο χαρακτήρα. Η ανθρωπότητα έχει περάσει πολλούς μικρούς και μεγάλους πολέμους για κατακτήσεις εδαφών, λαών και φυσικών πόρων. Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί Ειρήνης, το πρακτικό πρόβλημα του αλληλοσκοτωμού μας δεν βρίσκει μόνιμη λύση. Υπάρχουν εμφύλιοι στη Συρία, στην Υεμένη, στην Αιθιοπία και άλλες χώρες με ισλαμικό πληθυσμό.
Η εριστικότητα, η βία, φαίνεται να υπάρχει στην καρδιά όλων. Διότι όλοι εμείς νιώθουμε την ανταγωνιστικότητα μεταξύ μας. Να γίνουμε πιο πλούσιοι, πιο δυνατοί, πιο φημισμένοι, πιο ευχάριστοι κ.λπ. κ.λπ. Κι εμείς εκλέγουμε τους πολιτικάντηδες που διαφεντεύουν με παραπλανητική διπλωματία, με υποκρισία, με εξοπλισμούς, με πατριδοκαπηλία κι εθνική συνθηματολογία.
Δεν είναι μόνο τα κράτη και τα έθνη που εκδηλώνουν ανταγωνισμό κι εριστικότητα – ως τη σύγκρουση και τον πόλεμο. Κι εμείς οι κοινοί πολίτες, τα άτομα στην κοινωνία, στην τάξη μας ή την ομάδα μας ή ακόμα και στην οικογένεια, εκδηλώνουμε αυτήν την τάση εριστικότητας, ανταγωνισμού και βίας.
Δεν έχουμε πάψει να θυσιάζουμε στον θεό Άρη (ή όπως αλλιώς λέγεται σε άλλες θρησκείες) και να επικαλούμαστε την εύνοια του για τις διεκδικήσεις μας.
Έχουμε ποτέ εξετάσει στον ψυχισμό μας αυτήν την τάση; Τον όλο μηχανισμό της οργής κι εριστικότητας, της βίας, του ανταγωνισμού;
Έχεις εσύ, καλέ μου αναγνώστη, ερευνήσει αυτό το θέμα; Όχι με συζητήσεις και αναγνώσεις και άλλες θεωρητικές προσεγγίσεις. Μα πρακτικά, με αυτοεξέταση. Γιατί ανταγωνίζεσαι, γιατί οργίζεσαι, γιατί θέλεις να εκδικηθείς, γιατί φιλονικείς; Έχεις διερευνήσει σε βάθος την όλη διαδικασία – το ξεκίνημα, την ανάπτυξη, το σβήσιμο – τον όλο κύκλο που επαναλαμβάνει τόσο συχνά και βασανιστικά;
Πώς θα υπερβούμε την εριστικότητα και τη βία της αν δεν δούμε και κατανοήσουμε καθαρά στον δικό μας ψυχισμό την αιτία και τον μηχανισμό που την προκαλεί;
Θέλουμε πράγματι να την εξαλείψουμε από τον ψυχισμό μας;
