Μόλις επιχειρήσεις να τον δεις καθαρά αυτόν τον χαμαιλέοντα-εαυτό…. εξαφανίζεται
Λέγεται σφετεριστής και υπάρχει ο αρχέτυπος μύθος (σε πολλές εκδοχές) όπου ο βασιλιάς ανατρέπεται, φυλακίζεται, εξορίζεται (ενίοτε δολοφονείται) από τον αδερφό του με τη συνεργασία της άπιστης βασίλισσας. Κλασικό παράδειγμα βρίσκεται στο θεατρικό Hamlet του Σαιξπήρου.
Δύσκολα πιστεύουμε πως ο ακούραστος, φλύαρος σχολιαστής στο μυαλό μας, τον οποίο ακούμε και νιώθουμε όλες τις ώρες του ξύπνιου μας, είναι πλαστός εαυτός, ψεύτικος.
Και όμως πόσο εύκολα εξαφανίζεται μόλις γλιστρήσουμε στον δίχως όνειρα βαθύ ύπνο και τον οποίο απολαμβάνουμε και αναζωογονούμαστε!
Μπορεί κάτι πραγματικό, ένας αληθινός εαυτός που φαντάζει τόσο ρεαλιστικός στον ξύπνιο και σε διάφορες ονειρικές καταστάσεις να εξαφανίζεται, να μην υπάρχει, στον ύπνο;
Λέει ακατάπαυστα, νιώθει «Είμαι αυτό, είμαι έτσι», μα την άλλη στιγμή λέει και νιώθει «Είμαι το άλλο», συχνά το αντίθετο του προηγούμενου – και μετά κάτι άλλο! Και ο σύνολος νους το πιστεύει, πείθεται.
Μα υπάρχει ακόμα ένα εύκολο τεστ. Ψάξτε να τον δείτε, να τον εντοπίσετε, να τον προσδιορίσετε. Αμέσως γίνεται άφαντος.
Μόλις επιχειρήσεις να τον δεις καθαρά αυτόν τον χαμαιλέοντα-εαυτό, πάλι εξαφανίζεται. Στη θέση του μένει ένα ομιχλώδες, ακαθόριστο κενό – και μια αμήχανη σιωπή!
Το ακαθόριστο, σιωπηλό κενό επίσης δεν είναι ο εαυτός. Διότι και αυτό παρατηρείται. Και αυτό σημαίνει πως υπάρχει κάτι άλλο που απαρατήρητο παρατηρεί όλες τις καταστάσεις.
Τι είναι αυτός ο παρατηρητής, ο αθέατος θεατής;
