1. Δεν γεννιόμαστε! Ναι, το σώμα γεννιέται κληρονομώντας χαρακτηριστικά από τη μητρική γραμμή και την πατρική. Μα εσύ, ο κάτοχος και χειριστής του σώματος, σαφώς δεν είσαι το σώμα σου. Πώς ξέρεις ότι γεννήθηκες από μια μήτρα; Το ξέρεις μόνο επειδή το έχεις μάθει από άλλους, τους γονείς σου ή το πιστοποιητικό γέννησης κι επειδή είσαι ταυτισμένος με το σώμα.
2. Δεν πεθαίνουμε! Μόνο ότι γεννιέται πεθαίνει. Αφού δεν γεννήθηκες δεν θα πεθάνεις. Το σώμα παλιώνει και πεθαίνει και διαλύεται. Εσύ, ο κάτοχος και χειριστής, πώς ξέρεις πως πεθαίνεις; Συχνά δεν νιώθεις νοερά, ψυχολογικά ακριβώς όπως ήσουν στα 15 ή και στα 5; Το αίσθημα (όχι μια σκέψη) ύπαρξης δεν μένει αναλλοίωτο όλα αυτά τα χρόνια; Η επίγνωση που παρατηρεί τα πάντα επίσης δεν μένει αναλλοίωτη
Τι συμβαίνει μετά τον θάνατο του σώματος; Τι συμβαίνει πριν τη γέννησή του; Αν γνωρίσουμε το ένα, υποθέτω, θα γνωρίσουμε και το άλλο. Μπορείς να γνωρίζεις το τέλος και το αποτέλεσμα χωρίς να γνωρίζεις την αρχή και την αιτία;
3. Ωρίμανση ενδιάμεσα έρχεται μόνο μέσω δράσης, παρατήρησης και υπομονής. Όσα βιβλία κι αν διαβάσεις, όσες οδηγίες κι αν φυλάξεις στον νου από γονείς και δασκάλους, από φιλοσοφία και θρησκεία, θ’ αποκτήσουν πραγματικό νόημα μόνο στην πρακτική εφαρμογή και όταν σκέψη, συναίσθημα κι επιθυμία για δράση συντονίζονται αρμονικά δίχως σύγκρουση ή σύγχυση.
Η εξυπνάδα βρίσκει τον στόχο που ατάλαντοι δεν πετυχαίνουν. Η εκπαιδευμένη ιδιοφυΐα βρίσκει τον στόχο που άλλοι δεν βλέπουν. Η ωρίμανση που είναι σοφία θα ρωτήσει – «Είναι απαραίτητο;»
4. Μόνο ένας ώριμος νιώθει ικανοποίηση μόνιμη και είναι πραγματικά ισχυρός γνωρίζοντας την ορθή χρήση των πραγμάτων. Έτσι δεν εξαπατά, δεν επιθυμεί τα των άλλων, ούτε πιο πολλά από όσα χρειάζεται, δεν επαίρεται και δεν επικρίνει με βλαπτική δράση, κοροϊδία, μοχθηρία ή περιφρόνηση.
5. Υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο των ανθρώπων όπως υπάρχει στο σύμπαν. Βλέπουμε να λειτουργούν φυσικοί νόμοι που δεν θεσπίσαμε εμείς· μια πέτρα θα πέσει κάτω όσες φορές και αν την ρίξουμε ψηλά· το νερό θα χοχλάσει στην ίδια θερμοκρασία παντού, πάντοτε· πρέπει ν’ αναπνέουμε για να ζούμε. Μα δεν γνωρίζουμε όλους τους νόμους.
Όλα τα φαινόμενα, όλα όσα μας συμβαίνουν, είναι αποτελέσματα της ενέργειας νόμου κι εκφράσεις δικαιοσύνης. Όλα δίκαια. Συχνά όμως δεν γνωρίζουμε τους νόμους που ενέργησαν κι έτσι ορισμένα γεγονότα μας φαίνονται ατυχήματα.
6. Δεν υπάρχει καλό και κακό. Μόνο η σκέψη και η επιθυμία δίνουν αυτές τις δύο ιδιότητες. Καλό θεωρείται ό,τι βοηθάει στην εκπλήρωση μιας επιθυμίας και κακό ό,τι εμποδίζει ή ακυρώνει την επιθυμία.
7. Δεν υπάρχει όμορφο και άσκημο. Είναι θέμα θέσης παρατήρησης – χωροταξικής και ψυχολογικής. Από μακριά μια καταιγίδα στη θάλασσα με μια αστραπή μπορεί να είναι πανέμορφο θέαμα. Αλλιώς το βλέπεις και το νιώθεις αν είσαι μέσα σε μικρό πλεούμενο εκείνη την ώρα.
Από μακριά όλα φαίνονται όμορφα ή θολά και συγχυσμένα ή δεν φαίνονται. Από κοντά φαίνονται πολύ διαφορετικά. Αλλιώς πάλι σου φαίνονται αν γνωρίζεις από καλές τέχνες κι αλλιώς αν όχι. Αλλιώς πάλι αν νιώθεις χαρούμενος και διαυγής και αλλιώς αν όχι.
Αλλιώς, αφού όλα είναι δίκαια (§ 5), όλα είναι καλά, ορθά και ωραία.
8. Ναι, το χρήμα έχει μεγάλη δύναμη κι έλξη στον κόσμο, στην εποχή μας, τουλάχιστον. Αν το έχεις σε αφθονία γίνεσαι περιζήτητος: έχεις δύναμη, έχεις φίλους, κόλακες κι εχθρούς. Μα δεν αρκεί.
Με τη βοήθεια του:
Αγοράζεις ανέσεις και πολυτέλεια, όχι όμως ευτυχία. Μπορείς να έχεις πολλούς συντρόφους, όχι όμως αγάπη. Μπορείς να έχεις γιατρούς και φάρμακα, όχι όμως υγεία. Μπορείς να έχεις πουπουλένια στρώματα και μεταξένια σεντόνια, όχι όμως καλό ύπνο.
Κάτι άλλο είναι απαραίτητο.
9. Να συνειδητοποιήσουμε πως ψευδόμαστε ακατάπαυστα, να το σταματήσουμε και να ζούμε με την αλήθεια. Μόνο όταν κάνουμε ειλικρινή προσπάθεια να λέμε την αλήθεια σε όσους αγαπάμε, τουλάχιστον, θα δούμε πόσο συχνά, πυκνά, ψευδόμαστε. Και δεν ψευδόμαστε μόνο στους άλλους, μα πρώτα και συνηθέστερα στον ίδιο τον εαυτό μας. Είναι μια σχεδόν ακαταμάχητη, κάκιστη συνήθεια.
10. Ας μην κάνουμε σε άλλους ό,τι δεν θέλουμε οι άλλοι να κάνουν σε μας. Είναι ο χρυσός κανόνας της ανθρώπινης συμπεριφοράς και δράσης και διατυπώνεται στην κουλτούρα κάθε έθνους. Μόνο που ενώ η σοφία του αναγνωρίζεται, η εφαρμογή του παντού παραγκωνίζεται.
Μόνο ο πραγματικά ώριμος, ο σοφός τον εφαρμόζει.
