(Από το Κατανοώντας τα Μυστήρια Wen Tzu 4,10)
Το άμορφο είναι μεγάλο, το διαμορφωμένο μικρό (…) Το άμορφο είναι ισχυρό, το διαμορφωμένο αδύναμο. Το άμορφο είναι ουσιαστικό, το διαμορφωμένο άδειο.
Το διαμορφωμένο περατώνει έργα, το άμορφο γεννά την αρχή. Αυτό που περατώνει έργα φτιάχνει εργαλεία, εκείνο που γεννά αρχινήματα παραμένει έτοιμο. Ό,τι έχει μορφή έχει και ήχο και υφή, ό,τι δεν έχει μορφή δεν έχει ούτε ήχο ούτε υφή.
Το διαμορφωμένο εκπορεύεται από το άμορφο, έτσι το άμορφο είναι η απαρχή κάθε διαμορφωμένου.(…)
Το όνομα γεννιέται από την ανωνυμία, έτσι η ανωνυμία είναι η μητέρα κάθε ονόματος.
Όσοι γνωρίζουν αρκετά ώστε να θεωρούν σημαντική την Αυτογνωσία και θεωρούν ασήμαντα τα εγκόσμια, αυτοί είναι κοντά στο Τάο.
Το Τάο είναι πάντα άμορφο μα φορμάρει τα μύρια εκδηλωμένα όντα. Αθόρυβο και ακίνητο περιέχει ολοκληρωτικά το αδιαφοροποίητο Άγνωστο. Καμιά μεγαλοσύνη είναι αρκετά μεγάλη ώστε να μένει έξω από Εκείνο, καμιά μικρότητα αρκετά μικρή ώστε να βρίσκεται μέσα του. Και όμως όλα είναι μέσα και όλα έξω από την ουσία Του. Δεν έχει κατοικία, δεν έχει φωνή, όμως εκπέμπει όλα τα ονόματα, όλα όσα υπάρχουν και όσα δεν υπάρχουν.
Οι αληθινοί άνθρωποι το ενσωματώνουν μέσω απύθμενης κενότητας, αμόλυντης καθαρότητας και απέριττης απλότητας. Δεν εμπλέκονται στα εγκόσμια, δεν ταυτίζονται με αυτά. Η αρετή τους είναι το Τάο Ουρανού και Γης. Γιαυτό λέγονται “αληθινοί άνθρωποι”.
Αυτοί γνωρίζουν τη μεγαλοσύνη του Εαυτού και το τίποτα του κόσμου. Εκτιμούν την αυτοκυριαρχία και περιφρονούν την κυριαρχία πάνω σε άλλους. Τίποτα δεν διαταράζει την αρμονία τους, καμιά επιθυμία την ηρεμία τους. Κρύβοντας τα ονόματά τους, γίνονται άφαντοι όταν το Τάο επικρατεί στην κοινωνία και φανερώνονται όταν Εκείνο δεν επικρατεί. Φέρονται δίχως επιτήδευση, εργάζονται δίχως αγωνιώδη προσπάθεια και γνωρίζουν δίχως διανοουμενισμό.
