1. Η ανθρώπινη Ιστορία είναι από το 3000 πκε περίπου και δώθε γεμάτη με ηγεμόνες κάθε είδους, στρατηλάτες, κατακτητές, βασιλιάδες, αυτοκράτορες. Αυτήν την Ιστορία μαθαίνουμε – την Ιστορία της βίας και του εγκλήματος. Αλλά τελικά τίποτα από τις εκστρατείες και κατακτήσεις δεν μένει, καθώς τα γεγονότα κυλούν αργά ή ορμητικά και σαρώνουν τα πάντα φέρνοντας νέες εκστρατείες και κατακτήσεις, που κι αυτές θα χαθούν στην αδυσώπητη ροή του χρόνου.
Ναι, υπάρχουν μεγάλοι κατακτητές, λένε σοφοί σαν τον Βούδα, που κατέκτησαν πολλές χώρες, πολλούς λαούς, μα μεγαλύτερος κατακτητής είναι αυτός που κατακτά τον εαυτό του. Και με αυτό, βέβαια, εννοούν τον εαυτούλη που βλέπουμε και νομίζουμε ως αληθινό, ενώ αλλάζει ακατάπαυστα και είναι γεμάτος πάθη, επιθυμίες και αδυναμίες βασανιστικές.
2. Αυτές οι επιθυμίες και αδυναμίες, αυτά τα πάθη και συμπλέγματα, είναι οι εχθροί που χρειάζονται κατάκτηση, διάλυση ή εξημέρωση. Και είναι πολλοί και ισχυροί με τη δύναμη της αδράνειας, που έχει δράση μα είναι μηχανική από συνήθεια.
Ο νους στον διανοητικό και στον αισθηματικό του τομέα ξεχειλίζει με φιλοδοξίες, προσκολλήσεις, ματαιοδοξίες κι εμμονές, με φαντασία, οκνηρία, λαιμαργία, λαγνεία, εξουσιομανία, εγωπάθεια κι αλαζονεία.
Μετά, είναι οι ‘γνώσεις’ μας. Ο νους είναι γεμάτος από σχετικές και άσχετες πληροφορίες, χρήσιμες και άχρηστες, γεμάτος αναμνήσεις, ονειροπολήσεις και φαντασιώσεις. Και συνεχώς βομβαρδίζεται από τη ραδιοτηλεόραση και τα άλλα ΜΜΕ με νέες πληροφορίες κι εντυπώσεις.
3. Όλη δε η πληροφόρηση αυτή δεν είναι γνώση πραγματική. Και τι τις θέλουμε όλες αυτές τις πληροφορίες;
Μερικές, όπως το να χρησιμοποιούμε το λάπτοπ ή να φτιάχνουμε μια ομελέτα, είναι πολύ χρήσιμες και περνούν ευτυχώς στο αυτόματο σύστημα του νου και δεν ξεχνιούνται. Μα υπάρχουν τόσα πολλά άλλα παρδαλά και άχρηστα πράγματα – και αυτά κρατούν τον νου σε κίνηση με ασίγαστη, ανεξέλεγκτη βαβούρα.
Τι μεγάλη ανακούφιση νιώθουμε όταν, χωρίς να το ξέρουμε, χωρίς να έχουμε κάνει εμείς κάτι, ο νους ησυχάζει για λίγο και απολαμβάνει μια δυσεύρετη γαλήνη. Τι ευτυχία!
Τότε νιώθουμε να υπάρχουμε και να είμαστε σε αρμονία με τον κόσμο και με όποια γεγονότα ξετυλίγονται στο περιβάλλον.
Και τότε βλέπουμε πως έχουμε μια φυσική επίγνωση της ύπαρξής μας, του γαλήνιου εαυτού μας και του κόσμου.
4. Αυτοί οι εσωτερικοί εχθροί, οι πραγματικοί που με αρχισυνωμότη τον εγωισμό δημιουργούν τους εξωτερικούς, συνοψίζονται στο σύστημα Γιόγκα σε πέντε κύριες κατηγορίες: άγνοια, ξεχωριστή ύπαρξη, αρέσκειες και απαρέσκειες κι εμμονή για ζωή στον υλικό κόσμο.
Μα έχουμε και μια συμμαχία καλών υπερασπιστών.
Πρώτη είναι η δύναμη της απλής νόησης και ουδέτερης επίγνωσης, όπου θεάσαι τα πάντα δίχως σχόλια και κρίσεις. Μετά είναι η θύμηση όπου θυμάσαι να μένεις με την απλή, γαλήνια επίγνωση, δίχως επιθυμία και προσπάθεια.
Μετά είναι το ισχυρό ζευγάρι της αξιολόγησης και διάκρισης. Μα αυτές χρειάζονται την ησυχία της νόησης, αλλιώς αξιολογούν κι επιλέγουν σύμφωνα με παρελθοντικές αξίες της συνήθειας – όλο λάθη!
Αυτές οι συμμαχικές δυνάμεις θα βοηθήσουν μόνο αν υπάρχει επιθυμία για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Πόσοι έχουν τον παλμό αυτής της επιθυμίας, άραγε;
