Για να έχεις αποτελεσματικό, δίκαιο και προνοιακό κράτος πρέπει να έχεις τέτοιας φύσης ανθρώπους στις κρατικές υπηρεσίες και πολιτικούς που γνωρίζουν και λειτουργούν εφαρμόζοντας τις αρχές Διακυβέρνησης – όχι τα άθλια κόλπα του «πώς-θα-επανεκλεγούμε».
Το ότι έχουμε ένα τρισάθλιο κράτος, σμπαραλιασμένο, είναι μια γενική διαπίστωση ακόμα και σε δημοσιογράφους κι έντυπα που συμπαθούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την παράταξή του.
Ομολογώ πως δεν ξέρω τι είναι «επιτελικό κράτος» ή «επιστροφή στην κανονικότητα» – φράσεις που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός. Το «κράτος» δεν έχει αλλάξει καθόλου στα 50 έτη της Μεταπολίτευσης και ούτε πρόκειται να αλλάξει, όσους τίτλους και αν του δώσουν όσα νομοθετικά μαστορέματα και αν γίνουν. Η μονιμότητα στους δημόσιους υπαλλήλους αφενός και ο φόβος του πολιτικού κόστους στους πολιτικάντηδες αφετέρου δεν θα το επιτρέψουν. Ένας τρίτος παράγοντας είναι πως όλοι, και το κράτος, έχουν πια ως προτεραιότητα το χρηματικό κέρδος και όχι την καλή ποιότητα αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρουν και με την οποία θεωρητικά ξεκινούν.
Είχαμε τις ξαπλώστρες και την αρπαγή των παραλιών από επιτήδειους. Γινόταν εδώ και δεκαετίες. Το κράτος και οι ΤΑ δεν έκαναν τίποτα – αν τα όργανά τους δεν συνεργούσαν κιόλας σε αυτές τις καταπατήσεις.
Ήρθαν οι αναμενόμενοι καύσωνες και μετά οι αναμενόμενες καταιγίδες και πλημμύρες. Οι αρμόδιοι κρατικοί και δημαρχιακοί μηχανισμοί βρέθηκαν όπως κάθε χρόνο απροετοίμαστοι ακόμα και για τα βασικά.
Έγραψε η κα Μάνδρου στην Καθημερινή για τις καταπατήσεις:
Διότι, για να έχουν δημιουργηθεί οι τεράστιες καταχρήσεις στη χρήση του δημόσιου χώρου, σημαίνει ότι πολλές –διότι δυστυχώς υπάρχουν ατελείωτες συναρμοδιότητες– κρατικές υπηρεσίες, πολεοδομίες, αστυνομία, δικαστική αρχή, δήμοι και περιφέρειες δεν έχουν κάνει σωστά τη δουλειά τους. Χρειάστηκε να κινητοποιηθούν εισαγγελείς, όπως έγινε στις Κυκλάδες, σε υψηλό επίπεδο, για να μαζευτεί κατά τι το πράγμα.
Έγραψε ο Π. Μανδραβέλης με αρκετή ειρωνεία στις 2/9:
Την περασμένη εβδομάδα τα ακούσαμε όλα για τις αιτίες της μεγάλης καταστροφής. Από την κλιματική κρίση «που ήρθε νωρίτερα από ό,τι περιμέναμε» (Σοφία Βούλτεψη), μέχρι τις «15 παράλληλες (!) εστίες στη Δαδιά» (Ακης Σκέρτσος), από τους Ρομά που καίνε καλώδια, μέχρι τους παράτυπους μετανάστες. Όμως, άλλα έλεγε η Αστυνομία, άλλα η Πυροσβεστική, άλλα αντ’ άλλων οι υπουργοί. Το μόνο που απέμεινε από την κυβερνητική ρητορική είναι η πολλαπλώς διατυπωμένη υπόσχεση ότι «κάποιοι, κάπου, κάποτε θα τιμωρηθούν για όσα υφίσταται η πατρίδα». Κι αυτά είναι πολλά. Έχουμε νεκρούς όπως στο Μάτι. Έχουμε καταστροφές σε μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς (Μονή Οσίου Λουκά), όπως το 2007 όταν κατακάηκε ο Κρόνιος Λόφος και ο τότε υπουργός Πολιτισμού Γιώργος Βουλγαράκης δήλωνε ότι «η φωτιά έκαψε κάποια δένδρα πέριξ του χώρου» (27.8.2007). Έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη έκταση καταστροφών· μέχρι στιγμής έγιναν στάχτη 1,2 εκατ. στρέμματα….
Και πρόσθεσε στις 3/9: Χειρότερα, όμως, είναι όσα άφησε να εννοηθούν ο πρωθυπουργός μιλώντας στη Βουλή για τις φωτιές στον Εβρο. «Είναι βέβαιο», είπε, «ότι η αιτία ήταν ανθρωπογενής. Και είναι επίσης περίπου βέβαιο ότι η φωτιά αυτή άναψε πάνω σε διαδρομές που συχνά χρησιμοποιούν παράνομοι μετανάστες οι οποίοι έχουν μπει στην πατρίδα μας» (31.8.2023). Τι κι αν οι απανθρακωμένοι μετανάστες βρέθηκαν χιλιόμετρα μακριά από εκεί όπου ξεκίνησε η φωτιά; Ποιος ξέρει; Ισως οι «διαδρομές» είναι πολλές και σκόρπιες. Μπορεί κάποιες να περνούν από την Πάρνηθα, όπου επίσης κάηκε το πελεκούδι…. Σημειώναμε την περασμένη Κυριακή ότι η κυβέρνηση τα έχει χαμένα, με αποτέλεσμα να προσφεύγει σε παιδιάστικες και εκτός θέματος δικαιολογίες. Μπορεί αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχει αντίπαλο.
Έγραψε η Γιούλη Επτακοίλη για τον πνιγμό-φόνο του άτυχου άνδρα, 8/9:
Τα πρώτα στοιχεία και σχεδόν όλες οι μαρτυρίες συμφωνούν ότι δεν τηρήθηκαν τα πρωτόκολλα, παραβιάστηκαν διατάξεις περί ασφαλούς μεταφοράς και προστασίας των επιβατών, αλλά και οι υποχρεώσεις διάσωσης από τη στιγμή που βρέθηκε άνθρωπος στη θάλασσα. Δεν έχουμε λοιπόν απλώς να κάνουμε με μια εγκληματική ενέργεια, με μια «κακή στιγμή», αλλά με ένα σύνολο από παράνομες πρακτικές, με έλλειψη επαγγελματισμού και παράβαση καθήκοντος. Εδώ έρχεται η ευθύνη της πολιτείας. Ο αυστηρός έλεγχος ότι τα πρωτόκολλα ασφαλείας τηρούνται και αναθεωρούνται, οι ακτοπλοϊκές εταιρείες στελεχώνουν επαρκώς τα πλοία τους, οι λιμενικοί κάνουν τη δουλειά τους. Η «κακή στιγμή» έρχεται όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Αυτά θα θέλαμε να ακούσουμε από τον κ. Βαρβιτσιώτη στην επόμενη τηλεοπτική παρουσία του.
Το Κύριο Άρθρο στην ίδια εφημερίδα για την κακοκαιρία:
Το βραχυκύκλωμα των πρώτων ωρών – «Αλαλούμ» στην επιχείρηση διάσωσης.
Το καθυστερημένο σήμα της Πολιτικής Προστασίας, η αδυναμία άμεσης ανταπόκρισης του Στρατού και οι αλληλοκατηγορίες.
Έγραψε ο Π. Λάμψιας (Καθημερινή 9/9):
Μέσα σε αυτή την ανείπωτη καταστροφή έγινε φανερό ένα τεράστιο έλλειμμα του κράτους σε όλες του τις εκδοχές. Από την κεντρική διοίκηση και τις περιφέρειες έως τους δήμους. Μόνον ο γνωστός Αχιλλέας Μπέος έκοβε βόλτες στους δρόμους της πόλης του παριστάνοντας τον τροχονόμο ή μοιράζοντας νερό στους πληγέντες. Κατά τα λοιπά κηρύχθηκαν άφαντοι οι αρμόδιοι υπουργοί και οι περιφερειακές και τοπικές αρχές. Επρεπε να φτάσει η κατάσταση στα μη περαιτέρω για να επέμβει ο στρατός με δικά του μέσα για να κάνει διασώσεις. Πρέπει να ξαναχτιστεί από την αρχή όλος ο μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας, διότι τα ακραία φαινόμενα ήρθαν για να μείνουν….
Ναι, να ξαναχτιστεί από την αρχή. Αλλά πώς και από ποιους;
Για να έχεις αποτελεσματικό, δίκαιο και προνοιακό κράτος πρέπει να έχεις τέτοιας φύσης ανθρώπους στις κρατικές υπηρεσίες και πολιτικούς που γνωρίζουν και λειτουργούν εφαρμόζοντας τις αρχές Διακυβέρνησης – όχι τα άθλια κόλπα του πώς θα επανεκλεγούμε. Για να έχεις τέτοια κυβέρνηση πάλι πρέπει να έχεις κατάλληλους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει «μόρφωση και καλλιέργεια» με ηθικές αρχές και πανανθρώπινες αξίες εμπεδωμένες στον ψυχισμό τους.
Πού και πώς θα βρεθούν τέτοιοι άνθρωποι; Θα θελήσουν, αν βρεθούν λίγοι, να μπουν στον πρόστυχο κύκλο των πολιτικάντηδων;
Αυτοί εκλέγονται. Μα για να εκλεγούν από τον λαό πρέπει ο λαός να είναι αντίστοιχης μόρφωσης και καλλιέργειας. Ποιοι, πώς και πότε θα τους δώσουν την απαιτούμενη μόρφωση και καλλιέργεια για να επιλέγουν ορθά;
Αν είχαμε λαό με τέτοια μόρφωση και καλλιέργεια δεν θα είχαμε αυτά όλα τα φαινόμενα αδικίας, εξαπάτησης και βίας.
