1. Ως συνήθως, πολλά λέγονται και γράφονται σχετικά και άσχετα για το θέμα, που δεν είναι καθόλου καινούριο. Και αυτό θα συνεχιστεί. Και κάτι πρέπει να γίνει και θα γίνει. Αλλά κατά πόσο αυτό θα είναι καλό για τους μαθητές είναι άλλο θέμα.
Η διδασκαλία των Θρησκευτικών είναι μόνο ένα μικρό τμήμα της γενικότερης Παιδείας των ελληνοπούλων. Και η Παιδεία γενικά έχει απόψεις που ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ή κατανοούν.
Το συγκεκριμένο μάθημα έχει, όπως λένε, ομολογιακό χαρακτήρα, δηλαδή διδάσκεται μόνο ο Χριστιανισμός έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται σε μια παγιωμένη και περιορισμένη (διότι διαφέρουν άλλες σέχτες με άλλα δόγματα και τελετές) μορφή η Ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδας – με τα δόγματα και τα τελετουργικά της.
Εδώ και πολύ καιρό προτείνεται, λοιπόν, το μάθημα να έχει θρησκειολογικό χαρακτήρα, δηλαδή εκτός του Ορθόδοξου Χριστιανισμού να διδάσκονται κι άλλες σέχτες με τα δικά τους δόγματα όπως η Ρωμαιοκαθολική εκδοχή, η Αγγλικανική κλπ, καθώς και άλλες θρησκείες όπως ο Μωαμεθανισμός (= Ισλάμ), ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός κλπ. Επίσης να διδάσκεται και η ιστορική άποψη, δηλαδή η επίδραση του Χριστιανισμού στην ανάπτυξη της Δύσης μα και των άλλων θρησκειών στον κόσμο ευρύτερα.
Και οι δύο προτάσεις ακούγονται πολύ ορθές. Πολύ σωστά, επίσης, μερικοί έχουν προτείνει εύστοχα η Εκκλησία με δικά της έξοδα να οργανώσει δωρεάν φροντιστήρια και κατηχητικά για να διδάσκει τη δική της εκδοχή του Χριστιανισμού.
Αλλά το αν θα εφαρμοστούν αυτά μένει ν’ αποδειχθεί. Εγώ πολύ αμφιβάλλω γνωρίζοντας από κοντά τον τυφλό, επικίνδυνο φανατισμό των εκκλησιαστικών όλων. Μεγάλη σημασία έχει και το πώς θα εφαρμοστούν.
Το πώς θα εφαρμοστούν, αν τα ανδρείκελα που κυβέρνησαν, κυβερνούν και θα κυβερνήσουν, αποφασίσουν να το κάνουν, είναι προβλέψιμο. Θα εφαρμοστούν με όλη την αμάθεια και τσαπατσουλιά που διακρίνει τους ιθύνοντες.
2. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στις πρότερες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της Χούντας κλπ. Οι πολιτικοί στη χώρα μας είναι ίδιοι –χουντικοί, δεξιοί, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, αναρχο-αριστεροί: κοιτάζουν μόνο πώς θα επανεκλεγούν και θα διατηρήσουν τα αξιώματα και τα προνόμια τους. Παίρνω για παράδειγμα τους Τσιπριστές.
Από το 2012 το εκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα επίσημα διακήρυττε την “κατάργηση του ειδικού καθεστώτος της Εκκλησίας” –όπως ήθελαν παλαιότερα πολλοί άλλοι τον ριζικό διαχωρισμό Κράτους κι Εκκλησίας που ισχύει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες της Δύσης.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δήλωσε “άθεος” αλλά έσπευσε μετά τη νίκη του (Ιαν 2015) να τον ευλογήσει ο Αρχιεπίσκοπος κι έκτοτε δεν ακούσαμε ούτε λέξη για αλλαγή στο ισχύον καθεστώς. Απεναντίας, τα Ιδιωτικά Σχολεία πλήρωναν ΦΠΑ 23% ενώ η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους και μάλιστα χρηματοδοτείται αδρά (παρά την τεράστια περιουσία και τις κτηματομεσιτικές και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της) από τα λεφτά των φορολογουμένων πολιτών για ιερατικούς μισθούς κλπ!!!
Ο τοτινός υπουργός Παιδείας κ. Φίλης ήταν παλιά εξοργισμένος και φωνασκούσε για ειδωλολατρία όταν οι εκκλησιαστικοί περιόδευαν με τιμές αρχηγού κράτους τα λείψανα της Αγ. Βαρβάρας. Ως υπουργός, όμως, επισκεπτόταν κι αυτός την Αρχιεπισκοπή.
Ο προηγούμενος τσιπριστής αναπληρωτής υπουργός Παιδείας κ. Κουράκης (της αλογοουράς και της ποίησης για γεννητικά όργανα) ήταν από το 2013 έξαλλος κατά της Εκκλησίας και στο τοτινό συνέδριο Θεσσαλονίκης “Εκκλησία και Αριστερά” εισηγήθηκε να φορολογηθούν οι θρήσκοι χριστιανοί κι έτσι να πληρώνονται οι μισθοί ιερέων. Αυτά τα χρόνια επίσης έγραφε ποικίλα άρθρα για τις παραοικονομικές δραστηριότητες της Εκκλησίας (ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις σε μοναστήρια κλπ) και για την αντικατάσταση των Θρησκευτικών από μάθημα Θρησκειολογίας. Με το που έγινε αναπλ. υπουργός Παιδείας άρχισε να σκυλοτρώγεται με τον υπουργό κ. Μπαλτά – μα τήρησε σιγή αναχωρητή για το θέμα θρησκευτικών!
3, Στην κοινή καθημερινότητα το θέμα εξαντλείται εδώ. Αλλά…
Μήπως μέχρι τώρα διδασκόταν ο αληθινός Χριστιανισμός στα σχολεία και στα κατηχητικά της Εκκλησία – ή άλλων Εκκλησιών;
Εγώ τουλάχιστον δεν το πιστεύω ούτε στο ελάχιστο – και πολλοί άλλοι επιφανείς θεολόγοι της αλλοδαπής.
Υπάρχει μια ομάδα κειμένων που είναι γνωστά ως Γνωστικά Ευαγγέλια (όπως του Θωμά, του Φιλίππου, της Μαρίας κλπ) τα οποία τοποθετούνται στις δεκαετίες αμέσως μετά τον θάνατο του Ιησού και στον δεύτερο αιώνα της Κοινής Χρονολογίας.
Αυτά δίνουν μια πολύ διαφορετική διδασκαλία από αυτήν που συνηθίσαμε. Παρουσιάζουν τον Χριστό ως ψυχολόγο, φιλόσοφο, αποκρυφιστή, να διδάσκει πως ο αληθινός εαυτός του ανθρώπου είναι ο ίδιος ο Ύψιστος και πως οι οπαδοί του θα πρέπει να ακολουθήσουν ορισμένες πειθαρχίες, να εξαγνιστούν και να συνειδητοποιήσουν έμπρακτα εκείνη την υπέρτατη ενότητα. Επίσης ότι ο άνθρωπος επανενσωματώνεται (μετενσαρκώνεται/μετεμψυχώνεται) ανάλογα με τις πράξεις και την κατανόησή του.
Αλλά ακόμα κι αν όλα τα θεωρητικά του Χριστιανισμού διδάσκονταν με ακρίβεια, λίγο θα ήταν το όφελος, αν οι μαθητές έμεναν με την απληστία, την αλαζονεία και τον εγωισμό τους.
Σίγουρα, η θρησκεία, ή μάλλον η διδασκαλία ενός ιδρυτή θρησκείας όπως ο Ιησούς ή ο Βούδας, αποβλέπει στο να κάνει τον οπαδό καλύτερο, ευγενέστερο, ανώτερο ον και όχι να του γεμίσει το μυαλό με άχρηστα δόγματα που τονίζουν διαφορές και ίσως δημιουργούν εχθρότητα και σύγκρουση (όπως κάνουν τώρα οι Τζιχαντιστές).
Σίγουρα, αυτή θα έπρεπε να είναι η επιδίωξη του μαθήματος Θρησκευτικών. Διότι τελικά τέτοιος είναι ο σκοπός της εσωτερικής ή πνευματικής διδασκαλίας κάθε θρησκείας.
