Έχω γράψει κι έχουμε αναρτήσει πολλά άρθρα για την ελεύθερη βούληση (π.χ. 43. Ψυχολογία: Ελεύθερη Βούληση). Το κύριο συμπέρασμα είναι πως μπορεί να φαίνεται πως έχουμε κάποια ελευθερία επιλογής σε ορισμένες συνθήκες, μα στο γενικότερο πλαίσιο της οικουμενικής ζωής δεν έχουμε. Δεν αποφασίζουμε όλοι εμείς πότε θα αρρωστήσουμε και θα γίνουμε καλά, πότε θα πεθάνουμε κλπ. Ακόμα και όταν φαίνεται πως επιλέγουμε μια μπανάνα και όχι μήλο ή πορτοκάλι, ακόμα και τότε λειτουργούν στα υπόγεια του νου στοιχεία ή δυνάμεις που παραγνωρίζουμε μα που επηρεάζουν αποφασιστικά την επιλογή μας.
Πιθανώς σε κάποιο πολύ ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, οντότητας και συνειδησίας, να υπάρχει ελεύθερη βούληση. Μα έτσι όπως είμαστε στη συνηθισμένη μας κατάσταση αυτή η ελευθερία είναι ανύπαρκτη και μόνο πλασματική. Καλύπτεται από πολλές συνήθειες και άγνωστες δυνάμεις (όπως οι αδιάκοπες αισθηματικές μεταπτώσεις – έρωτας, ζήλεια, μίσος, συμπόνια κλπ.) και, κυρίως, εκδηλώσεις ανοησίας, παραλογισμού και σύγχυσης.
Παραθέτω ένα σχόλιο που έγραψε κάποιος “Άγνωστος” στο 43. Ψυχολογία: Ελεύθερη Βούληση:
“Υπαρχει ελευθερη βουληση. Ειναι θεμα επιλογης του ατομου. Τα τοσα επιτευγματα της κοινωνιας μας δεν υλοποιηθηκαν τυχαια. Φυσικα στον κοσμο που ζουμε το καθε τι δεν υπαρχει χωρις το αντιθετο του. Ετσι το αποτελεσμα των επιλογων μας ειναι αμφιρροπο. Για καθε επιλογη καλο θα ειναι να εχουμε ως γνωμονα το συλλογικο καλο. Μονο τοτε μπορουμε να ελπιζουμε οτι αμβλυνουμε την αρνητικοτητα που υπαρχει. Ομως μπορεις να εισαι και χωρις επιλογες. Οι επιλογες διχαζουν το Ειναι των ανθρωπων. Η χωρις επιλογη επιγνωση ειναι η ενεργεια που υλοποιει το ονειρο. Η προσηλωση στο στοχο θελει αφοσιωση. Επιπλεον η παραμικρη αμφιβολια στο επιπεδο του Ειναι φερνει βουνα εμποδιων στον κοσμο των γεγονοτων.”
Δηλώνει ξεκάρφωτα, προφανώς χωρίς να έχει διαβάσει όλο το κείμενο στο άρθρο 43 και, οπωσδήποτε, χωρίς να έχει καταλάβει τίποτα, πως “υπάρχει ελεύθερη βούληση” και δικαιολογεί τη δήλωσή του με ανόητες αοριστίες και βαθιά συναισθηματική σύγχυση.
Πουθενά δεν λέει το κείμενο πως τα κοινωνικά επιτεύγματα (ποια;) υλοποιήθηκαν τυχαία. Και, φυσικά, λόγω μηχανικής επανάληψης οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν πολλά και τρανά δίχως ίχνος ελεύθερης βούλησης.
Μετά, επιδίδεται σε συναισθηματικά ηθικά διδάγματα, έχοντας ξεχάσει την “ελεύθερη βούληση”. Γνώμονας μας πρέπει να είναι το συλλογικό Καλό, σάμπως και αυτό αποδείχνει την ύπαρξη “ελεύθερων επιλογών”, κι έτσι ελπίζουμε (που είναι η ελεύθερη επιλογή εδώ;) να αμβλύνουμε την αρνητικότητα.
Μετά πάλι, μας δίνει νέα ασυναρτησία: “Οι επιλογές διχάζουν το είναι των ανθρώπων”. Κι επιβεβαιώνει την ανυπαρξία “ελεύθερης βούλησης” λέγοντας “Η χωρίς επιλογή επίγνωση είναι η ενέργεια που υλοποιεί το όνειρο”, δηλαδή το μεγάλο επίτευγμα!;!;
Η σύγχυση είναι απερίγραπτη.
Δεν είναι μόνο η βούληση που είναι φυλακισμένη σε μηχανιστική συνήθεια, μα και η νοημοσύνη. Δεν υπάρχει λογική σύνδεση στα γραφόμενά του κι ελπίζω να μην έχει παιδιά, διότι θα δεινοπαθούν. Και δυστυχώς ο κύριος αυτός άθελά του αντιπροσωπεύει έναν τεράστιο αριθμό Ελλήνων. Διότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας ονειροπολούν και υπνοβατούν τρεκλίζοντας με όμοιο τρόπο.
Κι επιλέγουν ελεύθερα με την ψήφο τους τους πολιτικάντηδες που κυβερνούν, δήθεν!
