Οι πράξεις των δημοσίων αρχών –είτε είναι ποινικές διώξεις είτε διοικητικά πρόστιμα– είναι δημόσιες πράξεις! Οι πολίτες πρέπει να τις μαθαίνουν για να μπορούν και να τις κρίνουν.
Μου φαίνεται πως ο πρωθυπουργός μας έχει ερωτευτεί παράφορα την εξουσία και δύσκολα θα την αφήσει. Ως μέλος της ΕΕ, βέβαια, δεν θα χρησιμοποιήσει ανατρεπτικές, αντιδημοκρατικές μεθόδους, μα υπάρχουν και μερικές μέθοδοι που χωρίς να ανατρέπουν το καθεστώς εγκαθιστούν με ύπουλο, δημοκρατικό τρόπο μια ελαφρά δικτατορία – όπως αυτή του Ορμπάν στην Ουγγαρία. Ένας απλός τρόπος είναι ο έλεγχος των ΜΜΕ ή του δικαστικού σώματος ή θεσμών που υποτίθεται είναι ανεξάρτητοι και ασκούν έλεγχο στην κουστωδία που κυβερνά – όπως η Αρχή Διαφάνειας, Ραδιοφωνίας κλπ.
Για το ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει καβαλήσει καλάμι έγραψα στο Ε1938: Μητσοτάκης και καλάμι. Έκτοτε, παρά τις μεγαλόστομες νουθεσίες του προς υπουργούς και τον γελοίο ανασχηματισμό μετά τα τιμωρητικά αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, τα πράγματα χειροτέρεψαν.
Η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα της ΕΕ μετά τη Βουλγαρία. Μπορεί μερικοί Ευρωπαίοι πολιτικοί να αποδέχονται, ίσως και να εγκωμιάζουν τον Μητσοτάκη, μα δεν νομίζω πως εχέφρονες ηγέτες τον παίρνουν στα σοβαρά. Ας σταματήσει λοιπόν τον πολυέξοδο τουρισμό σε πρωτεύουσες εντός κι εκτός ΕΕ νομίζοντας πως κάνει κατορθώματα διεθνούς πολιτικής.
Επιπλέον, ένας έντιμος πρωθυπουργός θα εφάρμοζε τις νουθεσίες του πρώτα στον εαυτό του και μετά θα ζητούσε από τους υπουργούς του να τις εφαρμόσουν. Άλλωστε ο ίδιος τους επέλεξε και τότε και τώρα. Όχι όμως με κριτήριο αξιοσύνης αλλά πολιτικού κόστους, το οποίο έχει πολλές εκφάνσεις, κυρίως την εξισορρόπηση των διάφορων τάσεων στο άρρωστο κόμμα της ΝΔ και, όπως έδειξαν πολλοί σχετικά αμερόληπτοι αναλυτές, την ψηφοθηρία.
Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή 26/6):
Είπε πολλά και διάφορα για το ζήτημα της καλπάζουσας ακρίβειας ο πρωθυπουργός. Μάλωσε τις πολυεθνικές και τις προειδοποίησε πως αν το ξανακάνουν θα τιμωρηθούν: «Υπάρχει ζήτημα με τις πολυεθνικές και αν χρειαστεί, θα το ξαναπώ, να δημοσιοποιήσω αυτά τα οποία (….) κάνουν και να υποστούν το κόστος της φήμης και όχι τόσο του προστίμου, δεν θα διστάσω να το κάνω αυτό» (Real, 20.6.2024).
Να τον συγχαρούμε για τη δεδηλωμένη αποφασιστικότητά του, αλλά δεν καταλάβαμε: Η πληροφόρηση των πολιτών για τα πεπραγμένα του κράτους συναρτάται από τη μεγαθυμία του εκάστοτε πρωθυπουργού ή σε μια δημοκρατική πολιτεία αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση των Αρχών; Μήπως έγινε η Διυπηρεσιακή Μονάδα Ελέγχου Αγοράς (ΔΙΜΕΑ) κάτι σαν την ΕΥΠ, που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν εάν δεν το επιτρέψει ο πρωθυπουργός; Αποκτήσαμε κι άλλες σκοτεινές γωνιές του κράτους, κι άλλες μαύρες τρύπες στη Δημοκρατία; (….) Οι πράξεις των δημοσίων αρχών –είτε είναι ποινικές διώξεις είτε διοικητικά πρόστιμα– είναι δημόσιες πράξεις! Οι πολίτες πρέπει να τις μαθαίνουν για να μπορούν και να τις κρίνουν. Δεν είναι ζήτημα «διαπραγμάτευσης» μεταξύ πρωθυπουργών και ιδιωτών, έστω αν αυτές είναι πολυεθνικές επιχειρήσεις. (….) Δεν είναι μόνο το ζήτημα να γνωρίζει ο καταναλωτής ότι το τάδε προϊόν της δείνα ιδιωτικής εταιρείας έχει πρόβλημα (….) Το βασικότερο είναι να μπορεί να ελεγχθεί η δημόσια υπηρεσία. Βάζει πραγματικά πρόστιμα ή εκδίδει ανακοινώσεις για «μαϊμού» κυρώσεις, ώστε να δείχνει ότι κάτι κάνει;
Τι σας λέει αυτό το απόσπασμα μαζί με το θέμα των υποκλοπών και την άρνηση του Μητσοτάκη να δώσει μια καθαρή απάντηση – καθώς πετάει καβάλα στο καλάμι του;
Είμαι αλάνθαστος (!) – μοιάζει να πιστεύει ο πρωθυπουργός. Και του αρέσει πολύ η εξουσία!
